Σχόλιο από το «Ξ»
Η χθεσινή ανακοίνωση της efood με την οποία όχι μόνο παίρνει πίσω τις 115 –εν δυνάμει– απολύσεις, αλλά προσλαμβάνει με σύμβαση αορίστου χρόνου τους πάνω από 2.000 διανομείς που εργάζονταν ως ενοικιαζόμενοι με 3μηνες συμβάσεις εργασίας, αποτελεί μια μεγάλη νίκη του αγώνα των εργαζομένων στην εταιρεία!
Είναι μια νίκη που χαροποιεί και αναπτερώνει το ηθικό όχι μόνο των εργαζομένων της efood, αλλά και γενικότερα του κλάδου των διανομέων, καθώς επίσης και των πλατιών λαϊκών-εργατικών στρωμάτων και της νεολαίας, που από την πρώτη στιγμή έδειξαν την αλληλεγγύη τους, στήριξαν τον αγώνα τους και με τον τρόπο τους βοήθησαν σε αυτήν την εξέλιξη.
Η στροφή αυτή της εταιρείας δεν είναι τίποτε άλλο από πλήρης υποχώρηση στα βασικά αιτήματα του απεργιακού αγώνα των διανομέων – ενός αγώνα από τον οποίο μπορούν να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα ευρύτερα για το κίνημα.
***
Το πρώτο βασικό χαρακτηριστικό είχε να κάνει με τη μαζικότητα. Οι περισσότερες συνελεύσεις διανομέων που έγιναν είχαν μεγάλη συμμετοχή, με την πλειοψηφία των εργαζομένων να παίρνει μέρος, ενώ οι συγκεντρώσεις και οι μοτοπορείες της Τετάρτης 22/9 παράλληλα με τη στάση εργασίας ήταν από τις μεγαλύτερες μοτοπορείες που έχουν γίνει ποτέ και μάλιστα από έναν εργασιακό χώρο!
Το δεύτερο έχει να κάνει με τα ενωτικά χαρακτηριστικά του αγώνα.
Τα συνδικάτα επισιτισμού-τουρισμού σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στα οποία η βασική δύναμη είναι το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ, συνεργάστηκαν με κοινές ανακοινώσεις και καλέσματα σε στάσεις εργασίας και απεργίες με τη Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) όπου συμμετέχουν αρκετά άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου αλλά και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Αυτό το γεγονός ήταν πολύ σημαντικό για την συσπείρωση των δυνάμεων.
Ακόμα, σε αρκετές συνελεύσεις έγινε πραγματικός δημοκρατικός διάλογος, με συμμετοχή απλών εργαζομένων της βάσης, συζήτηση για τα αιτήματα, ακόμα και διαφωνίες, κάτι που έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο και βρίσκεται μακριά από τις κακές παραδόσεις των «καπελωμάτων» και των «τυπικών» αποφάσεων συνελεύσεων.
Ένα ακόμα σημαντικό σημείο είναι τα διεκδικητικά αιτήματα. Ο αγώνας μπορεί να ξεκίνησε ως αμυντικός, ενάντια στον εκβιασμό της απόλυσης από την εταιρεία ενάντια στους 115 διανομείς, ωστόσο υιοθέτησε μια σειρά αιτήματα μάχης, τα οποία δεν ήταν «απογειωμένα» αλλά ήταν τέτοια που αντανακλούσαν τη διάθεση των εργαζομένων και τους έβγαλαν μπροστά στη μάχη. Οι εργαζόμενοι δεν έμειναν στο «όχι στις απολύσεις» αλλά διεκδίκησαν την πρόσληψη όλων των εργαζομένων απ’ ευθείας στην εταιρεία (και όχι ως ενοικιαζόμενοι στην εργολαβική Manpower), με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου. Και το πέτυχαν!
Τέλος, το γεγονός ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας ήταν με το μέρος των διανομέων, ενάντια στις επιθέσεις της εταιρείας, έπαιξε κρίσιμο ρόλο.
Το σαμποτάζ της κοινωνίας απέναντι στην efood, που οδήγησε σε κατάρρευση της αξιολόγησης της εφαρμογής της για κινητά στο 1 (το χαμηλότερο δυνατό) και πτώση των παραγγελιών της κατά 30% μέσα σε μια μέρα, κτύπησε την εταιρεία ακριβώς εκεί που πονάει, στα κέρδη της.
Τα χειροκροτήματα και ο ενθουσιασμός του κόσμου από όποιον δρόμο κι αν περνούσαν οι μοτοπορείες, είναι επίσης ενδεικτικό των παραπάνω.
***
Η «στροφή 180 μοιρών» της efood, όπως σωστά έχει χαρακτηριστεί, δείχνει τη δύναμη του εργατικού κινήματος, όταν αγωνίζεται μαζικά και μαχητικά.
Μένει βέβαια να εφαρμόσει στην πράξη κατά γράμμα όλα για όσα έχει δεσμευτεί να κάνει. Ωστόσο τα ανοικτά ζητήματα δεν σταματούν εδώ.
Η εταιρεία είχε ανακοινώσει ότι σκοπεύει να προσλάβει 7.000 επιπλέον διανομείς μέχρι το τέλος του 2022. Με ποιο εργασιακό καθεστώς σκοπεύει να το κάνει;
Ακόμα, ενώ δεσμεύτηκε να αλλάξει το σύστημα αξιολόγησης των διανομέων, δεν έχει ξεκαθαρίσει με τι κριτήρια θα λειτουργεί το νέο καθεστώς αξιολόγησης. Αυτό είναι κάτι για το οποίο πολλοί εργαζόμενοι έχουν εκφράσει τεράστιες ανησυχίες, καθώς οδηγεί σε κατηγοριοποίηση, ανταγωνισμό μεταξύ τους και θέτει σε κίνδυνο την ίδια την εργασία τους (όταν για παράδειγμα τρέχουν για να προλάβουν να παραδώσουν πολλές παραγγελίες την ώρα, για να είναι πιο «παραγωγικοί»).
Ακόμα, υπάρχουν μια σειρά άλλα αιτήματα που παραμένουν ανεκπλήρωτα, όπως η παροχή εταιρικού κινητού, η δημιουργία χώρων στέγασης για τους διανομείς, η πλήρης παροχή μέσων ατομικής προστασίας, η κάλυψη όλων των εξόδων κίνησης, η ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά κ.α.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι δεν μπορεί να υπάρχει επανάπαυση.
Την ίδια στιγμή που ο κλάδος και όλοι οι εργαζόμενοι πανηγυρίζουν για τη νίκη των διανομέων της efood, γίνεται κατανοητό ότι χρειαζόμαστε μαζικούς αγώνες για να αποτρέψουμε τις επιθέσεις των εργοδοτών και να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν.
Αυτό περνάει μέσα και από το χτίσιμο νέων, μαζικών και δημοκρατικών σωματείων και συνδικάτων σε κάθε χώρο εργασίας, που να μπουν μπροστά σε αυτές τις μάχες.
Αυτή είναι η καλύτερη κατεύθυνση στην οποία μπορούμε να κινηθούμε το επόμενο διάστημα, καθώς ο νόμος Χατζηδάκη είναι εδώ και η ολομέτωπη επίθεση της κυβέρνησης συνεχίζεται.
