Πάνω από 100 σχολές σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Κρήτη, Λάρισα, Βόλο, Γιάννενα, Ξάνθη κα βρίσκονται υπό κατάληψη. Το Φοιτητικό Κίνημα εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να αποφύγει τις κοινωνικές αντιδράσεις ψηφίζοντας το νέο νόμο πλαίσιο Αύγουστο (λίγες ημέρες πριν την εξεταστική) με τη συναίνεση της ΝΔ, του ΛΑΟΣ και της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Ο στόχος δεν μπορεί παρά να είναι η ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου. Γιατί καταργεί κάθε έννοια δημόσιας-δωρεάν παιδείας σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Στόχος δεν μπορεί να είναι η «μη εφαρμογή» του νόμου (όπως υποστηρίζει το ΜΑΣ) γιατί ότι ψηφίζεται σήμερα θα εφαρμοστεί και στην πράξη αργά ή γρήγορα. Όμως η ανατροπή ενός ψηφισμένου νόμου δεν είναι κάτι απλό ή εύκολο, ειδικά καθώς η κυβέρνηση έχει καταφέρει να περάσει όλα τα μέτρα που κατέβασε την προηγούμενη περίοδο. Το ερώτημα λοιπόν είναι πως μπορούμε να ανατρέψουμε το νόμο;
Εξάπλωση των καταλήψεων
Το πιο άμεσο καθήκον είναι οι καταλήψεις να εξαπλωθούν παντού, σε κάθε σχολή, σε κάθε πανεπιστήμιο, σε όλη την Ελλάδα. Για να γίνει αυτό χρειάζεται κάθε φοιτητής και φοιτήτρια να ενημερωθεί για το νόμο Διαμαντοπούλου και τις επιπτώσεις του. Σε αυτό μπορούν να βοηθήσουν οι Συντονιστικές Επιτροπές Κατάληψης μαζί με τα Φοιτητικά Συντονιστικά. Να οργανωθούν ομάδες φοιτητών οι οποίες να κάνουν ενημερώσεις στους φοιτητές των σχολών που είναι ανοιχτές (σε συνεργασία με αγωνιστές φοιτητές των σχολών αυτών) για να τους πείσουν να προχωρήσουν και αυτοί σε καταλήψεις.
Ζωντανές Καταλήψεις, παρέμβαση στην κοινωνία
Οι καταλήψεις χρειάζεται να είναι μαζικές και ζωντανές και να γίνουν πραγματικά κέντρα αγώνα του κινήματος. Αυτό σημαίνει εβδομαδιαίο πρόγραμμα καλά οργανωμένων εκδηλώσεων όπως: ανοιχτές συζητήσεις (για το νόμο πλαίσιο και όχι μόνο), προβολές, συναυλίες κλπ. Παράλληλα, με βάση τις κατειλημμένες σχολές, είναι σημαντικό να γίνονται και παρεμβάσεις στην τοπική κοινωνία γύρω από τα πανεπιστήμια, σε κοντινούς εργασιακούς χώρους, στις γειτονιές, σε σταθμούς μετρό κλπ. Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζονται καλά οργανωμένες και λειτουργικές Συντονιστικές Επιτροπές Κατάληψης, που να συνεδριάζουν σε τακτική βάση όχι για να συζητούν «αιωνίως» αλλά για να λαμβάνουν αποφάσεις που αφορούν την πορεία του κινήματος πρακτικά και συγκεκριμένα και να τις υλοποιούν.
Πανεκπαιδευτικό Μέτωπο
Όμως οι φοιτητές, από μόνοι τους, δεν θα μπορέσουν να ανατρέψουν τον νόμο, ούτε με τις πιο ζωντανές και πολύμηνες καταλήψεις. Ολόκληρη η εκπαίδευση πρέπει να παραλύσει. Γιατί η επίθεση δεν αφορά μόνον τα πανεπιστήμια αλλά ολόκληρη την παιδεία (συγχωνεύσεις σχολείων, ανύπαρκτες προσλήψεις εκπαιδευτικών, περικοπές στα κονδύλια κλπ). Παράλυση της παιδείας σημαίνει καταλήψεις και στα σχολεία, απεργίες από τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, και τους εργαζόμενους μέσα στα πανεπιστήμια, και κοινά μαζικά συλλαλητήρια. Με δυο λόγια, Πανεκπαιδευτικό Μέτωπο. Για να γίνει αυτός ο συντονισμός πρακτικά, χρειάζεται οι εκπρόσωποι από όλα τα παραπάνω στρώματα να προχωρήσουν σε κοινές συναντήσεις στις οποίες να αποφασίσουν ένα πρόγραμμα κοινής δράσης το οποίο στη συνέχεια να το προτείνει ο καθένας στο χώρο του. Αν οι ηγεσίες των ομοσπονδιών δεν είναι διατεθειμένες να το κάνουν αυτό τότε συντονισμός μπορεί να υπάρξει και σε επίπεδο πρωτοβάθμιων συλλόγων (τοπικές ΕΛΜΕ, τοπικοί σύλλογοι δασκάλων, σύλλογοι ΔΕΠ συγκεκριμένων πανεπιστημίων).
Σύνδεση με τους εργαζόμενους – ανατροπή της κυβέρνησης
Στις σημερινές συνθήκες ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου σημαίνει ανατροπή της κυβέρνησης. Γιατί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να εφαρμόσει καμιά άλλη πολιτική πέρα από αυτή που απαιτούν η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι Έλληνες και ξένοι τραπεζίτες. Ο νόμος για τα πανεπιστήμια δεν είναι παρά ένα ακόμη κομμάτι της συνολικής άγριας επίθεσης που δέχεται το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και της κοινωνίας για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των τραπεζιτών και μεγάλου κεφαλαίου συνολικά.
Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται η κινητοποίηση του εργατικού κινήματος πλατιά. Για αυτό το εκπαιδευτικό κίνημα χρειάζεται να καλέσει το εργατικό κίνημα σε στήριξη των εκπαιδευτικών κινητοποιήσεων αλλά και σε απεργίες. Το εκπαιδευτικό κίνημα χρειάζεται να συνδεθεί με το εργατικό σε ένα κοινό στόχο ανατροπής της κυβέρνησης.
Περιφρούρηση των διαδηλώσεων
Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να καταστείλει το κίνημα από την αρχή, με τον πιο άγριο τρόπο. Για να μην το αφήσει να σηκώσει κεφάλι και κυρίως επειδή φοβάται τις επιπτώσεις μιας εκπαιδευτικής έκρηξης στην υπόλοιπη κοινωνία. Πέρα από τα ΜΑΤ και τα χημικά πιθανά να δούμε κλιμάκωση της καταστολής με «κανόνια» νερού (αύρες) και διάφορα άλλα. Για να δικαιολογήσει την καταστολή η κυβέρνηση θα επιδιώξει για άλλη μια φορά να αξιοποιήσει τα «επεισόδια», τις πέτρες, τις μολότοφ, τους κουκουλοφόρους. Για αυτό το κίνημα εξαρχής χρειάζεται να πάρει μια καθαρή θέση ότι αυτές οι πρακτικές, τα μπάχαλα, βοηθάνε την κυβέρνηση και είναι ενάντια στο κίνημα. Και οι ίδιοι οι φοιτητικοί σύλλογοι χρειάζεται να οργανώσουν την περιφρούρηση των διαδηλώσεων από τους μπάχαλους και από τα ΜΑΤ.
Φοιτητικό Συντονιστικό
Για να γίνουν όλα τα παραπάνω χρειάζεται οργάνωση του κινήματος. Χρειάζεται οι ίδιοι οι φοιτητές να έχουν τον έλεγχο του αγώνα τους. Το Φοιτητικό Συντονιστικό πρέπει να πάψει να λειτουργεί με τον γνωστό χαοτικό και τελικά αντιδημοκρατικό τρόπο όπου οι διάφοροι κομματικοί μηχανισμοί μπορεί να κουβαλήσουν «κουκιά» για να τα καπελώσουν και όπου μιλάνε κυρίως οι ηγετικοί των φοιτητικών παρατάξεων της αριστεράς και δεν γίνονται συγκεκριμένες προτάσεις ούτε και ψηφοφορίες! Για να αλλάξει αυτό είναι απαραίτητο τα Συντονιστικά να λειτουργούν στη βάση εκλεγμένων αντιπροσώπων από κάθε Γενική Συνέλευση. Οι αντιπρόσωποι αυτοί θα πρέπει να είναι υπόλογοι στις Συνελεύσεις και να αλλάζουν ανά πάσα στιγμή με απόφαση των Συνελεύσεων. Τα Συντονιστικά ασφαλώς θα πρέπει να είναι ανοιχτά για όλους τους φοιτητές όμως τις αποφάσεις για την πορεία του αγώνα (δηλαδή τις προτάσεις του Συντονιστικού στις επόμενες γενικές συνελεύσεις) θα πρέπει να τις παίρνουν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι μέσα από ψηφοφορίες, ώστε κανένας μηχανισμός να μην μπορεί να καπελώσει τη διαδικασία με «κουβαλητούς». Μόνο έτσι η βάση των φοιτητών μπορεί να έχει στα χέρια της τον έλεγχο του αγώνα.
Σχέδιο δράσης
Οι επόμενες ημέρες είναι ιδιαίτερα κρίσιμες. Θα κρίνουν το αν το κίνημα θα καταφέρει να μαζικοποιηθεί και να κλιμακωθεί και έτσι να βάλει τις προϋποθέσεις για την ανατροπή του νόμου ή αν θα γίνει η εξεταστική. Για αυτό είναι απαραίτητο να χαραχτεί από τώρα ένα πρόγραμμα κινητοποιήσεων και ένα σχέδιο που δίνει το μήνυμα στη μεγάλη μάζα των φοιτητών ότι «πάμε για κίνημα». Σε αυτή την κατεύθυνση προτείνουμε:
· Νέο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 8 Σεπτέμβρη
· Μέχρι τότε συνάντηση με πρωτοβάθμιους συλλόγους ή/και ομοσπονδίες από τους κλάδους των πανεπιστημιακών, καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και δασκάλων για κοινό συντονισμό
· Οργανωμένη συμμετοχή των Φοιτητικών Συλλόγων στη διαδήλωση της ΔΕΘ το Σάββατο 10 Σεπτέμβρη, σε κοινή συγκέντρωση με τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους
· Κάλεσμα από τώρα νέου πανελλαδικού πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου στην Αθήνα την Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη με έμφαση στη συμμετοχή και των μαθητών (τα σχολεία ανοίγουν τη Δευτέρα 12/09) και των εκαπιδευτικών.
· Συνεδρίαση Πανελλαδικού Συντονιστικού εκλεγμένων και ανακλητών αντιπροσώπων από όλες τις πόλεις στις 15/09 για καθορισμό των επόμενων βημάτων του κινήματος
paideiamaxis.blogospot.com – paideia_maxis@yahoo.gr – τηλ επικοινωνίας 6934614474 6973322182
