Αναδημοσίευση από The Press Project και OmniaTV
Εξάρχεια, βράδυ 17ης Νοεμβρίου. Η πολύ μεγάλη πορεία του Πολυτεχνείου, με συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων ολοκληρώνεται στην αμερικανική πρεσβεία και παρέες νέων που βρίσκονταν εκεί κατευθύνονται προς τα Εξάρχεια, όπου κατοικούν οι ίδιοι ή φίλοι τους. Η κατάσταση περιγράφεται ως γενικά ήρεμη, χωρίς φασαρίες. Ο Ζήσης Σούρλας και η Ειρήνη Εμινίδου, μέλη της Διεθνιστικής – Σοσιαλιστικής Οργάνωσης «Ξεκίνημα» περπατούν εκείνη την ώρα ανυποψίαστοι σε στενό της περιοχής. «Ξαφνικά λοιπόν πέφτουν δακρυγόνα, πέφτουν κρότου λάμψης και αρχίζουν τα ΜΑΤ να τρέχουν στα στενά, εμείς πάμε να φύγουμε από το στενό, ουσιαστικά να συνεχίσουμε τη διαδρομή μας πάνω κάτω, αλλά λίγο πιο γρήγορα, και εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται μία δεύτερη διμοιρία απ’ την άλλη μεριά του στενού και ουσιαστικά μας περικυκλώνουν» λέει η Ειρήνη, σε συνέντευξή της στο Omnia και το TPP.
«Εγώ χτυπήθηκα στο χέρι, με το οποίο κάλυπτα το κεφάλι μου. Πάνω από το κεφάλι μου ήταν τουλάχιστον 8-10 άνδρες των ΜΑΤ και με κλωτσούσαν ασταμάτητα. Κάποια στιγμή ήρθε ένα αστυνομικός και τους λέει «τι κάνετε ρε μαλάκες;». Όσο φώναζες τόσο περισσότερο σε χτυπούσαν. Για μερικά λεπτά το μόνο που άκουγα ήταν τις μπότες τους να με κλωτσάνε. Τους φώναζα να σταματήσουν και μου απαντούσαν: «σκάσε μωρή καριόλα, μη μιλάς»»
Από όσες μαρτυρίες έχουν δει το φως της δημοσιότητας, φαίνεται ότι η συνεχής επίκληση στην «ασφάλεια», έχει μετατραπεί πολύ γρήγορα σε αυτό που μεταφέρει ο Ζήσης σε συνέντευξή του στο Omnia και το TPP.: «Θα βλέπετε ΜΑΤ και θα προσκυνάτε»:
«Εμένα πάλι καλά, με χτύπησαν σχετικά ήπια, δηλαδή χτυπήθηκα λίγο στο πρόσωπο και στο κεφάλι. Έχω ένα καρούμπαλο, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερα ανησυχητικό. Αυτό που έγινε, είναι ότι οποιοσδήποτε ζήταγε βοήθεια ή διαμαρτυρόταν ή ο,τιδήποτε, έτρωγε περισσότερο ξύλο. Είναι χαρακτηριστικό. Μας βάλανε σε μια γωνία γονατιστούς, μας βρίσανε χυδαία: «μουνόπανα, σας αρέσει το γαμήσι κ.τ.λ.» είπανε το χαρακτηριστικό: «θα βλέπετε ΜΑΤ και θα προσκυνάτε»».
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, σε μία πρόσφατη απάντησή του προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «μανιφέστο» της πολιτικής του, ανέφερε, ανάμεσα στις «επιτυχίες της ελληνικής αστυνομίας», την «απόδοση των Εξαρχείων στους κατοίκους τους». Πολλοί κάτοικοι όμως της περιοχής υποφέρουν, τόσο από τη μόνιμη παρουσία των ΜΑΤ στην περιοχή τους, όσο και από την καταστολή. Οι λεκτικές, σεξιστικές, ομοφοβικές επιθέσεις αστυνομικών σε κατοίκους ή περαστικούς γίνοται «κανονικότητα», υπάρχουν τεκμηριωμένα περιστατικά παρακολουθήσεων, με κάμερες και συσκευές γεωεντοπισμού, ενώ οι αντιδράσεις έρχονται ακόμα και από έναν Σύλλογο Γονέων σε σχολείο της περιοχής, που ζητάει αστυνόμευση για το κοινό ποινικό έγκλημα και όχι κλούβες με ΜΑΤ. Το βράδυ της 17ης, σε μία ιστορία που εξελίσσεται ακριβώς όπως αυτή του Ζήση και της Ειρήνης, έξι άλλα παιδιά βρίσκονται λίγο πιο πέρα και δέχονται το ίδιο «ντου». Η επίθεση των ΜΑΤ, καταγράφεται σε βίντεο. Δύο από τα άτομα που εμφανίζονται σε αυτό, η Ε. και ο Κ. καταλήγουν κατηγορούμενα, ενώ η μία άλλη 20χρονη κοπέλα, την οποία οι αστυνομικοί αφήνουν να απομακρυνθεί τραυματισμένη, λίγο αργότερα καταγγέλλει στις κάμερες των ξυλοδαρμό της, με εμφανή τραύματα στο κεφάλι. Παράλληλα, τα ΜΑΤ χτυπούν εκείνες τις ώρες κι έναν δημοσιογράφο, τον Μάριο Αραβαντινό, την ώρα μάλιστα που καταγράφει τα γεγονότα και μεταδίδει βίντεο στο Facebook, ενώ νωρίτερα, έχουν απειλήσει και αποπειράθηκαν να εκφοβίσουν τη συντάκτρια του Omniatv, Άννα Νίνη, την ώρα που έβγαινε από το σπίτι της.
Οι, εκείνη την στιγμή, προσαχθέντες και προσαχθείσες, οδηγουνται στη ΓΑΔΑ. Μόνο που, πριν φτάσουν εκεί, υποστηρίζουν ότι βρέθηκαν σε ένα «πάρκινγκ», ή αλλιώς «γκαράζ», δίπλα στο υπουργείο Πολιτισμού, όπου οι αστυνομικοί τους βγάζουν φωτογραφίες. «Μέσα στο γκαράζ ήταν και άλλοι αστυνομικοί με μηχανές και κάποιος γυρνάει και τους λέει: “Δεν είναι αυτοί ρε μαλάκες” για να πάρει την απάντηση «αυτοί είναι, άλλαξαν τα πράγματα». Μετά άρχισαν να μας βγάζουν φωτογραφίες με τα κινητά τους τηλέφωνα, μας έλεγαν «μη ντρέπεστε ρε ελάτε να βγούμε μια σέλφι». Αν ρωτούσες γιατί συμβαίνει αυτό ή τους κοιτούσες, έτρωγες ξύλο» αφηγείται η Ειρήνη.
«Μας βάλανε μέσα στο πάρκινγκ κι εκεί μας φωτογραφίσανε τα πρόσωπά μας, με τα προσωπικά τους τηλέφωνα, προφανώς για να μπορέσουν να μας ταυτοποιήσουν μετά στη ΓΑΔΑ, να πουν “αυτός είναι με τα μαλλιά και το χακί παντελόνι, να πετάει πέτρες”. Μας είχαν γονατιστούς. Ουσιαστικά θεωρώ ότι όταν σε γονατίζουν και σου βγάζουν φωτογραφίες κοροϊδεύοντας, «έλα αθώο προσωπάκι να σου βγάλω μία σέλφι», νομίζω ότι είναι κάπως εξευτελιστικό έτσι;» προσθέτει. Αναφορά στον συγκεκριμένο χώρο υπάρχει και στην καταγγελία του Λάμπρου Γούλα, που δημοσίευσε το Omniatv στις 11 Νοεμβρίου.
Η Λίνα Θεοδώρου είναι δικηγόρος, μέλος της Ομάδας Νομικής Βοήθειας. Πρόκειται για μία ομάδα δικηγόρων που συστάθηκε πολύ πρόσφατα, λίγες μέρες πριν τη 17η Νοεμβρίου. Σε συνέντευξή της στο ραδιόφωνο του TPP εξηγεί τους λόγους: «Γίναμε κι εμείς μάρτυρες ενός πλαισίου, το οποίο ευνοούσε θα λέγαμε την αυθαιρεσία της αστυνομίας και στα περιστατικά της ΑΣΟΕΕ, αλλά και μεμονωμένες καταγγελίες δημοσιογράφων και μελών πολιτικών οργανώσεων. Αυτά μας έκαναν να πιστέψουμε ότι μάλλον είναι μια συγκυρία πολύ κακή για τα πολιτικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των διαδηλωτών, οπότε συγκροτηθήκαμε με σκοπό να παρέχουμε αφενός μία ενημέρωση για τα δικαιώματα και ενόψει της πορείας του Πολυτεχνείου και ενόψει της πορείας που θα γίνει για την έξι του Δεκέμβρη, αλλά και να παρέχουμε νομική βοήθεια και κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης και σε περίπτωση που υπάρχουν προσαγωγές και συλλήψεις διαδηλωτών. Και να εγγυηθούμε, τέλος πάντων, ότι τα βασικά δικαιώματα και οι ελευθερίες των ατόμων σε προσαγωγή και σύλληψη θα διασφαλιστούν. Δυστυχώς διαπιστώσαμε ότι δεν συνέβη αυτό το πράγμα, τουλάχιστον μετά την πορεία της 17 Νοέμβρη».
Σχετικά με τις καταγγελίες για το «πάρκινγκ», η κ.Θεοδώρου επισημαίνει ότι «υπάρχουν πολλές διαφορετικές ερμηνείες γι’ αυτό το πράγμα. Δεν ξέρω αν έχει νόημα να σταθούμε στο ότι προφανώς υποβαθμίζεται ήδη η ανακριτική διαδικασία. Όταν δηλαδή αυτοί που κυκλοφορούν τις φωτογραφίες, για παράδειγμα κατηγορουμένων, μέσα στους αστυνομικούς που είναι υπεύθυνοι και μετά θα κληθούν ως μάρτυρες κατηγορίας γι’ αυτά τα συγκεκριμένα αδικήματα, προφανώς υποβαθμίζεται και η ίδια η διαδικασία. Μπορεί να είναι όπως με ρωτάς, και μία διαδικασία τρόπαιου. Το ποιος θα ασκήσει τέλος πάντων περισσότερη και ανεξέλεγκτη υπέρμετρη βία κατά τις προσαγωγές και συλλήψεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι μία διαδικασία που καταφανώς αντιβαίνει στο τι θα έπρεπε να κάνουν εκείνη την ώρα οι αστυνομικές δυνάμεις και δεν βλέπουμε καμία απάντηση από τα όργανα τα θεσμικά τα οποία είναι υπεύθυνα.»
Στη ΓΑΔΑ, ακολουθεί άλλη μία συνήθης πρακτική της αστυνομίας, που έχει καταγγελθεί πολλές φορές το τελευταίο διάστημα. Γύμνωση. «Μας έκαναν σωματικό έλεγχο με τρόπο παράνομο. Με έβαλαν σε μια αίθουσα η αστυνομικός μου ζήτησε να βγάλω όλα τα ρούχα μου, ενώ την ίδια ώρα η πόρτα ήταν ανοιχτή όπου μπορούσε να μπει και να βγει όποιος ήθελε αδιακρίτως» υποστηρίζει η Ειρήνη. Ο Ζήσης λέει από την πλευρά του: «Δεν γνωρίζαμε ακριβώς τι γίνεται. Προσπαθούσαμε να καταλάβουμε δηλαδή τη διαδικασία. Γιατί εμείς δεν είχαμε κάνει τίποτα. Φανταζόμασταν ότι ήταν μία απλή προσαγωγή και θα φύγουμε σε δύο ώρες. Οπότε δεν είχαμε ανησυχήσει και τόσο πολύ να το πω κι έτσι.
Μας ανακοινώνουν ότι είναι σύλληψη. Μας ανακοινώνουν τα δικαιώματά μας, συμπεριλαμβανομένου ότι μπορούμε να καλέσουμε δικηγόρο. Παρ’ όλα αυτά έχουν ήδη παραβιάσει πολλά από τα δικαιώματά μας, όπως ότι αργούν πάρα πολύ να μας βγάλουν τις χειροπέδες. Πρέπει να ήμασταν καμιά ώρα τουλάχιστον με τις χειροπέδες. Τα άτομα που είναι τραυματισμένα αργούν πάρα πολύ να πάνε στο νοσοκομείο. Έχουμε δύο άτομα με ανοιγμένο κεφάλι και την Ειρήνη με το χέρι της στραμπουλιγμένο, την οποία Ειρήνη τελευταία την πάνε στο ΕΚΑΒ, αφού έχει παρέμβει η δικηγόρος»
Για τη μεταφορά της Ειρήνης στο νοσοκομείο, έπρεπε να πιέσουν πρώτα οι δικηγόροι της Ομάδας Νομικής Βοήθειας: «Υπήρχαν τραυματίες, τους οποίους δεν μετέφεραν στο νοσοκομείο. Δύο άτομα είχαν χτυπήσει στο κεφάλι και είχαν χάσει τόσο αίμα που είχαν χλωμιάσει. Δε μας δόθηκε ούτε φαγητό, ούτε νερό για πολλές ώρες. Δεν μας επέτρεψαν καμία επικοινωνία, μόνο τους ανηλίκους. Εγώ μίλησα με τους γονείς μου, επειδή οι ίδιοι πήραν στη ΓΑΔΑ για να πιέσουν να μου δώσουν το φάρμακο μου για το άσθμα που μου είχαν αφαιρέσει. Τα υπόλοιπα παιδιά μίλησαν με οικεία τους πρόσωπα πριν μεταφερθούμε στην Ευελπίδων, σχεδόν 20 ώρες μετά τη σύλληψη τους, και έτσι δεν είχαν καν τη δυνατότητα να εκπροσωπηθούν από δικηγόρο. Μετά από πίεση και παρουσία της δικηγόρου δόθηκε νερό και μεταφέρθηκα στο νοσοκομείο. Αφού εξετάστηκα οι αστυνομικοί μου κατέσχεσαν το χαρτί που μου έδωσε το νοσοκομείο», αφηγείται.
«Η αλήθεια είναι ότι από την πλευρά μας, ως νομικοί, αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι όταν έχουμε τόσο μεγάλο πλήθος μαρτυριών, όπου κάνουν λόγο για παραβάσεις του πώς συμπεριφέρονται ως υπάλληλοι κατ’ αρχάς οι αστυνομικοί αλλά και για παραβάσεις του κοινού ποινικού δικαίου και δεν υπάρχει καμία απάντηση, θεωρούμε ότι υπάρχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα και για την ηγεσία της ΕΛΑΣ αλλά και για την πολιτική ηγεσία, ότι δίνεται ουσιαστικά ένα θετικό μήνυμα. Διότι οι περισσότερες επαφές και μαρτυρίες αντιβαίνουν και σε διατάξεις του ποινικού δικαίου για ανάθεση καθηκόντων ανακριτικών κ.τ.λ» σημειώνει η Λίνα Θεοδώρου.
Οι προσαγωγές γίνονται συλλήψεις και οι συλληφθέντες περνούν το βράδυ στη ΓΑΔΑ. Την επόμενη μέρα, ακολουθεί το αυτόφωρο στην Ευελπίδων, ενώ η αστυνομία τους έχει φορτώσει βαριά κακουργήματα. «Εξαρχής έγινε φανερό ότι η αστυνομία είχε προαποφασίσει βαρύ κατηγορητήριο, το οποίο περιελάμβανε τόσο κακουργήματα όσο και πλημμελήματα (απόπειρα βαριάς σωματικής βλάβης, έκρηξη, εμπρησμός, οπλοφορία, αντίσταση κατά της αρχής) και συνέλαβε στη συνέχεια τυχαία, νεαρά κατά βάση, άτομα στα οποία και το απέδωσε, παρότι ήταν προφανές ότι οι συλληφθέντες καμία σχέση δεν είχαν με τις πράξεις που τους καταλογίζουν» σημειώνει η Ομάδα Νομικής Βοήθειας στην ανακοίνωσή της. Οι προαποφασισμένες διώξεις τεκμηριώνονται και από την εικόνα που μεταφέρουν συστημικά ΜΜΕ για τα επεισόδια, τα οποία χαρακτηρίζονται ως «μικρής έκτασης», ενώ παράλληλα, σε αντίθεση από το ό,τι συνέβη στο υπόγειο της ΑΣΟΕΕ ή στην ταράτσα της πολυκατοικίας στην Στουρνάρη, όπου εισέβαλαν τα ΜΑΤ, η ΕΛ.ΑΣ δεν δημοσιοποίησε το παραμικρό εύρημα από εκείνο το βράδυ. «Άμα δείτε και εσείς το πλήθος που έχουν συλλέξει, ένα ετερόκλητο πλήθος κατά βάση εξαιρετικά νεαρών ατόμων, θεωρώ ότι δεν θα έχετε και εσείς αμφιβολίες» σημειώνει η δικηγόρος, κ.Θεοδώρου.
Στα δικαστήρια ακολουθεί νέα επίθεση των ΜΑΤ, αυτήν τη φορά προς τις οικογένειες των θυμάτων και αλληλέγγυους/ες που είχαν συγκεντρωθεί για υποστήριξη:΅«Είδα τι έγινε ακριβώς. Υπήρχε μεγάλη αναστάτωση γενικά μεταξύ των κρατουμένων όταν είδαμε να τρέχουν να μας πιάσουν τα ΜΑΤ κτλ. Δηλαδή νομίζω ότι είναι εντελώς αδιανόητο, το προηγούμενο βράδυ έχεις φάει ξύλο από τα ΜΑΤ, να βλέπεις τώρα ενώ περιμένεις εκεί.που πας να σου αποδοθεί δικαιοσύνη θεωρητικά, να βλέπεις τους δικούς σου να τρώνε και αυτοί ξύλο αναίτια. Είναι λίγο τρομακτική εικόνα. Εκεί επίσης γίνεται άλλη μια παραβίαση των δικαιωμάτων μας, γιατί μας κρατήσανε με τις χειροπέδες όλο το τρίωρο – τετράωρο που περιμέναμε να δικαστούμε».
Η Ομάδα Νομικής Βοήθειας καταγγέλλει, σχετικά με τα γεγονότα της 18ης Νοεμβρίου στα δικαστήρια: «Η υπ΄ αριθμ. 512 διμοιρία των ΜΑΤ επιτέθηκε αναίτια στους αλληλέγγυους που είχαν συγκεντρωθεί αλλά και στους γονείς, συγγενείς και συνηγόρους των συλληφθέντων, με αποτέλεσμα να προκληθούν περαιτέρω τραυματισμοί. Ο επικεφαλής της εν λόγω διμοιρίας ακολουθώντας τη συνήθη τακτική αρνήθηκε να δώσει τα στοιχεία του. Μετά από έντονη πίεση των παρισταμένων, το αρχηγείο της αστυνομίας αντί να δώσει εντολή για παροχή των στοιχείων των αστυνομικών, αντικατέστησε την εν λόγω διμοιρία».
Οι διώξεις υποβιβάζονται από τον εισαγγελέα σε πλημμελήματα, καθώς φαίνεται ότι και οι εισαγγελικές αρχές είναι συνηθισμένες σε αυτήν την πάγια πρακτική της αστυνομίας για προαποφασισμένο κατηγορητήριο σε τέτοιες περιπτώσεις. Ωστόσο οι διώξεις παραμένουν και τα παιδιά δικάζονται τη Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου, με πλημμελήματα όπως απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης, από κοινού και κατά συρροή, εξύβριση, κατοχή φωτοβολίδων και βία κατά υπαλλήλων (η μετονομασία της «αντίστασης κατά της αρχής» με τον νέο Ποινικό Κώδικα). Τα γεγονότα όμως προκαλούν ήδη αντιδράσεις από ανθρωπιστικές οργανώσεις.
Σε ανάρτησή της, η Διεθνής Αμνηστία αναφέρει:
Τις τελευταίες μέρες, έχουν έρθει στη δημοσιότητα πολλές καταγγελίες, συνοδευόμενες από βιντεοληπτικό υλικό, που αναφέρουν σειρά παραβιάσεων ανθρώπινων δικαιωμάτων από όργανα της ελληνικής αστυνομίας το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου, μετά την πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Οι καταγγελίες αναφέρουν ανάμεσα σε άλλα άσκηση βίας, κακομεταχείριση, σεξουαλική παρενόχληση και εξευτελισμούς.
Πρόκειται για ιδιαίτερα ανησυχητικές καταγγελίες, τις οποίες οι αρμόδιες ελληνικές αρχές οφείλουν να διερευνήσουν έγκαιρα, ανεξάρτητα και διεξοδικά.
Τη Δευτέρα 25 Νοεμβρίου, είναι η δίκη των συλληφθέντων της 17ης Νοεμβρίου. Η Διεθνής Αμνηστία παρακολουθεί στενά τις σχετικές εξελίξεις, στο πλαίσιο της συνολικής της δουλειάς σχετικά με την αστυνομική βία και αυθαιρεσία.
Ενώ, σύμφωνα με την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου:
«Την ίδια στιγμή διατυπώνεται από αρμόδια και αναρμόδια πολιτικά πρόσωπα αλλά και από διαμορφωτές κοινής γνώμης ένας δημόσιος λόγος που δικαιολογεί ή ακόμα χειρότερα επικροτεί παρόμοια φαινόμενα.
Αντιθέτως, δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να έχει κινητοποιηθεί κανείς μηχανισμός ελέγχου, λογοδοσίας και δίωξης περιστατικών αστυνομικής αυθαιρεσίας. Επιπλέον, κατά πάγια πρακτική, η στέρηση της πρόσβασης σε συνήγορο υπεράσπισης των συλληφθέντων παραβιάζει τα δικαιώματά τους, ενισχύει τις ενδείξεις δυσανάλογης βίας, καθώς και τη βασιμότητα των καταγγελιών για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση.»
Η ΕΕΔΑ μάλιστα, αποδίδει ξεκάθαρα την ευθύνη στην κυβέρνηση: «Την πολιτική ευθύνη για όλα αυτά επωμίζεται η Κυβέρνηση, εφόσον μάλιστα δεν διαφαίνεται μέχρι στιγμής να υπάρχει από πλευράς της ετοιμότητα, ούτε καν διακηρυκτική, για μια ουσιαστική διερεύνηση των καταγγελιών. Ευθύνες αναλογούν και στη Δικαιοσύνη και τις λοιπές ελεγκτικές αρχές που έχουν καθήκον, ακόμα και αυτεπαγγέλτως, να ασκήσουν τις αρμοδιότητές τους.»
Για τη συμβαίνουν όλα αυτά; Σύμφωνα με την άποψη της Ειρήνης και του Ζήση, για τον φόβο και την τρομοκρατία: «Στην αρχή ένιωσα πάρα πολύ μεγάλο φόβο, ήμουνα πάρα πολύ τρομαγμένη. Στην αρχή οι αστυνομικοί κατάφεραν αυτό που θέλανε, να μας τρομοκρατήσουν. Κάποια στιγμή, αυτά τα βρισίδια και όλη η δυστοπία με έκανε να καταλάβω πόσο γελοία είναι αυτή η κατάσταση» λέει η Ειρήνη
Ο Ζήσης προσθέτει:
«Χαρακτηριστικό είναι ότι είπε ένας ματατζής όταν μας είχαν συλλάβει: «ποιοι είναι αυτοί ρε σύ, δεν είναι αυτοί που ψάχνουμε» ή κάπως έτσι, «δεν είναι αυτοί, δεν είναι αυτοί ρε» είχε πει. Και του απαντάει ο διμοιρίτης «αυτοί είναι, αλλάξαν τα πράγματα». Επί τοις ουσίας λοιπόν πρόκειται για τρομοκρατία του κόσμου.
Επειδή θα περνάς από τα Εξάρχεια θα σε μαζέψουμε χωρίς λόγο, θα σου δώσουμε το μισό ποινικό κώδικα, και ξανατόλμα εσύ να πας σε πορεία, να πας στα Εξάρχεια, να πας οπουδήποτε. Αυτό είναι καθαρή τρομοκρατία από μεριά της αστυνομίας και εμείς δηλώνουμε ότι δεν θα περάσει. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, θα συνεχίσουμε να είμαστε στους δρόμους. Διαφωνούμε με την τρομοκρατία και με τα μπάχαλα. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα συνεχίσουμε ν’ αγωνιζόμαστε ενάντια στην αυθαιρεσία της αστυνομίας και στην τρομοκρατία που προσπαθούν να επιβάλλουν η κυβέρνηση και τα μέσα».
φωτογραφία από το «Ξεκίνημα»
Η συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 19 τυχαίους συλληφθέντες εκείνης της νύχτας είναι στις 9 το πρωί, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, ενώ το «Ξεκίνημα πραγματοποιεί συλλογή υπογραφών, στην οποία έχουν ανταποκριθεί ήδη 75 συλλογικότητες, φορείς κι Εργατικά Σωματεία. Μάλιστα, με αφορμή τις διώξεις των δύο μελών της οργάνωσης, η υπόθεση της αστυνομικής βίας στην Ελλάδα έφτασε μέχρι το ιρλανδικό Κοινοβούλιο, μέσω ερώτησης του Σοσιαλιστικού Κόμματος της χώρας:
Η Ομάδα Νομικής Βοήθειας καλεί όποιον/α διαθέτει πληροφορίες και οπτικοακουστικό ή ηχητικό υλικό σχετικά με τα εν λόγω γεγονότα να επικοινωνήσει μαζί της στο [email protected].
