Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», 452, 11 – 25 Μάη, που κυκλοφορεί
Όταν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ εφάρμοζαν λιτότητα υποσχόμενοι μια νέα περίοδο άνθησης της οικονομίας και ευημερίας ο κόσμος γινόταν έξω φρενών – και γι’ αυτό στράφηκε στον ΣΥΡΙΖΑ για να τους ξεφορτωθεί. Τώρα κάνει τα ίδια ο Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρά τα μεγάλα τους λόγια για «σκληρές διαπραγματεύσεις» και «κόκκινες γραμμές», η κυβέρνηση για άλλη μια φορά συμφώνησε σε σκληρά αντικοινωνικά και αντεργατικά μέτρα. Στα μέτρα που υπέγραψε την 1η Μαΐου (στο «επικαιροποιημένο μνημόνιο») περιλαμβάνονται ανάμεσα σε άλλα:
- Από 1η Γενάρη του 2019 περικόπτονται έως 18% οι κύριες συντάξεις (με βάση την «προσωπική διαφορά»). Το μέτρο αφορά 900.000 συνταξιούχους που παίρνουν κύρια σύνταξη πάνω από τα 700 ευρώ. Περικόπτονται επίσης έως 18% οι επικουρικές συντάξεις.
- Μείωση του αφορολόγητου κατά 3.000 € περίπου – από 8.636 ευρώ στα 5.681 ευρώ. Αυτό θα γίνει από την 1η Γενάρη του 20 (ή το 2019 αν δεν πιαστούν οι στόχοι)
- Απελευθέρωση της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές σε τουριστικές περιοχές. Με δεδομένο ότι η Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη είναι «τουριστική περιοχή» είναι καθαρό ότι αυτό οδηγεί σε γενική κατάργηση της αργίας της Κυριακής.
- Νομοθεσία µε βάση τις συστάσεις OOΣΑ για την απελευθέρωση των αγορών τροφίμων, ποτών και τουρισμού. Τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα θα πωλούνται και στα σούπερ μάρκετ.
- Πλήρης εφαρμογή του εξωδικαστικού συμβιβασμού, με ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και ποινική προστασία των τραπεζικών στελεχών που υπογράφουν αναδιαρθρώσεις δανείων.
- Επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και πώληση του 30% ως 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ.
Πρόκειται για μέτρα που θα συνθλίψουν περαιτέρω το βιοτικό επίπεδο ευρύτατων κοινωνικών ομάδων και το μόνο που θα πετύχουν είναι να βαθύνουν ακόμη περισσότερο την κρίση.
Δηλώσεις πρόκληση
Το σύνολο των μέτρων αντιστοιχεί σε 4,1 δισ. ευρώ για τα επόμενα τρία χρόνια 2018, 19 και 20 (dikaiologitika.gr 09/05/2017) όμως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο ευρωβουλευτής Δ. Παπαδημούλης, κάνουν προκλητικές δηλώσεις του είδους:
«…Αυτή η συμφωνία αποτελεί εξιτήριο από την εντατική των μνημονίων…» (newsbeast.gr 03/05/17)
Αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, στην πρόσφατη συνέντευξη του στον ΑΝΤ1 και το Ν. Χατζηνικολάου (left.gr 25/04/17) είχε το θράσος να πει ότι ο κόσμος δεν βγαίνει στους δρόμους επειδή αποδέχεται την πολιτική του!
Πρόκειται για μια ξεδιάντροπη στάση! Τα εργατικά και λαϊκά στρώματα στράφηκαν σ’ αυτούς μαζικά, επειδή υποσχέθηκαν ότι θα καταργήσουν τις πολιτικές λιτότητας. Και κατέληξαν να κουρελιάζουν τη μια «κόκκινη γραμμή» μετά την άλλη, προκαλώντας βαθιά απογοήτευση σε όσους τους στήριξαν εκλογικά και, τώρα, ονομάζουν αυτή την απογοήτευση «συμφωνία» με τις πολιτικές τους!
Ελλείμματα της Αριστεράς – η ανάγκη του «μετώπου»…
Την ίδια στιγμή, η μαζική ή ημιμαζική Αριστερά (ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) εμφανίζεται ανίκανη να κάνει τα απαραίτητα βήματα για την οργάνωση των αντιστάσεων στην ισοπέδωση των κοινωνικών δικαιωμάτων που βρίσκεται σε εξέλιξη. Είναι χαρακτηριστικό ότι αδυνατεί να οργανώσει έστω και μια κοινή πορεία! Αυτό δεν ισχύει μόνο για τον συνήθη ύποπτο, το ΚΚΕ, αλλά και για τη ΛΑΕ με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ!
Όμως η κοινή, ενωτική πάλη των κομμάτων και των οργανώσεων της Αριστεράς είναι από τα πιο σημαντικά ζητούμενα της περιόδου. Απέναντι στις διαρκείς επιθέσεις κυβέρνησης και «θεσμών» είναι απαραίτητη η πιο πλατιά ενότητα στη δράση / συνεργασία των δυνάμεων του κινήματος.
…και η συσπείρωση της «επαναστατικής Αριστεράς»
Την ίδια στιγμή, είναι απαραίτητο οι οργανώσεις εκείνες που συμφωνούν πως η απάντηση στη κρίση που βιώνουμε μπορεί να είναι μόνο η ανατροπή του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, να συντονίσουν το βηματισμό τους. Το χτίσιμο μιας νέας, μαζικής, επαναστατικής και διεθνιστικής Αριστεράς είναι το ιστορικό καθήκον της εποχής μας. Αυτό το καθήκον μπορεί να μοιάζει αυτή τη στιγμή δύσκολο και μακρινό, όμως άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Ζούμε σε μια περίοδο που οι συσσωρευμένες ήττες του προηγούμενου διαστήματος και η κακή εικόνα της μαζικής Αριστεράς βαραίνουν τόσο, που κρατούν το κίνημα καθηλωμένο. Αυτή η κατάσταση δεν θα διαρκέσει για πάντα. Μπροστά στις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας, το σημαντικό είναι να βγάλουμε τα απαραίτητα πολιτικά συμπεράσματα για το τι έλειψε την προηγούμενη περίοδο. Η απάντηση δεν είναι άλλη από μια Αριστερά αντάξια του ονόματός της και των επαναστατικών παραδόσεων του ελληνικού εργατικού και μαζικού κινήματος.
Σχετικά άρθρα
