Επιμέλεια: Τάκης Γιαννόπουλος

* Η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη των 27 στους άνεργους πτυχιούχους. Με συνολική ανεργία 8.6% είναι πέμπτη στους 27 αλλά πρώτη στους άνεργους πτυχιούχους με 7%. Με ποσοστό πτυχιούχων 20.6% έναντι μέσου όρου της Ευρώπης 22.4%.

Η Ισπανία με ποσοστό πτυχιούχων 28.2% είναι δεύτερη στους άνεργους πτυχιούχους με 6.1%.

Η Φιλανδία με τους περισσότερους πτυχιούχους 34.6%, έχει άνεργους πτυχιούχους 4.4%. Τους λιγότερους άνεργους πτυχιούχους έχει η Ιρλανδία με 2% και ποσοστό πτυχιούχων 29.6%.

Απάντηση της Κομισιόν σε ερώτηση του ευρωβουλευτή της ΝΔ Κ.Χατζηδάκη – 19.4.07

* Πρώτοι στην Ευρώπη και στη μείωση του αγροτικού εισοδήματος οι έλληνες αγρότες. Συγκεκριμένα με βάση το 100 το 2000 ο δείκτης του αγροτικού εισοδήματος στη χώρα μας ήταν 86.2 το 2006. Δηλαδή απώλεια κατά 13.8% την περίοδο 2000-2006.

Τα στοιχεία από την Eurostat –

ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΤΥΠΟΣ 30.3.07

* Η εισαγγελία της Νυρεμβέργης κατηγορεί τον Γιοχάνες Φελντμάγερ – μάνατζερ και μέλος του ΔΣ του γερμανικού βιομηχανικού κολοσσού της Ζίμενς – ότι δωροδοκούσε τον συνδικαλιστή Βίλχεμ Σέλσκι που μετείχε στο εργατικό συμβούλιο της εταιρείας και ήταν ιδρυτής και πρόεδρος του ανεξάρτητου συνδικάτου AUB που ήταν διασπαστικό του βασικού συνδικάτου των εργατών μετάλλου IG Metal. Ο Σέλσκι – σύμφωνα με την εισαγγελία – φέρεται να είχε λάβει σε διάστημα 20 ετών περισσότερα από 14 εκατομμύρια ευρώ. Πριν από 2 χρόνια είχε αποκαλυφθεί ανάλογο σκάνδαλο και στην Φολκσβάγκεν που δωροδοκούσε συνδικαλιστές με ταξίδια πολυτελείας και επισκέψεις σε ακριβούς οίκους ανοχής στην Τσεχία, ώστε αυτοί να εγκρίνουν τα σχέδια της εργοδοσίας. Τέλος, πάλι η Ζίμενς ομολόγησε στις ερευνητικές αρχές ότι διατέθηκαν πάνω από 400 εκατομμύρια ευρώ για δωροδοκίες και μίζες με στόχο την εξασφάλιση συμβολαίων στο εξωτερικό.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 31.1.07 & 27.4.07

* Στις ΗΠΑ ΤΟ 1980 το μέσο διευθυντικό στέλεχος μιας εταιρείας έπαιρνε 40 φορές περισσότερα από ένα μέσο εργάτη, ενώ σήμερα πληρώνεται 400 φορές περισσότερα.

Σε εθνικό επίπεδο, το 25% των αφροαμερικανών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

To ποσοστό της φτώχειας αυξήθηκε από 30 σε 40 εκατομμύρια πολίτες τα τελευταία 20 χρόνια. Στην Ν.Υόρκη 1 στους 5 κατοίκους ζει κάτω από το όριο της φτώχειας ενώ στην περιοχή του Μπρονξ το ποσοστό αγγίζει το 29% και η παιδική φτώχεια το 40% !!

Ο αριθμός των αμερικάνων χωρίς ιατρική ασφάλεια αυξήθηκε κατά 1.4 εκατομμύρια και έφτασε στα 45 εκατομμύρια ή το 15.6% του πληθυσμού.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 31.3.07

* Το Σεπτέμβρη του 2006 του υπουργείο Οικονομικών «μετέφερε» 7.000.000 ευρώ στο υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο στις 27/9/06 υπέγραψε σύμβαση με την μη κυβερνητική οργάνωση της Εκκλησίας «Αλληλεγγύη» σύμφωνα με την οποία αναλάμβανε την υποχρέωση να διαθέσει 2.650 τόνους κατεψυγμένων κοτόπουλων ως τις 26/3/07 στον λαό του Ιράκ ως επισιτιστική βοήθεια. Η «Αλληλεγγύη» παρέλαβε 7.000.000 ευρώ εκ των οποίων τα 5.300.000 ευρώ θα πήγαιναν στους πτηνοτρόφους και τα υπόλοιπα 1.700.000 θα ήταν το κόστος της δουλειάς της Αλληλεγγύης…

Όμως τα κατεψυγμένα κοτόπουλα δεν έφυγαν ποτέ για το Ιράκ. Βρέθηκαν σε έλεγχο της Νομαρχίας Πειραιά στοιβαγμένα σε ψυγεία στο Ρέντη με 337 τόνους από αυτά να είναι χαλασμένα και ακατάλληλα για κατανάλωση. Την ίδια ώρα οι πτηνοτρόφοι είχαν λάβει 680.000 ευρώ από τα 5.300.000 που είχαν συμφωνηθεί. Ο λαλίστατος κατά τα άλλα αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δεν βρήκε μέχρι τώρα κουβέντα να πει ούτε για το που πήγαν τα λεφτά, ούτε για τα χαλασμένα κοτόπουλα. Μπορεί να ξανάρχισε το διάβασμα όπως και την περίοδο της χούντας…

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 25 & 29.4.07

********

“…έχω αντιμετωπίσει παράλογη γραφειοκρατία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω νοσηλευθεί σε καθαρά νοσοκομεία όπου ήμουν πελάτισσα και το βλέμμα ήταν πάντα στην τσέπη που μπορούσε και όχι στο πόδι που πονούσε, έχω δει την τύχη της υγείας μου να εξαρτάται από αδιάφορα πρόσωπα και αμόρφωτους “επιστήμονες”, έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα…”

Η Αμαλία Καλυβίνου είναι σήμερα 30 χρονών. Βρήκε τη δύναμη και το κουράγιο και έγραψε την προσωπική της ιστορία σε blog και χιλιάδες bloggers την διέδωσαν στο διαδίκτυο στα υπουργεία και στα ΜΜΕ. Κατάγγειλε πρόσωπα και πράγματα με ονοματεπώνυμο. Μιλάει για τους γιατρούς εκείνους που απαιτούσαν φακελάκι και ταυτόχρονα έκαναν λάθος διαγνώσεις, αλλά και για εκείνους που πραγματικά τη σεβάστηκαν και τη βοήθησαν. Η ιστορία της είναι γροθιά στο στομάχι. Ωστόσο είναι μόνο μια μέσα από τόσες άλλες που δεν καταφέρνουν να βρουν το δρόμο της δημοσιότητας.

Από τα 8 της χρόνια βρέθηκε αντιμέτωπη με αφόρητους πόνους λίγων βδομάδων στο μηρό και στα άκρα. Από τότε κανένας γιατρός δεν βρέθηκε να της κάνει σωστή διάγνωση. Πήγε σε αμέτρητους. Μερικοί εξ αυτών ονόματα πρώτης γραμμής τα οποία αποκαλύπτει στο ημερολόγιό της. Κανείς δεν μπόρεσε να βρει τι είχε. Ο γιατρός που είδε τη μαγνητική τομογραφία του δεξιού μηρού της το 1998 και μετά από 4 χρόνια κούρας σε ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο της είπε θριαμβευτικά: «είδες που σου είπα ότι δεν θα δείξει τίποτα; Δεν έχεις τίποτα!»

Επρεπε να φτάσει το 2001 για να δει την ίδια μαγνητική τομογραφία ένας άλλος γιατρός του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου Ιωαννίνων και να διαγνώσει τον όγκο των 8 εκατοστών στο μηρό.

Στις 29 Μαίου του 2006 οι γιατροί ύστερα από δεκάδες χειρουργικές επεμβάσεις αναγκάστηκαν να της κόψουν το δεξί πόδι. Στα τέλη του 2006 οι γιατροί βρήκαν ένα φάρμακο που κυκλοφορεί προς το παρόν μόνο στο εξωτερικό το οποίο δοκίμασε και όντως έκανε και άρχισε να υπάρχει βελτίωση της κατάστασης. Όμως για να συνεχίσει να παίρνει το φάρμακο χρειαζόταν ένα νέο μαρτύριο χαρτιών, γραφειοκρατίας κτλ.

«Εχω πονέσει αφόρητα, έχω νοιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται, έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές να αυτοκτονήσω λόγω του πόνου, έχω περάσει άπειρες ώρες στο κρεβάτι ουρλιάζοντας από τον πόνο, έχω χρειαστεί για μεγάλα διαστήματα τη βοήθεια των άλλων, έχω καταστραφεί οικονομικά, έχω καταστρέψει οικονομικά την οικογένειά μου, έχω υπάρξει βάρος για τους φίλους μου, έχω υποστεί το όποιο ρίσκο δεκάδων χειρουργικών επεμβάσεων, έχω κάνει τραύματα κατακλίσεως, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω στερηθεί διασκεδάσεις…»

Πιο αναλυτικά στο ηλεκτρονικό της ημερολόγιο: http://fakellaki.blogspot.com

********

νησιά της άγονης γραμμής

Εδώ και χρόνια βλέπουμε ρεπορτάζ στην τηλεόραση για τα προβλήματα της άγονης γραμμής και ευχολόγια των κυβερνήσεων για την ανάπτυξη της περιφέρειας. Πολλοί βουλευτές, νομάρχες και άλλοι έχουν περάσει από τις περιοχές αυτές, δίνοντας υποσχέσεις που τελικά μένουν στα λόγια και έρχονται μόνο προεκλογικά ή σε εγκαίνια διαφόρων έργων…

Τα προβλήματα πολλά, από την ακτοπλοϊκή συγκοινωνία (πολλά νησιά δεν έχουν αεροδρόμιο) μέχρι και την υγεία. Η επικοινωνία πολλών νησιών με την υπόλοιπη χώρα είναι στα χέρια των εφοπλιστών, οι οποίοι δεν εξυπηρετούν τους νησιώτες αν δεν πάρουν χοντρή επιδότηση από το κράτος. Αυτή είναι η συνέπεια της πλήρους ιδιωτικοποίησης των θαλάσσιων συγκοινωνιών.

Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα προβλήματα για τους κατοίκους των νησιών. Συγκεκριμένα στην Αμοργό (από την οποία κατάγομαι) αν εξαιρέσουμε την ακτοπλοϊκή συγκοινωνία, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτό της υγείας. Για όλο το νησί υπάρχει μόνο ένας παιδίατρος, μια νοσοκόμα και 2 αγροτικοί ιατροί.

Ας δούμε όμως και τα προβλήματα του πολιτισμού μας. Το αρχαιολογικό μουσείο της Αμοργού, που είναι στη Χώρα, είναι κλειστό γιατί δεν υπάρχει φύλακας. Υπάρχουν ευρήματα από 3 αρχαίες πόλεις, αλλά το υπουργείο πολιτισμού δεν δίνει κονδύλια για ανασκαφές.

Τα προβλήματα των νησιών είναι δύσκολο να γραφτούν σε ένα άρθρο. Θα πρέπει όμως οι νησιώτες να καταλάβουν ότι δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας και ότι μόνο αν απαιτήσουν τα αυτονόητα, μπορούν τα νησιά να γίνουν πραγματικά βιώσιμα. Στους Λειψούς οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν για το θέμα της θαλάσσιας συγκοινωνίας μπλόκαραν το λιμάνι και κατέλαβαν όλες τις δημόσιες υπηρεσίες του νησιού. Πρέπει να δημιουργηθούν σε όλη την άγονη γραμμή επιτροπές κατοίκων από τα κάτω, που με μαχητικότητα και με συντονισμό μεταξύ τους να απαιτήσουν λύσεις στα πολύ μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν.

Γιώργος Γρίσπος