Μια αριστερή κυβέρνηση βρίσκεται προ των πυλών – μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για μια ιστορική εξέλιξη.
Εδώ και δεκαετίες, και ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση των καθεστώτων της ΕΣΣΔ και της Ανατολικής Ευρώπης, στην Ελλάδα όπως και παντού, κυριαρχεί ο νεοφιλελευθερισμός: οι διαρκείς πολιτικές λιτότητας, οι διαρκείς επιθέσεις ενάντια στα εργατικά δικαιώματα, το βιοτικό επίπεδο και το κοινωνικό κράτος.
Οι πολιτικές αυτές οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή που ζούμε σήμερα. Οδήγησαν την Ευρώπη συνολικά σε κρίση. Τον πλανήτη ολόκληρο στην μεγαλύτερη κρίση από την εποχή της δεκαετίας του ‘30!
Η ελληνική κοινωνία έδωσε ιστορικούς αγώνες ενάντια σ’ αυτές τις πολιτικές, ιδιαίτερα την πρώτη περίοδο της κρίσης και μέχρι τα μέσα του 2012. Δεν μπόρεσε να τις ανατρέψει κι αυτό έφερε μια «κόπωση» στο κίνημα, αναπόφευκτη όταν οι αγώνες δεν μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα.
Οι αγώνες δεν μπόρεσαν να νικήσουν κατ’ αρχήν γιατί οι συνδικαλιστικές οργανώσεις λειτούργησαν σαν ένα τεράστιο φρένο στην ανάπτυξη των αγώνων. Κατά δεύτερο γιατί τα κόμματα της Αριστεράς δεν λειτούργησαν ποτέ ενωτικά και δεν πρόσφεραν ποτέ ένα πειστικό για την κοινωνία δρόμο πάλης – για την ανατροπή των σημερινών πολιτικών και για ένα εναλλακτικό πολιτικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση και οργάνωσης μιας εναλλακτικής οικονομίας και κοινωνίας.
Μπροστά στο «αδιέξοδο» αυτό η ελληνική κοινωνία στράφηκε σε αναζήτηση πολιτικών διεξόδων, πήρε ένα κόμμα του 3-4%, του έδωσε δύναμη, το ανέβασε στο 27% στις εκλογές του ’12 και σήμερα ετοιμάζεται να του δώσει τη δύναμη να κυβερνήσει. Τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κι αυτό προκαλεί στις γραμμές της άρχουσας τάξης ανησυχία – ανησυχία σε βαθμό πανικού.
Ο λόγος γι’ αυτό είναι πολύ συγκεκριμένος και πολύ καθαρός: ποιος θα συγκρατήσει τα κοινωνικά κινήματα, τους φτωχούς, τα «περιβαλλοντικά» κινήματα (πχ στις Σκουριές) τους εργαζόμενους που δεν πληρώνονται για μήνες, τους εργαζόμενους που υποχρεώνονται να δουλεύουν παράνομα 12 ώρες την ημέρα χωρίς υπερωρίες, αυτούς που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους επειδή δεν έχουν να πληρώσουν, τους νέους που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν για να βρουν δουλειά;
Ποιος θα συγκρατήσει όλο αυτό τον κόσμο που δοκίμασε ξανά και ξανά να παλέψει αλλά βρήκε απέναντι του το τείχος της βάρβαρης καταστολής, να διεκδικήσει ξανά τα δικαιώματά του, αυξήσεις, συντάξεις, παιδεία, Υγεία, κλπ, κλπ;
Γιατί, μπορεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ότι μπορεί για να δείξει στο κατεστημένο, στην άρχουσα τάξη, στους διεθνείς οργανισμούς, και στις «αγορές» ότι δεν πρέπει να φοβούνται γιατί δεν έχει σκοπό να θίξει τα ιερά και όσια του συστήματός τους, ότι δεν έχει πρόθεση να απειλήσει την οικονομική τους εξουσία και τα κέρδη τους, αλλά δεν έχει τρόπο να «ελέγξει» την κοινωνία.
Η εκλογή μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, σηματοδοτεί μια μεγάλη ανατροπή στα ταξικά ισοζύγια στην κοινωνία. Δημιουργεί πολύ πιο ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη των αγώνων και των διεκδικήσεων. Κι αυτό δεν εξαρτάται από τις διαθέσεις της ηγετικής ομάδας στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η εκστρατεία του τρόμου
Γι’ αυτό, ανησυχούν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου στη χώρα μας, και κύρια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κι έτσι στρέφονται στο μόνο όπλο που τους έχει απομείνει: τον τρόμο! Αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα παν οι κόποι μας χαμένοι! Θα πάμε 50 χρόνια πίσω! Θα χάσουμε τους φίλους μας (…) στην Ευρώπη! Θα γίνουμε… Βόρεια Κορέα και γενικά θα «καούμε στην κόλαση»!
Έχουν θράσος! Οι τελευταίοι άνθρωποι σ’ αυτό τον πλανήτη που δικαιούνται να μιλούν και να προειδοποιούν ότι αν δεν τους ψηφίσουμε θα βρεθούμε αντιμέτωποι με την «καταστροφή» και την «κόλαση» είναι αυτοί που κυβερνούν! Γιατί «καταστροφή» είναι αυτό που ζουν 6,3 εκατομμύρια Έλληνες (με βάση τα δικά τους επίσημα στατιστικά στοιχεία της κυβέρνησης και της ΕΕ)! Η «κόλαση» είναι αυτή που ζούμε σήμερα και την έχουν προκαλέσει αυτοί που προσπαθούν να μας φοβίσουν!
Όμως δεν είναι μόνο το τι έχουν προκαλέσει. Είναι το τι υπόσχονται για το μέλλον!
Τι μας υπόσχονται; Ένα «αργό θάνατο»…
Τι μας υπόσχονται λοιπόν οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι; Το λένε οι ίδιοι! Να πουλήσουν τα πάντα, γη, θάλασσα, ήλιο και αέρα, στα μεγάλα συμφέροντα! Να μας πάρουν ακόμα και τα σπίτια, επειδή δεν έχουμε να πληρώσουμε τις δόσεις των δανείων εξαιτίας της κρίσης που προκάλεσαν οι ίδιοι! Να κρατήσουν τους μισθούς και τις συντάξεις στα 300 και 400 ευρώ, για να είμαστε… «ανταγωνιστικοί»! Να κάνουν την Υγεία και την Παιδεία «προνόμια» των πλουσίων. Να διαλύσουν κάθε εργατικό δικαίωμα, για να δουλεύουμε μέχρι και 12 ώρες την ημέρα, 7 μέρες τη βδομάδα και να πληρωνόμαστε αν και όταν γουστάρουν.
Άμα τα κάνουμε αυτά για τα επόμενα 20 χρόνια, λένε, θα έχουμε ανάπτυξη και θα μειωθεί η ανεργία!
Τέτοια «ανάπτυξη» να μας λείπει! Είναι «ανάπτυξη» για να πλουτίζουν οι «50 οικογένειες» που ελέγχουν τον τόπο!
Είναι μια «ανάπτυξη» ψεύτικη! Με τις πολιτικές που εφαρμόζουν, που υποβιβάζουν την Ελλάδα σε τριτοκοσμική χώρα, σε «ψωροκώσταινα», ποτέ δεν πρόκειται να δούμε ουσιαστική ανάπτυξη!
Σε όλα αυτά πρέπει να πούμε φτάνει πια. Κι αυτό σημαίνει, πρακτικά, σήμερα, ένα πράγμα: ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, για να αφαιρέσουμε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ την κυβερνητική εξουσία.
Δισταγμοί και ανησυχίες – ότι πιο φυσικό
Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι είναι διστακτικοί. Ανησυχούν από την πρωτοφανή εκστρατεία τρόμου που έχει αναληφθεί από την άρχουσα τάξη και τα ΜΜΕ. Ανησυχούν επίσης γιατί βλέπουν ότι στην Αριστερά συνολικά κυριαρχεί η αντιπαράθεση και ο κατακερματισμός, αντί της συνεργασίας και του διαλόγου. Ανησυχούν γιατί στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν αντιφάσεις: δεν υπάρχει μια ενιαία, ξεκάθαρη γραμμή, υπάρχουν πολλά αριστερά μέλη και στελέχη με ριζοσπαστικές κι ανατρεπτικές απόψεις αλλά επίσης και ένα τμήμα το οποίο επιδιώκει το «στρογγύλεμα» των θέσεων και τον συμβιβασμό με τα μεγάλα συμφέροντα.
Το «Ξ» συμμερίζεται όλες αυτές τις επιφυλάξεις και στέκεται με διαφωνίες και κριτική στάση απέναντι σε πολλές πτυχές της κεντρικής πολιτικής γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως την ίδια στιγμή πρέπει να πάρουμε καθαρή θέση!
Η μία επιλογή είναι να συνεχίσουν να κυβερνούν αυτοί που είναι σήμερα στην κυβέρνηση: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι εκλεκτοί της Τρόικας, των «αγορών», των Ελλήνων εφοπλιστών και τραπεζιτών.
Η άλλη επιλογή είναι να γυρίσουμε σελίδα, να παλέψουμε για κάτι εντελώς διαφορετικό, για μια κυβέρνηση της Αριστεράς – χωρίς αυταπάτες, αλλά με την κατανόηση ότι μια τέτοια αλλαγή θα μας βοηθήσει να παλέψουμε κάτω από πιο ευνοϊκές συνθήκες για να πάρουμε πίσω αυτά που χάσαμε, για τα δίκαια και για τα δικαιώματά μας.
