Άρθρο του Χάρη Σαββίδη
(Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθήνας – ΕΣΗΕΑ)

Εξαιρετικά θερμό αποδεικνύεται από τις πρώτες του μέρες το φθινόπωρο στον χώρο του Τύπου. Οι εργοδότες όχι απλά κήρυξαν πόλεμο στους εργαζομένους αλλά έχουν ξεκινήσει τις εχθροπραξίες στα «μέτωπα» των μεγαλύτερων επιχειρήσεων του κλάδου.

Η αρχή από τον Λαμπράκη

Η αρχή έγινε στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη (Νέα, Βήμα, Εξέδρα, in.gr, Marie Claire, Cosmopolitan, Γάμος, Αρχαιολογία, Διακοπές, Μίκυ Μάους κ.α.) που στις αρχές Σεπτεμβρίου ανακοίνωσε ότι βάζει «λουκέτο» στον εκδοτικό οίκο Ελληνικά Γράμματα, μετά από 53 χρόνια λειτουργίας (εκ των οποίων 9 χρόνια υπό την στέγη των επιχειρήσεων του ΔΟΛ) και αφήνοντας 90 εργαζομένους στον δρόμο…

Λίγες ημέρες αργότερα, πάλι στον ΔΟΛ, η εργοδοσία κάλεσε εκπροσώπους των  εργαζομένων και τους ζήτησε να επιλέξουν μεταξύ της απόλυσης του 50% των εργαζομένων ή της μείωσης των μισθών κατά 20%.

Οι εργαζόμενοι αντέδρασαν πραγματοποιώντας επιτόπου συνέλευση με μαζική συμμετοχή. Ενέκριναν ψήφισμα όπου καταγγέλλουν το πρόγραμμα το πρόγραμμα μαζικών απολύσεων και το κλίμα τρομοκρατίας που δημιουργείται, καλούν την συνδικαλιστική ηγεσία του κλάδου να προχωρήσει σε κινητοποιήσεις και αναγγέλλουν κινητοποίηση για την Τετάρτη, 29 Σεπτεμβρίου.

Ελευθεροτυπία και Πήγασος

Στην Ελευθεροτυπία, μετά από 25 απολύσεις στα τέλη Αυγούστου, ανακοινώθηκαν 13 απολύσεις τεχνικών και κυκλοφορούν φήμες για επικείμενες δεκάδες απολύσεις. Οι εργαζόμενοι ανακοίνωσαν ότι θα πραγματοποιήσουν συνέλευση το μεσημέρι της Τετάρτης.

Η σκυτάλη πέρασε στον Όμιλο Πήγασος (Έθνος, Ημερησία, Goal, Σινεμα, Elle, Ιδανικό Σπίτι, Max, Άστρα και Όραμα, Car and Driver κ.α.) όπου την Δευτέρα, 27 Σεπτεμβρίου, ανακοινώθηκαν οι απολύσεις εργαζομένων στις διοικητικές υπηρεσίες. Ακολούθησαν άλλες 10 απολύσεις την επόμενη ημέρα, εκ των οποίων η μία ήταν δημοσιογράφου (του Γιώργου Σόμπουλου, γιου του Προέδρου της ΕΣΗΕΑ, που πάντως ζητά «να μην δώσουμε συνέχεια στο θέμα»!!!).

Οι εργαζόμενοι στον Πήγασο πραγματοποίησαν το μεσημέρι της Τρίτης συνέλευση, με την παρουσία του προεδρείου της ΕΠΗΕΑ (συνδικαλιστικό όργανο του διοικητικού προσωπικού, στον χώρο του Τύπου, πλην δηλαδή των δημοσιογράφων και των τεχνικών) και εκπρόσωπο της συνέλευσης των εργαζομένων στον ΔΟΛ.

Αποφασίστηκε ομόφωνα να ζητηθεί από τα συνδικαλιστικά όργανα να προκηρύξουν 48ωρη απεργία, Πέμπτη και Παρασκευή. Η ΕΠΗΕΑ το έπραξε άμεσα, κηρύσσοντας την απεργία σε ΔΟΛ και Πήγασο και το πρωί της Τετάρτης ακολούθησε η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ.

Εξελίχθηκε ένα εντυπωσιακό μπαράζ πιέσεων από την πλευρά της εργοδοσίας και μέσω των εργαζομένων που επηρεάζει. Διαμαρτυρήθηκαν ότι δεν ενημερώθηκαν καλά (…) για την συνέλευση της προηγούμενης ημέρας, καθώς κατάλαβαν ότι αφορούσε μόνο την ΕΠΗΕΑ. Όταν έγινε νέα συνέλευση του ομίλου, με την παρουσία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ζήτησαν να γίνουν χωριστές συνελεύσεις σε κάθε Μέσο ξεχωριστά. Και ας αφορούσαν οι απολύσεις προσωπικό που εργάζεται κεντρικά στον όμιλο και όχι σε κάποιο από τα Μέσα…

Στη συνέχεια κατήγγειλαν την ΕΣΗΕΑ ότι παίζει επιχειρηματικά παιχνίδια και υπονομεύει μόνο συγκεκριμένους ομίλους. Ζητούσαν απεργία στο σύνολο του Τύπου και όχι μόνο στον ΔΟΛ, τον Πήγασο και την Ελευθεροτυπία.

Η Διοίκηση της ΕΣΗΕΑ τους απάντησε ότι πρόκειται για 3 από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα αλλά και ότι την επόμενη ημέρα θα συνεδριάσει για να κηρύξει γενική απεργία την προσεχή εβδομάδα. Η πλευρά της εργοδοσίας, όμως, επέμενε να ζητά επιτόπου… γενική απεργία (!!!).

Ωμοί εκβιασμοί στο Βήμα!

Η συνέλευση του ομίλου δεν οδήγησε πουθενά και η Διοίκηση της ΕΣΗΕΑ αποχώρησε, λέγοντας ότι στις 6 το πρωί ξεκινά η απεργία. Μετέβη στον ΔΟΛ όπου βρίσκονταν σε εξέλιξη αντίστοιχα γεγονότα. Εκεί, μάλιστα, ο διευθυντής του Βήματος ανακοίνωσε ότι σε αντίποινα βάζει επί τόπου «λουκέτο» στην εφημερίδα. Ετοίμασε, μάλιστα, αποχαιρετιστήριο πρωτοσέλιδο για την επόμενη ημέρα!

Στη συνέχεια η εργοδοσία δέχτηκε να ανακαλέσει την απόφασή της, με τον όρο ότι οι εργαζόμενοι θα εξέδιδαν ψήφισμα αποδοκιμασίας της απεργίας!

Και σε αυτή την περίπτωση η συνέλευση διαλύθηκε και στη συνέχεια οι διευθυντές γυρνούσαν στα γραφεία με κάλπη, προσπαθώντας να συγκεντρώσουν ψήφους. Στο Βήμα 94 εργαζόμενοι ψήφισαν να μην γίνει απεργία, και 40 να πραγματοποιηθεί.

Στον Πήγασο, το ερώτημα τέθηκε διαφορετικά, καθώς ελάχιστοι τολμούσαν να κάνουν λόγο για πλήρη αποφυγή της απεργίας.

Αφού έγινε αποδεκτό ότι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας δεν θα οδηγήσει σε ενδεχόμενη μη συμμετοχή στην απεργία αλλά απλά σε ηθική καταδίκη, τελικά στο Έθνος 70 εργαζόμενοι ψήφισαν υπερ της γενικής απεργίας, 16 υπέρ της απεργίας στον Πήγασο και 35 ενάντια στην απεργία.

Στην Ημερησία, μεταξύ 90 εργαζομένων, την απεργία στον Πήγασο αποδοκίμασαν 31 ενώ 21 την υποστήριξαν και την γενική απεργία την ζήτησαν 40 και 13 διαφώνησαν. Αξίζει, μάλιστα να σημειωθεί, ότι μεταξύ των ψηφισάντων ήταν και τουλάχιστον δέκα διευθυντικά στελέχη και εργαζόμενοι που κανείς δεν είχε ξαναδεί!

Προσφυγή στα δικαστήρια…

Το πρωί της επόμενης ημέρας η εργοδοσία αποφάσισε να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, ζητώντας να κηρυχθεί η απεργία παράνομη. Παράλληλα είχε ήδη στήσει μηχανισμό για να εκδοθούν τα φύλλα του Σαββάτου, καλώντας τους εργαζομένους να πιάσουν δουλειά στις 6 το πρωί, αμέσως μόλις λήξει η απεργία. Το δικαστήριο, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, έκρινε παράνομη την απεργία και η ΕΣΗΕΑ σεβάστηκε την απόφαση. Οι εφημερίδες της Παρασκευής άρχισαν να γράφονται αργά το βράδυ της Πέμπτης ενώ το κλίμα στις εφημερίδες «μύριζε μπαρούτι».

Το απόγευμα της Παρασκευής (6:30 στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ) οργανώνεται συνέλευση εργαζομένων στον Τύπο, με στόχο τον συντονισμό της δράσης, ώστε να παρασυρθεί και η «δυσκοίλια» Διοίκηση του συνδικάτου αλλά και να μπουν οι βάσεις για τον στόχο εδώ και χρόνια δημιουργίας ενιαίου Συνδικάτου Τύπου.

Προτείνεται, επίσης, να στηθούν επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, που θα παλεύουν κατά της εργοδοτικής επίθεσης στην ίδια την επιχείρηση, σε όλο τον κλάδο και ευρύτερα στην κοινωνία.