Ανακοίνωση του "Ξ"
Αυτό που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φοβούνταν ακόμα και να αναφέρουν μετά το στραπάτσο των απεργιών και διαδηλώσεων του 2001 για την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης μπαίνει τώρα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης από τις ίδιες τις ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος.
Στη συνέντευξη Τύπου που πραγματοποίησε στις 12 Απρίλη ο Πολυζωγόπουλος και το Ινστιτούτο Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα της αναλογιστικής μελέτης που αφορά τη βιωσιμότητα και το μέλλον του ασφαλιστικού συστήματος. Στη διάρκειά της ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, αφού διαπίστωσε τα προβλήματα βιωσιμότητας του συστήματος πρότεινε στις εργοδοτικές οργανώσεις (ΣΕΒ κλπ) και την κυβέρνηση να κάτσουν σε ένα τραπέζι «κοινωνικού διαλόγου» μαζί με τους εργαζόμενους και να τα λύσουν.
Φυσικά τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΕΒ έσπευσαν να συμφωνήσουν και να απονείμουν τα εύσημα στη ΓΣΕΕ για την «υπεύθυνη στάση της».
Το άνοιγμα του ασφαλιστικού από τη ΓΣΕΕ θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ίσως αν οι προτάσεις της κινούνταν σε ένα διεκδικητικό πλαίσιο αξιοποιώντας κάποια από τα συμπεράσματα της μελέτης του ΙΝΕ.
Σύμφωνα με αυτήν, για την κατάσταση που έχουν φτάσει τα ταμεία σήμερα ευθύνονται πρώτα οι εργοδότες λόγω της τεράστιας εισφοροδιαφυγής (επίσημα 20% και πάνω) και μετά οι κυβερνήσεις από το 1950 μέχρι και το 1985, που κατασπατάλησαν τα αποθεματικά καταθέτοντάς τα στην τράπεζα της Ελλάδας με μηδέν επιτόκια σε συνθήκες που ο πληθωρισμός έτρεχε με 20 – 25%. Έτσι εξανεμίστηκαν περίπου 100 δις ευρώ (30 τρις δραχμές) και το ΙΚΑ έμεινε με μηδέν αποθεματικά.
Επίσης καταρρίπτει με κατηγορηματικό τρόπο τους ισχυρισμούς που θέλουν την παράταση των ορίων συνταξιοδότησης να ενισχύει τις δυνατότητες των ταμείων- εξηγεί πως η παράταση των ορίων συνταξιοδότησης για το σύνολο των εργαζομένων κατά ένα χρόνο, δίνει παράταση ζωής μερικών μόνο μηνών στα ταμεία.
Αυτά θα ήταν αρκετά από την πλευρά του εργατικού κινήματος για να ανοίξει με δική του πρωτοβουλία το ασφαλιστικό και να απαιτήσει
– το κυνήγημα της εισφοροδιαφυγής,
– την επιστροφή των κλεμμένων αποθεματικών των ταμείων,
– την κατάργηση της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας και
– την ένταξη των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων και των μεταναστών στην παραγωγή ώστε να αναζωογονηθούν τα ταμεία, να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητά τους και να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της κοινωνίας για ανθρώπινες συντάξεις και πραγματική υγειονομική κάλυψη.
Τα συμπεράσματα όμως της έκθεσης κάθε άλλο παρά έχουν σχέση με τα πιο πάνω. Ουσιαστικά μεταφέρουν το πρόβλημα στους εργαζόμενους και καμία αναφορά δεν κάνουν στις ευθύνες των εργοδοτών και των πολιτικών που οδήγησαν τα ταμεία στο σημερινό τους σημείο.
Η μελέτη του ΙΝΕ θεωρεί για παράδειγμα πολύ μεγάλες τις εργοδοτικές εισφορές, διαφωνεί με την άποψη ότι η ένταξη των μεταναστών στο σύστημα θα εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού (στην ουσία αποδέχεται τους χαμηλούς μισθούς και την ανασφάλιστη εργασία τους) και θεωρεί την υψηλή ανεργία άσχετη με το θέμα των ταμείων (στην ουσία θεωρεί την ανεργία δεδομένη και ανεπίλυτη).
Το 2002 ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ υπόγραψε μια συμφωνία με την κυβέρνηση που υποτίθεται πως έλυνε το πρόβλημα της χρηματοδότησης και των ελλειμμάτων των ταμείων. Σήμερα, «ξαφνικά» ανακάλυψε πως σε κάποια χρόνια τα ταμεία θα καταρρεύσουν. Έπρεπε να αλλάξει η κυβέρνηση, να έρθει η ΝΔ για να το ανακαλύψει;
Κι έχοντας το «ανακαλύψει», το μόνο που έχει να προτείνει είναι… «κοινωνικό διάλογο», δηλαδή ένα παζάρι στο οποίο οι εργαζόμενοι αναπόφευκτα θα κληθούν να δώσουν κι άλλα, στο όνομα του υποτιθέμενου «εθνικού συμφέροντος». Την ίδια στιγμή που ξέρει πως οι μόνοι που δεν έχουν καμία ευθύνη για τα ταμεία είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Από τέτοιους συνδικαλιστές ηγέτες το εργατικό κίνημα δεν έχει τίποτα να περιμένει. Ο Πολυζωγόπουλος είναι φανερό πως γλυκοκοιτάζει ήδη τις βουλευτικές και υπουργικές καρέκλες – ακολουθώντας πιστά τα αχνάρια των προκατόχων του, Κανελλόπουλου και Πρωτόπαπα.
