Της Ελισάβετ Κανάκογλου
Την ημέρα του αγιασμού των υδάτων στον Πειραιά από τον μητροπολίτη Σεραφείμ, ομοφυλόφιλοι προέβησαν σε διαμαρτυρία σε μικρή απόσταση από το χώρο της τελετής. Λίγο καιρό πριν, ο Σεραφείμ είχε απειλήσει με αφορισμό όποιον πολιτικό συμφωνήσει με την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια. Ομοφυλόφιλοι από τη ΛΟΑΤ ομάδα Pusti Riot φιλήθηκαν και μοίρασαν φυλλάδια με τίτλο «Η αγάπη δεν είναι αμαρτία», θέλοντας να διεκδικήσουν το δικαίωμα να είναι ορατοί στην κοινωνία.
Λίγες μέρες μετά και με αφορμή την παραπάνω διαμαρτυρία, ο δήμαρχος Πειραιά Βασίλης Μιχαλολιάκος έκανε ομοφοβικές δηλώσεις στο ραδιόφωνο του Alpha:
«Η ομοφυλοφιλία είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα κάποιων ανθρώπων. Είναι δικαίωμά τους να την έχουν, δικαίωμά τους να την ενεργοποιούν στο σπίτι τους ή στο κρεβάτι τους. Δεν είναι καθόλου υποχρέωσή μου, όμως, να το ανέχομαι αυτό στο δημόσιο βίο ή να γίνεται πρότυπο συμπεριφοράς για το μέσο άνθρωπο»…
δήλωσε και συνέχισε το απαράδεκτο λογύδριο του προσθέτοντας:
«Δεν θα ήθελα να ‘χα στο περιβάλλον μου ομοφυλόφιλο, θέλω να είμαι καθαρός, δεν θέλω να με ξέρει ο κόσμος με λίφτινγκ. Αναγνωρίζω το δικαίωμα κάποιου να είναι ομοφυλόφιλος. Μακριά από εμένα όμως και δεν τον εμπιστεύομαι να είναι στο δημόσιο βίο».
Στη Ρωσία τώρα, η Ορθόδοξη Εκκλησία πρότεινε δημοψήφισμα για να αποφασιστεί αν οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις θα πρέπει να κηρυχθούν παράνομες! Ο εκπρόσωπος της Εκκλησίας Βζέβολοντ Τσάπλιν τόνισε ότι σε πολλές δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι περισσότεροι από τους μισούς Ρώσους θεωρούν πως η ομοφυλοφιλία είναι ασθένεια και «
για αυτόν ακριβώς το λόγο, είναι η πλειοψηφία του λαού μας, και όχι δυνάμεις του εξωτερικού, που θα πρέπει να αποφασίσουν τι θα πρέπει να είναι έγκλημα και τι όχι».
Σύμφωνα με έρευνες του κέντρου μελετών Levada, ένας στους πέντε Ρώσους θεωρεί ότι κάποιος μπορεί να γεννηθεί ομοφυλόφιλος. Περισσότερο από το ένα τρίτο των ερωτηθέντων θεωρεί ότι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να βρίσκονται υπό ιατρική παρακολούθηση για την «ασθένειά» τους, ενώ το 13% υποστήριξε ότι η σεξουαλική αυτή προτίμηση θα έπρεπε να τιμωρείται ποινικά.
Ο Βλάντιμιρ Πούτιν λίγες μέρες αργότερα προειδοποίησε ομοφυλόφιλους επισκέπτες των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι να μείνουν μακριά από τα παιδιά, βάσει του ρωσικού νόμου που απαγορεύει τη διάδοση «ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας» σε ανήλικους.
Στη Νιγηρία, ψηφίστηκε νόμος σύμφωνα με τον οποίο
«οι άνθρωποι του ιδίου φύλου που παντρεύονται ή συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης διαπράττουν έγκλημα και μπορούν να καταδικαστούν σε ποινή έως και 14 χρόνια κάθειρξης» και «κάθε πρόσωπο που διευθύνει ή συμμετέχει σε συλλόγους ή οργανώσεις προάσπισης των ομοφυλόφιλων, ή που έμμεσα ή άμεσα επιδεικνύει δημοσίως την ερωτική του σχέση με ένα άλλο πρόσωπο του ιδίου φύλου διαπράττει κακούργημα, το οποίο επισύρει ποινή έως και 10 χρόνων κάθειρξης»!
Η Διεθνής Αμνηστία είχε παρέμβει το Δεκέμβριο ζητώντας από τον πρόεδρο της χώρας Γκούντλακ Τζόναθαν να απορρίψει τον νόμο που προάγει τις διακρίσεις, ενώ ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι, ήδη ανακοίνωσε ότι η χώρα του ανησυχεί βαθιά για τον νέο νόμο και ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον προειδοποιεί ότι η Αγγλία ενδέχεται να περιορίσει την παροχή οικονομικής βοήθειας στις χώρες που δεν αναγνωρίζουν τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων.
Ο Γερμανός ποδοσφαιριστής Τόμας Χίτσλζπεργκερ δήλωσε δημόσια την ομοφυλοφιλία του στην εφημερίδα «Zeit». Στην επίσημη ιστοσελίδα του τοποθετήθηκε για το θέμα, αναφέροντας πως
«έζησα τη ζωή του ποδοσφαιριστή και ταυτίστηκα με το παιχνίδι, η απόδοσή μου ήταν πάντα ότι σημαντικότερο. Ουδέν ρόλο έπαιξε η ομοφυλοφιλία, είτε στη Γερμανία είτε στην Αγγλία είτε στην Ιταλία. Στον κόσμο του ποδοσφαίρου, όμως, η εικόνα ενός ομοφυλόφιλου ποδοσφαιριστή κυριαρχείται από κλισέ και προκαταλήψεις. Γι’ αυτό και ουδείς θέλει να αντιμετωπίσει την πίεση που χαρίζει η δημοσιοποίηση».
Στη συνέντευξή του πρόσθεσε ότι ομοφυλόφιλοι ποδοσφαιριστές δεν παραδέχονται δημόσια τη σεξουαλικότητά τους εξαιτίας των χρημάτων τα οποία δε θέλουν να χάσουν προκαλώντας ζημιά στα εμπορικά τους συμβόλαια.
Παρόλο που από το 1990 η ομοφυλοφιλία σταμάτησε να θεωρείται ασθένεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, πολλά δημόσια πρόσωπα αδυνατούν να το χωνέψουν και δε σταματούν να βάζουν εμπόδια στην ευημερία της ΛΟΑΤ κοινότητας, να δημιουργούν προκαταλήψεις, ρατσισμό, διακρίσεις και να δίνουν πάτημα στην ακροδεξιά και το νεοναζισμό. Το αντιφασιστικό κίνημα, η Αριστερά και οι ΛΟΑΤ οργανώσεις πρέπει να παλέψουν μαζί ενάντια σε όλους όσους πιστεύουν ό, τι η διαφορετικότητα είναι ντροπή και θα έπρεπε να είναι παράνομη, ενάντια σε όσους στερούν το δικαίωμα στην ελευθερία.
