«Ενώ ο παραγόμενος πλούτος στη χώρα αυξάνεται με σημαντικούς ρυθμούς για 12 συνεχόμενα χρόνια (από το 1994), με μια σειρά από τρικ οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πετυχαίνουν σ’ ολόκληρη αυτή την περίοδο να κρατούν το εισόδημα των εργαζομένων καθηλωμένο ή και να το μειώνουν. Έπρεπε πρώτα να μπούμε στην ΟΝΕ, μετά να διατηρηθούμε στην ΟΝΕ, ύστερα να διοργανώσουμε τους Ολυμπιακούς, κατόπιν να διορθώσουμε (με την απογραφή της ΝΔ) τα προβλήματα του παρελθόντος και πάει λέγοντας. Ποια θα είναι η επόμενη δικαιολογία; Σίγουρα κάτι θα σκεφτούν…»
Έτσι τελείωνε το άρθρο της εφημερίδας μας για τον περσινό προϋπολογισμό και ο Αλογοσκούφης φρόντισε βέβαια να μας δικαιώσει και μάλιστα με το παραπάνω… Ακούσαμε λοιπόν και επίσημα ότι «φέτος θα είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά» (δήλωση του υπ. Οικονομικών, φυσικά αμέσως μετά τις εκλογές)! Ποια είναι η δικαιολογία τους αυτή τη φορά; Ότι, λέει, τα πάμε πολύ καλά μέχρι στιγμής και πρέπει να συνεχίσουμε έτσι, ώστε μέχρι το 2010 να παρουσιάζονται ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί!! Η φαντασία τους έχει αρχίσει να στερεύει, αλλά τα βάσανα των εργαζομένων συνεχίζονται και επιδεινώνονται ακόμη περισσότερο…
Ο νεοφιλελευθερισμός σ’ όλο του το μεγαλείο
Ο βασικός μηχανισμός της αφαίμαξης των εισοδημάτων μας θα είναι και φέτος το φορολογικό σύστημα. Αυτή η διαδικασία που ξεκίνησε από τα προηγούμενα χρόνια, φτάνει φέτος σε απίστευτα επίπεδα, ακολουθώντας πιστά το θατσερικό μοντέλο, στην πιο ακραία του μορφή: Φορολογία με το κεφάλι και όχι ανάλογα με το εισόδημα. Αυτή η τακτική εφαρμόζεται σ’ όλες τις πτυχές της φορολογικής πολιτικής.
Οι έμμεσοι φόροι, που τους πληρώνουν όλοι οι πολίτες εξ ίσου ανεξάρτητα απ’ την οικονομική τους κατάσταση, συνεχίζουν να αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς, παρ’ ότι είναι ήδη οι υψηλότεροι σ’ ολόκληρη την ΕΕ. Προβλέπεται αύξηση κατά 13,8%, ενώ οι άμεσοι φόροι αυξάνονται μόνο κατά 10%. Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια, καθώς ουδέποτε κατάφερε το κράτος να εισπράξει όλους τους άμεσους φόρους που υπολογίζει, λόγω της τεράστιας φοροδιαφυγής. Άλλωστε, ούτως η άλλως, η φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων συνεχώς μειώνεται όλα τα προηγούμενα χρόνια, λόγω της μείωσης των συντελεστών τους. Στο διάστημα 2005 – 2008 η φορολογία των φυσικών προσώπων αναμένεται να έχει αυξηθεί κατά 32,9% και των νομικών προσώπων (επιχειρήσεων) κατά 3,3%! Εισπράττει βέβαια κανονικότατα τους φόρους των μισθωτών. Έτσι, η σχέση μεταξύ των φορολογικών βαρών κεφαλαίου και εργασίας συνεχώς επιδεινώνεται σε βάρος της δεύτερης. Κόστος για την κοινωνία: 4 δις ?
Εκεί όμως που γίνεται ακόμη πιο φανερό το πραγματικό πρόσωπο της κυβέρνησης, είναι στη φορολογία των ακινήτων. Καταργούν τον ΦΜΑΠ (φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας) και τον αντικαθιστούν με «φόρο κατοχής» που θα τον πληρώνουν όλοι εξίσου, πάνω από κάποιο αφορολόγητο όριο, το οποίο υπάρχει και σήμερα. Έτσι, τα έσοδα του κράτους υπερτριπλασιάζονται και η διαφορά καταβάλλεται εξ’ ολοκλήρου από την μικρομεσαία ιδιοκτησία. Κόστος για την κοινωνία: 650 εκατ. ?
Εισοδηματική πολιτική και κοινωνικές δαπάνες: μια απ’ τα ίδια
Μήπως τουλάχιστον θα πιάσουν τόπο όλα αυτά τα αυξημένα έσοδα; Όχι βέβαια. Για μια ακόμη φορά οι αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις θα κυμανθούν στα επίπεδα του επίσημου πληθωρισμού (που καμιά σχέση δεν έχει με τον πραγματικό) και θα είναι πολύ κάτω από την αύξηση του ΑΕΠ, που υπολογίζεται στο 4%. Το ίδιο και οι δαπάνες: Με την εξαίρεση του υπουργείου απασχόλησης, όπου εγγράφονται αυξημένα κονδύλια λόγω της ελεημοσύνης που δίνεται σε ΕΚΑΣ, επιδόματα ανεργίας και συντάξεις του ΟΓΑ, στις υπόλοιπες περιπτώσεις υπάρχει στασιμότητα ή και μείωση δαπανών. Το παράδειγμα της Παιδείας είναι το πιο χαρακτηριστικό: Η «πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης» σύμφωνα με τον Καραμανλή ελάμβανε πέρυσι το 3,4% του ΑΕΠ ενώ φέτος, με το αυξημένο λόγω αναθεώρησης ΑΕΠ πέφτει στο 3,05%, ενώ αν γινόταν δεκτή η πρόταση της κυβέρνησης προς την ΕΕ για αναθεώρηση του ΑΕΠ κατά 25%, θα έπεφτε στο 2,5%! Και να σκεφτεί κανείς πως ο εν λόγω κύριος έχει δεσμευτεί προσωπικά για 5% μέχρι το τέλος της τετραετίας! Δηλαδή τσίπα μηδέν…
Σ’ όλα τα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε την «αντιμετώπιση των προβλημάτων στις ΔΕΚΟ» που σημαίνει αυξήσεις σε μια σειρά αγαθά, από τα εισιτήρια των συγκοινωνιών μέχρι τη ΔΕΗ (είναι τυχαίο που έκανε πάρτι η μετοχή της μόλις προκηρύχθηκαν εκλογές;).
Και φυσικά το αλαλούμ με το πετρέλαιο θέρμανσης, που εκτός της τεράστιας αύξησης της τιμής του λόγω των διεθνών τιμών του πετρελαίου (θα το πληρώνουμε φέτος ως και 20% ακριβότερο), εκκρεμεί το ζήτημα της εξίσωσης του φόρου μ’ αυτόν του πετρελαίου κίνησης, πράγμα που θα εξισώσει την τιμή του μ’ αυτή της βενζίνης. Και ας μην βιαστεί κάποιος να πει πως κάτι τέτοιο δεν είναι στα σχέδια της κυβέρνησης. Δεν είναι για φέτος, αλλά αφού δοκιμαστεί – και αποτύχει – και το καινούριο σύστημα, ας μην αμφιβάλλουμε πως θα παρουσιαστεί σαν αναγκαίο κακό για να παταχθεί η φοροδιαφυγή…
Το τελικό συμπέρασμα δεν είναι άλλο από το ότι μια τέτοια επίθεση είναι αδύνατο ν’ αντιμετωπιστεί αν δεν υπάρξει συνολική αντίδραση από το εργατικό κίνημα και τη νεολαία. Σ’ αυτή την κατεύθυνση πρέπει να πιεστούν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να δώσουν μια πολύ σκληρή μάχη, γιατί απλούστατα το «δεν πάει άλλο» έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι ένα απλό σύνθημα και έχει γίνει μια πολύ σκληρή πραγματικότητα.
Παναγιώτης Βογιατζής
—————————
