Στις 11 Νοεμβρίου του 1993 μαθήτρια από το Πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων καταγγέλλει ότι μέλη της Χρυσής Αυγής της χάραξαν με μαχαίρι έναν αγκυλωτό σταυρό στο μέτωπο! Το γεγονός προκαλεί σοκ και λειτουργεί σαν σπινθήρας στις συνειδήσεις των μαθητών αλλά και της κοινωνίας.
Πριν την εποχή των social media, με μόνο μια ημέρα ενημέρωσης, και με κάλεσμα από μόνο ένα σχολείο, γίνεται κινητοποίηση στις 12 Νοέμβρη 93 όπου συμμετείχαν περίπου 10.000 μαθητές και αλληλέγγυοι.
Μαχητικότητα
Με αντιφασιστικά συνθήματα όπως «Εδώ δεν είναι Γερμανία, φασίστες θα σας πάρουνε όλους με φορεία», «Να κλείσουν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής αυτής της συμμορίας της ναζιστικής» να αντηχούν για πρώτη φορά στους δρόμους της Αθήνας, η διαδήλωση κατέληξε στην Βουλή όπου κάηκαν δημόσια τεύχη της ναζιστοφυλλάδας που είχαν μαζευτεί από τα περίπτερα κατά την διάρκεια της πορείας.
Όπως γράφαμε τότε στο Ξ: «Τα συνθήματα και η μαχητικότητα της πορείας εξέπληξαν τους πάντες. Από τις ηγεσίες των κομμάτων οι οποίες τρέμουν στην ιδέα ενός μαζικού αντιφασιστικού κινήματος και στην Ελλάδα – όπως συμβαίνει ήδη στην Ευρώπη – μέχρι τα επιτελεία του υποτίθεται «αμερόληπτου» και «σοβαρού» αστικού τύπου και των ΜΜΕ που ανέλαβαν εργολαβικά από την αμέσως επόμενη ημέρα να εξηγήσουν ότι:
- ο αγκυλωτός σταυρός στο μέτωπο της μαθήτριας ήταν τατουάζ που χαράκτηκε με την θέλησή της
- εμφάνισαν έναν σπουδαστή από τα Γιάννενα ο οποίος χάραξε μόνος του τον αγκυλωτό σταυρό για να γίνει διάσημος
- με την αρθρογραφία του Π. Ευθυμίου στο ΒΗΜΑ όπου κάτω από τον τίτλο «η βία στα σχολεία» γίνεται προσπάθεια να εξομοιωθούν οι ναζί με τους αντιφασίστες μαθητές και τις διάφορες συμμορίες που υπάρχουν και δρουν σε διάφορα σχολεία» (Ξ τεύχος 176 – Δεκέμβριος 1993)
Η αρχή των ταγμάτων εφόδου
Εκείνη την εποχή η Χρυσή Αυγή αξιοποιώντας το εθνικιστικό ντελίριο των κινητοποιήσεων για το Μακεδονικό το 1992 είχε κάνει τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις της. Όπως καταγράφαμε τότε στο «Ημερολόγιο ρατσισμού» της Νεολαίας Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη (YRE), πρόδρομου του σημερινού Antinazi zone, τα χρυσαυγίτικα τάγματα εφόδου είχαν ήδη κάνει επιθέσεις σε μετανάστες στην περιοχή των Αμπελοκήπων, είχαν χαράξει σβάστικα στο χέρι ενός παιδιού στην Πάτρα και είχαν χτυπήσει μέλη οργανώσεων της Αριστεράς σε διάφορες περιοχές της Αθήνας.
Ο νεοφασισμός είχε ήδη κάνει την εμφάνισή του σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης με επιθέσεις, εμπρησμούς ξενώνων προσφύγων, κοκ.
Στην Ελλάδα των αρχών της δεκαετίας του ‘90 ήταν ακόμα νωπές οι μνήμες των τεράστιων μαθητικών αγώνων του ‘90 – ‘91 και είχε δημιουργηθεί η παράδοση των μαθητικών καταλήψεων με μαζική συμμετοχή και μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες αποφάσεων από γενικές συνελεύσεις.
Όμως, ο εθνικιστικός παροξυσμός που είχε προκαλέσει τότε το Μακεδονικό και σε συνδυασμό με την συμβιβαστική στάση των ηγεσιών των κομμάτων της Αριστεράς και της έλλειψης αντιφασιστικού κινήματος, προσωρινά είχε παρασύρει σημαντικά τμήματα των μαθητών που συμμετείχαν τότε μαζικά και κατά δεκάδες χιλιάδες στα εθνικιστικά συλλαλητήρια για την Μακεδονία.
Οι ακροδεξιοί μπήκαν στις τρύπες τους
Η μαζική και μαχητική απάντηση των μαθητών στις φασιστικές προκλήσεις ανάγκασε τους φασίστες να κρυφτούν στις τρύπες τους. Και συνολικά, τα προβλήματα της παιδείας και της κοινωνίας, για τα οποία οι φασίστες δεν είχαν καμία απάντηση, οδήγησε τους μαθητές στο δρόμο των αγώνων και απομόνωσε τις εθνικιστικές κραυγές.
Η μαζική και μαχητική μαθητική πορεία στις 12 Νοέμβρη ‘93 ήταν ένα σημείο καμπής. Ήταν η πρώτη απάντηση των μαθητών στους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Θα ακολουθούσαν πολλές ακόμα τα επόμενα χρόνια.
Όμως, μεγάλο κομμάτι των ηγεσιών της Αριστεράς υποτιμούσε την σημασία της συνεχούς μάχης ενάντια στους φασίστες. Έτσι, κατάφεραν να διατηρήσουν έναν σκληρό πυρήνα, ο οποίος μπόρεσε στις συνθήκες της κρίσης να μεγαλώσει πατώντας στην απελπισία και τον λαϊκισμό.
Σήμερα, η συνειδητή προσπάθεια των φασιστών γενικά και της Χρυσής Αυγής ειδικά να βάλουν το πόδι τους στα σχολεία πρέπει να απαντηθεί με ένα ενωτικό αντιφασιστικό μέτωπο όλων των Αριστερών δυνάμεων, των κινημάτων, των 15μελών, των συλλόγων γονέων και των συνδικάτων των δασκάλων και καθηγητών.
Το μεγαλύτερο μάθημα ιστορίας θα γίνει στους δρόμους!
