Νικήσαμε!

Η 7η Οκτώβρη ήταν όντως μια ιστορική ημέρα που σηματοδότησε μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές νίκες του αντιφασιστικού κινήματος στη χώρα μας.

Χρειάστηκε να περάσουν δύο βδομάδες, να κριθούν τα «ελαφρυντικά», τα γελοία προσκόμματα Λαγού, Κασιδιάρη κα, για να φτάσουμε στην Πέμπτη 22 Οκτώβρη όπου η δίκη της Χρυσής Αυγής τελείωσε.

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν κοντά στο καλύτερο δυνατό, στα πλαίσια της αστικής δικαιοσύνης και με δεδομένο ότι η Χρυσή Αυγή, μέχρι και μερικές μέρες πριν την ετυμηγορία, είχε με το μέρος της τα καθεστωτικά ΜΜΕ (που είτε σιωπούσαν, είτε, μερικά χρόνια νωρίτερα, την προωθούσαν ανοιχτά), κομμάτι των θεσμών και της κυβέρνησης και το παρακράτος.

Οι ποινές και οι φυλακίσεις

Στη φυλακή οδηγείται όλο το ουσιαστικό διευθυντήριο της Χρυσής Αυγής, δηλαδή οι Νίκος Μιχαλολιάκος, Ιωάννης Λαγός, Ηλίας Κασιδιάρης, Γιώργος Γερμενής, Αρτέμης Ματθαιόπουλος, Χρήστος Παππάς και Ηλίας Παναγιώταρος.

Όλοι έχουν ομόφωνα κριθεί ένοχοι από το δικαστήριο για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης και έχουν καταδικαστεί σε κάθειρξη σε 13 ετών εκτός από τον Ματθαιόπουλο που καταδικάστηκε σε 10 χρόνια. Για τον Λαγό, πρέπει να αρθεί η ασυλία του από το ευρωκοινοβούλιο.

Το δικαστήριο αποφάσισε να στείλει στη φυλακή και τους πρώην βουλευτές που καταδικάστηκαν με ποινή 6-7 χρόνια κάθειρξης για «ένταξη και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση» χωρίς αναγνώριση ελαφρυντικού. Συγκεκριμένα θα πρέπει να εκτίσουν την ποινή τους οι: Παναγιώτης Ηλιόπουλος, Νίκος Κούζηλος, Πολύβιος Ζησιμόπουλος, Αντώνης Γρέγος, Κωνσταντίνος Μπαρμπαρούσης, Νίκος Μίχος.

Μαζί τους και οι πυρηνάρχες Νίκαιας και Περάματος, Πατέλης και Πανταζής, ενώ ο Ρουπακιάς καταδικάστηκε με ισόβια και 14 έτη φυλάκισης.

Αναλυτική λίστα με τους καταδικασθέντες στο τέλος του άρθρου.

Νίκη του αντιφασιστικού κινήματος

Πρόκειται για μια καθαρή νίκη που ανήκει στο αντιφασιστικό κίνημα, που περιλαμβάνει πριν και πρώτα από όλους την οικογένεια Φύσσα και ιδιαίτερα την Μάγδα Φύσσα που έδωσε έναν τιτάνιο αγώνα, μπαίνοντας μπροστά στο αντιφασιστικό κίνημα γεγονός που την κατέστησε τελικά και σύμβολο του. Ασφαλώς την Πολιτική Αγωγή, τις μάρτυρες Δήμητρα Ζώρζου και Παρασκευή Καραγιαννίδου που πήγαν να καταθέσουν όσα είδαν χωρίς να έχουν σχέση με τον Π. Φύσσα και παρά τις απειλές από την Χρυσή Αυγή, τους λίγους εκείνους δημοσιογράφους των ελάχιστων ΜΜΕ που κάλυψαν με συνέπεια την δίκη από την πρώτη ημέρα και το Παρατηρητήριο της Δίκης της Χ.Α. «Golden Dawn Watch».

Κινητήριος μοχλός όλων αυτών και καταλύτης που ανέτρεψε τα δεδομένα ήταν οι αντιφασιστικές συλλογικότητες και πολιτικές οργανώσεις ενός τμήματος της ριζοσπαστικής και επαναστατικής Αριστεράς και ενός τμήματος του αντιεξουσιαστικού χώρου. Αυτές ήταν που έστησαν αντιφασιστικές επιτροπές, δομές αλληλεγγύης, που είχαν τραυματίες από επιθέσεις ταγμάτων εφόδου, που οργάνωσαν εκδηλώσεις, πορείες, καμπάνιες στο διαδίκτυο, εκδώσαν τόνους υλικού, έδωσαν θάρρος, προοπτική και ηθικό σε όλο το κίνημα ιδιαίτερα τις στιγμές που το παιγνίδι φαινόταν χαμένο.

Ας αφήσουμε τους Μαρκουλάκηδες αυτού του κόσμου να λένε ότι το κίνημα δεν έκανε τίποτα και μόνο η δικαιοσύνη ήταν αυτή που αποφάσισε. Χωρίς το κίνημα σήμερα δεν θα μιλάγαμε για το τέλος της Χρυσής Αυγής – τουλάχιστον με την μορφή που την ξέραμε μέχρι σήμερα.

Η δικαιοσύνη και το πολιτικό σύστημα γνώριζαν τη Χρυσή Αυγή από το 1980 που δημιουργήθηκε, ενώ τον αρχηγό της, Ν. Μιχαλολιάκο, από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 που συμμετείχε σε επίθεση στην Βρετανική πρεσβεία, στο λιντσάρισμα 5 δημοσιογράφων στην κηδεία του βασανιστή της χούντας Μάλλιου και στην τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών σε 2 κεντρικούς κινηματογράφους στο κέντρο της Αθήνας με δεκάδες τραυματίες. Αυτό το τελευταίο, ο δικηγόρος και αδελφός του, Τ. Μιχαλόλιας, στην τελική αγόρευσή του το αποκάλεσε «πλημμέλημα» που συνέβη όταν ο «Φύρερ» ήταν σε ηλικία 22 ετών…

Το σύστημα τους επώασε, τους ανέθρεψε και τους αμόλησε όταν τους χρειάστηκε.

Τους έδωσε με την βούλα του Άρειου Πάγου την δυνατότητα να υποδύονται το νόμιμο πολιτικό κόμμα και να κατεβαίνουν σε εκλογές.

Έγινε ότι ήταν δυνατό για να περάσει η δίκη στα αζήτητα της ιστορίας καθώς «σερνόταν» επί 5,5 χρόνια, πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας των κυρίαρχων ΜΜΕ.

Οι αθωωτικές εισηγήσεις της Α. Οικονόμου μέχρι το τέλος ήταν η φωνή του παρακράτους που ήθελε να προστατέψει τα δικά του παιδιά. Η κυβέρνηση και ένα μέρος του δικαστικού σώματος αναγκάστηκαν να τοποθετήσουν τους εαυτούς τους στο αντιφασιστικό κάδρο όχι μόνο λόγω των συντριπτικών στοιχείων αλλά γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Η αντιφασιστική εκστρατεία που κέρδιζε όλο και πιο πλατιά υποστήριξη όσο πλησίαζε η ώρα της ετυμηγορίας και η πλημμυρίδα της 7ης Οκτώβρη αποτύπωσε ένα ρεύμα μέσα στην κοινωνία που συμπαρέσυρε τα πάντα και δεν μπορούσε να αγνοήσει κανένας.

Το πραγματικό ύψος των ποινών και οι προβληματισμοί

Ασφαλώς οι ποινές όσων πήγαν φυλακή είναι σε σχέση με το αίσθημα δικαίου του αντιφασιστικού κινήματος χαμηλές. Ο Μιχαλολιάκος –σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του συνηγόρου της Πολιτικής Αγωγής Κ. Παπαδάκη – θα μείνει μέσα 34 μήνες. Αυτό λόγω του 18μηνου της προφυλάκισης που αφαιρείται από το σύνολο της ποινής, του δικαιώματος αίτησης απελευθέρωσης όταν εκτίσει τα 2/5 της ποινής, τα πιθανά μεροκάματα στην φυλακή καθώς και η ηλικία του – αν είσαι πάνω από 60 χρονών υπολογίζεται διπλή η κάθε μέρα κράτησης.

Το ίδιο ισχύει λίγο πολύ και για τους άλλους κρατούμενους που πήγαν φυλακή. Ακόμα και ο Ρουπακιάς πρακτικά παρά τα ισόβια θα μπορεί να αποφυλακιστεί μετά από 17 χρόνια κράτησης.

Επίσης έμειναν ελεύθεροι με αναστολή 12 χρυσαυγίτες, μεταξύ των οποίων οι Ζαρούλια,ο Αρβανίτης κτλ ενώ άλλοι είχαν ήδη αθωωθεί όπως η Θέμις Σκορδέλη γνωστή αγανακτισμένη του Α. Παντελεήμονα.

Η επίθεση στο ΠΑΜΕ  μετατράπηκε από κακούργημα σε πλημμέλημα.

Αυτή η εικόνα κάνει κάποιους συναγωνιστές και συναγωνίστριες να αναρωτιούνται αν όντως νικήσαμε. Η απάντηση είναι ότι όντως νικήσαμε σε αυτή την μάχη με αυτά τα δεδομένα και με βάση τα όρια που έβαζε ο ισχύον Ποινικός Κώδικας.

Δεν σημαίνει ότι τελείωσε ο αγώνας κατά του φασισμού ή ότι δεν θα ξαναδούμε στο μέλλον ακροδεξιά ή νεοναζιστικά μορφώματα με την μία ή την άλλη μορφή. Όλες οι αιτίες που γεννούν και εκτρέφουν τέτοια φαινόμενα παραμένουν, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά διεθνώς. Η ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ ζει και κυβερνά. Ο Βελόπουλος είναι στην Βουλή – παρότι οι κίνδυνοι της ακροδεξιάς των κηραλοιφών δεν συγκρίνεται με τους κινδύνους της ακροδεξιάς των ταγμάτων εφόδου. Άλλες 7 οργανώσεις της ακροδεξιάς δρουν εξωκοινοβουλευτικά ενώ παραμένουν διάσπαρτες εν ζωή μικρότερες ομάδες τύπου Ιερός Λόχος στην Θεσσαλονίκη, πατριωτικές κινήσεις σε διάφορες περιοχές, ομάδες κρούσης ιδιαίτερα στα νησιά του Β. Αιγαίου κοκ.

Όμως δεν πρέπει να υποτιμήσουμε τη σημασία αυτού που πετύχαμε. Νικήσαμε το πιο μαζικό και εκλογικά πετυχημένο ναζιστικό μόρφωμα της Ευρώπης της πρόσφατης περιόδου. Μόνο το 17% που είχε πάρει ο πατέρας Λεπέν στον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών του 2002 μπορεί να συγκριθεί με το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή ήταν σταθερά τρίτο κόμμα στην Βουλή, έφτασε στο 9,4% και 537.000 ψήφους στις Ευρωεκλογές του 2014, είχε 70 γραφεία πανελλαδικά, εκπροσώπηση σε μεγάλους δήμους και περιφέρειες, διεθνείς διασυνδέσεις, αδελφό κόμμα στην Κύπρο, το ΕΛΑΜ, 2 βδομαδιάτικες εφημερίδες, με την επίσημη να κυκλοφορεί επί 27 χρόνια.

Να μην ξεχάσουμε τις περιοχές-άβατα που είχε κτίσει στον Άγιο Παντελεήμονα, την Νίκαια, το Πέραμα και αλλού. Και βέβαια τις εκατοντάδες δολοφονικές επιθέσεις που είχε εξαπολύσει από το 1992 και μετά, τη δολοφονία του Σαχζάντ Λουκμάν και την δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Και όλα αυτά με τον μανδύα του «νόμιμου πολιτικού κόμματος».

Η επόμενη μέρα

Αυτά όλα τελείωσαν. Σήμερα δεν έχουν κανένα βουλευτή ή ευρωβουλευτή. Είναι στην φυλακή όλη η ηγεσία ακόμα και οι βασικές διασπάσεις της. Δεν έχουν κρατικούς πόρους. Είχαν μείνει με 7 γραφεία που πλέον θα μπουν σε διαδικασία κλεισίματος ενώ έκλεισε και η εφημερίδα τους. Έχουν πλέον την στάμπα της εγκληματικής οργάνωσης που παίζει το δικό της ρόλο ιδιαίτερα στα κοινωνικά στρώματα που τους ακολουθούσαν και δεν ήταν ναζί.

Και αυτά όλα ήταν αποτέλεσμα της δράσης του αντιφασιστικού κινήματος.

Η  καμπάνια «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ», που συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του Αντιφασιστικού Συντονισμού Αθήνας-Πειραιά, έπαιξε τον δικό της ξεχωριστό ρόλο σε όλα αυτά. Ο αντίκτυπός της έφτασε σε κάθε γωνιά της χώρας ενώ ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα. Αγκαλιάστηκε από χιλιάδες ανθρώπους όλων των ηλικιών και ιδιαίτερα από την νεολαία. Είναι μια παρακαταθήκη που θα κρατήσουμε, θα διευρύνουμε και θα συνεχίσουμε.

Ακριβώς γιατί ο αγώνας κατά του φασισμού δεν τελείωσε με μια δικαστική απόφαση. Από καλύτερες θέσεις και με ανεβασμένο ηθικό που θα παίξει ρόλο και σε άλλα κινήματα, θα συνεχίσουμε.

Ξέρουμε επίσης ότι δεν αρκεί μια καμπάνια όσο πετυχημένη και αν είναι για να τσακιστεί οριστικά ο φασισμός και το σύστημα που τον γεννά. Αυτό απαιτεί άλλα πολιτικά εργαλεία. Πάνω από όλα μια μαζική επαναστατική αριστερά, που αυτή την στιγμή λείπει όσο τίποτε άλλο, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.

Χρειαζόμαστε επομένως πολιτική εναλλακτική με αντικαπιταλιστικό και πραγματικά σοσιαλιστικό, διεθνιστικό πρόσημο. Αυτό πρέπει να φτιάξουμε.

Όμως σήμερα και για λίγες ημέρες ας χαρούμε. Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε το μέγεθος αυτού που πετύχαμε. Ας απολαύσουμε τα βλέμματα του Φύρερ και της παρέας του όταν θα περνούν το κατώφλι των φυλακών. Αξία ανεκτίμητη…