Από το ποδοσφαιρικό ντέρμπι της Ιταλίας, την Τετάρτη 26/12 ανάμεσα στην Ίντερ και τη Νάπολι, δε συγκρατεί κανείς το τελικό αποτέλεσμα, αλλά δυο περιστατικά που έχουν να κάνουν με το εξωαγωνιστικό κομμάτι.
Βία και ρατσισμός
Το ένα είναι τα βίαια επεισόδια που εκτυλίχθηκαν πριν την έναρξη του αγώνα ανάμεσα στους οπαδούς των δυο ομάδων, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένας οπαδός της Ίντερ και να τραυματιστούν από επίθεση με μαχαίρι άλλοι τέσσερις.
Το δεύτερο αφορά τη ρατσιστική φραστική επίθεση που δέχτηκε κατά τη διάρκεια του αγώνα ο Σενεγαλέζος ποδοσφαιριστής της Νάπολι, Καλίντ Κουλιμπαλί, από κομμάτι της εξέδρας των οπαδών της Νάπολι. Συγκεκριμένα, κατά την έξοδό του από τον αγωνιστικό χώρο, καθώς αποβλήθηκε, οι οπαδοί της Ίντερ έκανα ήχους μαϊμούς.
Αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα, ο προπονητής της Νάπολι δήλωσε στη συνέντευξη Τύπου:
«Ο Κουλιμπαλί είναι συνήθως ήρεμος, ένας παίκτης με καλούς τρόπους, αλλά ακουγόντουσαν ήχοι μαϊμούδων κατά τη διάρκεια του ματς. Παρόλο που το θίξαμε το θέμα τρεις φορές και ακούστηκαν συστάσεις από τα μεγάφωνα του γηπέδου, το παιχνίδι δε σταμάτησε. Την επόμενη φορά που θα γίνει κάτι τέτοιο, θα αποχωρήσουμε από τον αγωνιστικό χώρο».
Σαλβίνι: δεν είδα, δεν άκουσα
Και για τα δυο αυτά περιστατικά πήρε θέση ο ακροδεξιός υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας, Ματέο Σαλβίνι. Μόνο που με τις δηλώσεις του κατάφερε να προκαλέσει εξίσου μεγάλη οργή με τα ίδια τα γεγονότα.
Για τα βίαια επεισόδια πριν από την έναρξη του αγώνα, απέδωσε ευθύνες σε «εγκληματίες που έρχονται από άλλες χώρες για να προκαλέσουν επεισόδια και βία».
Μάλιστα! «Εγκληματίες από άλλες χώρες» ευθύνονται και για τη βία στα γήπεδα! Είτε ο Σαλβίνι δε βλέπει την έκρηξη της οπαδικής βίας που υπάρχει εδώ και δεκαετίες μέσα κι έξω από τα γήπεδα, είτε κάνει ότι δε βλέπει, προκειμένου να ενισχύσει τη ρατσιστική του ρητορική.
Όσο για το ρατσιστικό επεισόδιο εναντίον του Κουλιμπαλί είχε τη δική του ερμηνεία:
«Και ο Μπονούτσι αποδοκιμάστηκε, όπως ο Κουλιμπαλί, πάει να πει ότι είναι ρατσισμός αυτό; Καλά έκανε ο διαιτητής και συνέχισε το ματς».
Ο Σαλβίνι λοιπόν, όχι μόνο δεν άκουσε τίποτα ρατσιστικό απέναντι στον Κουλιμπαλί, αλλά έφερε σαν παράδειγμα έναν άλλο παίκτη που είχε αποδοκιμαστεί στο παρελθόν κατά τη διάρκεια αγώνα. Η διαφορά είναι ότι ο Μπονούτσι είναι λευκός και η αποδοκιμασία που δέχτηκε δεν είχε να κάνει με το χρώμα ή την καταγωγή του, αλλά με το γεγονός ότι επέλεξε να πάρει μεταγραφή από μια ιταλική ομάδα σε άλλη.
Η στήριξη οπαδών και παικτών στον Κουλιμπαλί
Στο πλευρό του Κουλιμπαλί στάθηκαν παίκτες και οπαδοί, δηλώνοντας ο καθένας με το δικό του τρόπο, ότι ο ρατσισμός δεν έχει θέση μέσα στα γήπεδα.
Ο παίκτης της Γιουβέντους, Κριστιάνο Ρονάλντο, έγραψε στο tweeter:
«Στον κόσμο και στο ποδόσφαιρο υπάρχει πάντα η ανάγκη για εκπαίδευση και σεβασμό. Όχι στο ρατσισμό».
Ο αρχηγός της Ίντερ, Μάουρο Ικάρντι, αντίστοιχα δήλωσε:
«Ας βάλουμε τέλος στο ρατσισμό και στις διακρίσεις».
Επιπλέον, με αφορμή το γεγονός, ο Ικάρντι ενημέρωσε για την πρόθεσή του να δώσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού στον Γκανέζο συμπαίκτη του Κουάντουο Ασαμόα ως μια συμβολική κίνηση κατά του ρατσισμού.
Τέλος, οι φίλαθλοι της Νάπολι, στον αγώνα του Σαββάτου 29/12, σήκωσαν πανό που έγραφαν «Στοπ στο ρατσισμό» και «Είμαστε όλοι Κουλιμπαλί».
Σύλλογοι και οπαδοί ενάντια στο ρατσισμό
Προφανώς ο ρατσισμός και η βία στα γήπεδα είναι δυο καταστάσεις που προκαλούν ανησυχία και προβληματισμό σε μεγάλη μερίδα του προοδευτικού κόσμου, των φιλάθλων και του αντιφασιστικού κινήματος. Ειδικά την τελευταία περίοδο, που η λογική του «no politica» έχει δώσει αέρα στις ακροδεξιές και φασιστικές ομάδες, οι οποίες προσπαθούν να εισχωρήσουν στις κερκίδες και να σπείρουν το δηλητήριο του φασισμού και του ρατσισμού.
Από την άλλη όμως, υπάρχουν σύλλογοι και οπαδοί που δεν αφήνουν χώρο στο ρατσισμό, το φασισμό, το σεξισμό και την ομοφοβία και προτάσσουν τους μαζικούς αγώνες και την αλληλεγγύη.
Μια τέτοια περίπτωση είναι η ομάδα του Αμβούργου, Ζανκτ Πάουλι, που είναι γνωστή για τη δράση της ενάντια στις διακρίσεις. Όποιος φίλαθλος εκφράσει ρατσιστικές, σεξιστικές ή ομοφοβικές απόψεις, του απαγορεύεται η είσοδος στο γήπεδο της ομάδας, όχι για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αλλά για πάντα.
Η ομάδα έδειξε έμπρακτα την αλληλεγγύης της στους 1.200 πρόσφυγες που κατέφτασαν στην πόλη το καλοκαίρι του 2015. Μέσα από εκστρατεία που οργάνωσε συγκέντρωσε χρήματα για την αγορά προϊόντων υγιεινής και ρούχων με στόχο να τα δώσουν στους πρόσφυγες, ενώ τους προσέφεραν και δωρεάν μαθήματα γερμανικών.
Στα πλαίσια της εκστρατείας μάλιστα, πραγματοποιήθηκε φιλικός αγώνας ανάμεσα στη Ζανκτ Πάουλι και την Μπρούσια Ντόρτμουν με την παρουσία 1.000 προσφύγων στις κερκίδες και με τους παίκτες των δυο ομάδων να εμφανίζονται στον αγωνιστικό χώρο με πανό που έγραφε «Πρόσφυγες καλωσήρθατε».
Αντίστοιχα, η Ράγιο Βαγιεκάνο στη Μαδρίτη, είναι άλλη μια ομάδα που δείχνει τα έντονα αντιρατσιστικά της αντανακλαστικά και όχι μόνο. Το Φλεβάρη του 2017, οι οπαδοί της Ράγιο, ασκώντας έντονες πιέσεις προς τη διοίκηση της ομάδας, κατάφεραν να ακυρώσουν τη μεταγραφή του φιλοναζί Ουκρανού Ρόμαν Ζοζούλια.
Η πολιτική δράση της ομάδας δεν περιορίζεται μόνο σε εκδηλώσεις ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό. Στη γενική απεργία της Ισπανίας στις 29 Μάρτη του 2012 οι παίκτες της Ράγιο κατέβηκαν στο δρόμο για να διαδηλώσουν ενάντια στα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης Ραχόι, δηλώνοντας στη διοίκηση της ομάδας ότι τη συγκεκριμένη μέρα θα απεργήσουν, εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους στα εργατικά συνδικάτα που συμμετείχαν στην απεργία. Επίσης, με αφορμή την απαγόρευση των αμβλώσεων οι γυναίκες οπαδοί της Ράγιο σήκωσαν πανό στο γήπεδο που έγραφε «Δικό μας το αιδοίο, δική μας η απόφαση».
Στη λίστα με τους οπαδούς που παίρνουν ανοιχτά θέση ενάντια στο ρατσισμό, καταγράφονται κι άλλες ομάδες. Οι φίλαθλοι της Λιβόρνο στην Ιταλία, της Ολυμπίκ Μαρσέιγ στη Γαλλία, της Μπεσίκτας στην Τουρκία κ.α. αποδεικνύουν τον έντονο αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό χαρακτήρα που κυριαρχεί στις εξέδρες τους.
Σίγουρα όλες οι παραπάνω προσπάθειες είναι πολύ σημαντικές για την αντιμετώπιση του ρατσισμού και του φασισμού μέσα κι έξω από τα γήπεδα. Αν στηριχθούν με οργανωμένη παρέμβαση από τη μεριά της Αριστεράς, που οφείλει να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα των γηπέδων και να μην αφήσει χώρο στους ακροδεξιούς και τους φασίστες, τότε θα μπορούμε να απολαμβάνουμε το ποδόσφαιρο και τις ομάδες μας απαλλαγμένες από ρατσιστικά περιστατικά σαν το παραπάνω.
