Ως και δώδεκα ώρες την ημέρα διαρκούν πλέον οι διακοπές ρεύματος στη Νότια Αφρική, διαλύοντας την οικονομική ζωή της χώρας αλλά και τις ζωές των κατοίκων της.
Οι συνθήκες ζωής, ιδιαίτερα στις παραγκουπόλεις και τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές των μεγάλων πόλεων έχει γίνει ανυπόφορη. Τα μικρά μαγαζιά αδυνατούν να λειτουργήσουν χωρίς ρεύμα και οι κάτοικοι αναγκάζονται να κλειδώνονται στα σπίτια τους μετά τη δύση του ήλιου καθώς η έλλειψη φωτισμού στους δρόμους έχει οδηγήσει σε εκτίναξη της εγκληματικότητας. Ακόμη και τα νοσοκομεία αντιμετωπίζουν προβλήματα στη λειτουργία τους, αφού δεν εξαιρούνται ούτε αυτά από τις διακοπές και λειτουργούν για μεγάλα διαστήματα με γεννήτριες.
Το επόμενο διάστημα τα προβλήματα θα διογκώνονται όσο οι θερμοκρασίες θα πέφτουν (στο νότιο ημισφαίριο ξεκινάει ο χειμώνας) και οι άνθρωποι που βασίζονται στην ύπαρξη ηλεκτρικού ρεύματος για να ζεστάνουν τα σπίτια τους θα αδυνατούν να το κάνουν, η δε λειτουργία των δημόσιων επιχειρήσεων και των καταστημάτων θα γίνεται ακόμα πιο δύσκολη.
Τα προβλήματα στην παραγωγή ενέργειας δεν είναι καινούρια για τη χώρα, καθώς εδώ και χρόνια οι γερασμένες εγκαταστάσεις της δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες, με αποτέλεσμα να πραγματοποιούνται διαρκείς διακοπές ρεύματος. Κατά τους τελευταίους μήνες όμως, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, με εκπροσώπους της κυβέρνησης του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου (ANC) να παραδέχονται δημόσια ότι οι πιθανότητες επανεκλογής του είναι περιορισμένες αν δεν καταφέρει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
Κρίση και περιβαλλοντική καταστροφή χωρίς τέλος
Τουλάχιστον το 80% της ενέργειας που καταναλώνει η Νότια Αφρική παράγεται από την καύση άνθρακα (κάρβουνου) παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν δαπανηθεί μεγάλα ποσά για τη μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της χώρας Σίριλ Ραμαπόζα, η διαδικασία απομάκρυνσης από την καύση άνθρακα δεν μπορεί να ολοκληρωθεί από τη μια μέρα στην άλλη, επομένως τα προβλήματα στην ηλεκτροδότηση, αλλά και η περιβαλλοντική καταστροφή αναμένεται να συνεχιστούν.
Η χρήση άνθρακα στην παραγωγή ενέργειας είναι μια από τις πιο επιβαρυντικές πρακτικές ως προς την κλιματική αλλαγή, αλλά και τις υπόλοιπες πτυχές της αέριας ρύπανσης. Οι κάτοικοι του Γιοχάνεσμπουργκ, όπως και των περισσότερων μεγάλων πόλεων, αναπνέουν κακής ποιότητας αέρα, πράγμα που συχνά γίνεται αντιληπτό από την έντονη δυσοσμία. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η ρύπανση εξαφανίζεται τις ημέρες που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή με τη μυρωδιά. Αντίθετα, τόσο η ίδια η ρύπανση, όσο και οι επιπτώσεις της στην υγεία των ανθρώπων (κυρίως παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος) είναι σταθερά εκεί, επιβαρύνοντας κατά κύριο λόγο τους ηλικιωμένους και τα παιδιά, αλλά και ανθρώπους με προϋπάρχοντα αναπνευστικά προβλήματα.
Στην πόλη Καρολίνα της επαρχίας Μπουμαλάνγκα, οι κάτοικοι ζουν περικυκλωμένοι από ορυχεία εξόρυξης άνθρακα και σταθμούς παραγωγής ενέργειας. Πέρα από τη σοβαρή ρύπανση του αέρα της περιοχής, σοβαρό κίνδυνο αποτελεί για τους κατοίκους και το νερό. Μετά από ισχυρές βροχοπτώσεις η σκόνη από τα ορυχεία παρασύρεται και καταλήγει στα αποθέματα νερού και το σύστημα ύδρευσης απειλώντας την υγεία τους. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις επιπτώσεις της εξόρυξης και καύσης άνθρακα σε τοπικό επίπεδο. Την ίδια ώρα η Νότια Αφρική βρίσκεται στη 14η θέση στη λίστα των χωρών του πλανήτη που επιβαρύνουν το κλίμα με εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Η κυβέρνηση του ANC
Το ANC ξεκίνησε σαν κίνημα απελευθέρωσης των μαύρων από το ρατσιστικό, ακραία καταπιεστικό καθεστώς του Απαρτχάιντ, κυρίως κατά τις δεκαετίες του 50 και του 60. Εκείνη την περίοδο αποτελούσε έναν ριζοσπαστικό φορέα αντίστασης στην εκμετάλλευση και τις φυλετικές διακρίσεις. Ιδιαίτερα η πρώτη περίοδος της ηγεσίας του Νέλσον Μαντέλα στο ANC, χαρακτηρίστηκε από μια καθαρή αριστερή τοποθέτηση, ένα πρόγραμμα που μιλούσε για εθνικοποιήσεις των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, βαριά φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, κ.α.
Στις μέρες μας το ANC δεν θυμίζει απολύτως τίποτα από τον παλιό εαυτό του. Η πορεία της ενσωμάτωσής του στο σύστημα ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή μετά την κατάρρευση του Απαρτχάιντ στις αρχές της δεκαετίας του 90, με την πολιτική συμφιλίωσης με τους πρώην καταπιεστές τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό και με τη στενή συνεργασία με το ΔΝΤ. Σήμερα πλέον, το ANC (που βρίσκεται στην εξουσία χωρίς διακοπή από την ανατροπή του Απαρτχάιντ) είναι ένα κόμμα του κατεστημένου, που ασκεί πολιτικές οικονομικής εξόντωσης των εργαζομένων, ενώ το όνομά του ταυτίζεται με την εκτεταμένη διαφθορά και την εξαθλίωση των φτωχότερων στρωμάτων του πληθυσμού.
Παρά τις αγωνιστικές παραδόσεις που είχε επί Απαρτχάιντ, πρόκειται για ένα κόμμα και μια κυβέρνηση η οποία λειτουργεί στο πλαίσιο και στην υπηρεσία του συστήματος που έχει οδηγήσει στη δραματική κατάσταση την οποία βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι και τα φτωχά στρώματα της χώρας: εισοδήματα πείνας, ανασφάλεια και περιβαλλοντική καταστροφή. Τα μόνα δηλαδή που έχει να προσφέρει το καπιταλιστικό σύστημα στη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων του πλανήτη.
