Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ» (τ. 521, 16 – 30 Οκτώβρη 2020)
Η Χρυσή Αυγή είναι πλέον και με τη βούλα του νόμου εγκληματική οργάνωση, Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, Λαγός και σία είναι καταδικασμένοι για τη διεύθυνσή της, δεκάδες ακόμα στελέχη είναι καταδικασμένα για συμμετοχή σε αυτήν και για συμμετοχή σε μια σειρά δολοφονικές επιθέσεις, ενώ ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα Ρουπακιάς, καταδικασμένος με «ισόβια».
Αν και δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί η τελική απόφαση για τον ανασταλτικό χαρακτήρα των ποινών και ενδέχεται η διαδικασία να τραβήξει μερικές ακόμη μέρες, αυτό που δεν αλλάζει είναι η σημασία της απόφασης της 7ης Οκτώβρη για την καταδίκη της ναζιστικής συμμορίας, η οποία είναι ιστορική και ήρθε ως αποτέλεσμα της αντιφασιστικής κινητοποίησης δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων και του κινήματος που αγκάλιασε το σύνθημα «Δεν είναι αθώοι – οι Ναζί στη φυλακή» όλη την τελευταία περίοδο.
Συνολικά οι ποινές δεν είναι οι ανώτατες δυνατές με βάση τον Ποινικό Κώδικα (που ορίζει μέχρι 15 έτη) και αν συγκριθούν με άλλες περιπτώσεις, όπως οι άδικες φυλακίσεις του Τάσου Θεοφίλου, της Ηριάννας ή της «καθαρίστριας με πλαστό απολυτήριο» μόνο οργή μπορούν να προκαλέσουν. Αντίστοιχα και το γεγονός ότι δε στερήθηκε τα πολιτικά του δικαιώματα κανένας από τους καταδικασθέντες. Ωστόσο μετά την απαράδεκτη αρχική αγόρευση της εισαγγελέως, η οποία είχε προτείνει αθώωση(!) της Ναζιστικής συμμορίας, το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν καθόλου δεδομένο.
Τα 13 έτη φυλάκισης –για το διευθυντήριο της ΧΑ– στην πράξη θα οδηγήσουν τους εγκληματίες Νεοναζί στα κελιά από περίπου 3 μέχρι περίπου 6 χρόνια, λόγω του Ποινικού Κώδικα και των 18 μηνών που έχουν ήδη εκτίσει κατά τη διάρκεια της προφυλάκισης.
Η υποκρισία των μελών της εγκληματικής οργάνωσης και των δικηγόρων τους κατά τη διάρκεια της αίτησης ελαφρυντικών ήταν ολοφάνερη. Προσπάθησαν να βασιστούν σε επιχειρήματα όπως η φιλοζωία, η συγγραφή ποιημάτων και η αιμοδοσία, για να έχουν την εύνοια του δικαστηρίου. Ως προς την αίτηση πολλών από αυτούς για αναστολή, παρουσίασαν επιχειρήματα όπως «η άρρωστη γιαγιά μου με χρειάζεται», «παντρεύτηκα πριν από ένα μήνα» και άλλα παρόμοια.
Υποκριτική, από μια άλλη σκοπιά, ήταν και η στάση των κυρίαρχων ΜΜΕ που εδώ και πολλά χρόνια φιλοξενούσαν στα μέσα τους τους σημερινούς εγκληματίες και σιωπούσαν ολοκληρωτικά για όλα αυτά τα χρόνια της δίκης, και τώρα «ξαφνικά» ανακαλύπτουν την εγκληματική τους δράση.
Ανάλογη ευθύνη έχουν βέβαια και τα κόμματα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και οι κυβερνήσεις τους, που θυμήθηκαν τον αντιφασισμό λίγες ημέρες πριν την 7η Οκτώβρη, ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 υπήρξαν δεκάδες φασιστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών, αγωνιστών του κινήματος και της Αριστεράς, (μεταξύ των οποίων και μελών του «Ξ») για την πλειοψηφία των οποίων «δεν κουνήθηκε φύλλο».
Η καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής και των υπόλοιπων Νεοναζί που πλέον έχουν «πηδήξει απ’ το καράβι», όπως Λαγός, Κασιδιάρης κλπ, έχει γεμίσει τον κόσμο του κινήματος και γενικά την κοινωνία με χαρά και αισιοδοξία – κάτι απολύτως λογικό, καθώς ήταν το μαζικό κίνημα αυτό που ανάγκασε τη Δικαιοσύνη να καταλήξει σε αυτή την απόφαση.
Η καταδίκη όμως δε σημαίνει ότι έχουμε ξεμπερδέψει με τη μάστιγα του φασισμού – κάθε άλλο.
Αφενός γιατί η Χρυσή Αυγή δεν είναι η μοναδική ναζιστική οργάνωση στη χώρα, αφετέρου γιατί οι συνθήκες και οι πολιτικές που γέννησαν το μόρφωμα αυτό, είναι ακόμα παρούσες. Είναι λοιπόν καθήκον του αντιφασιστικού κινήματος, των οργανώσεων της ανατρεπτικής Αριστεράς και όλων των ανθρώπων του αγώνα, με αφορμή την ώθηση που υπάρχει από την νίκη της 7ης Οκτώβρη, να συνεχίσουμε την αντιφασιστική πάλη, τόσο σε περίπτωση επανάληψης της δίκης σε Εφετείο, όσο και ενάντια στις ρίζες του φασισμού και του εθνικισμού που βρίσκονται στον πυρήνα του ίδιου του συστήματος.
