Σχόλιο για τη Χαλκιδική, από το "Ξ" που κυκλοφορεί
Οι κάτοικοι καταγγέλουν ότι τους τελευταίους μήνες τα νερά κοντά στις εγκαταστάσεις της εταιρίας στην Ολυμπιάδα έχουν αρχίσει να αλλάζουν όψη και μυρωδιά. «Το ρέμα εδώ και έξι μήνες μυρίζει θειάφι και αφρίζει». Σε μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν, εντοπίστηκαν τοξικές ουσίες και βαρέα μέταλλα σε συγκεντρώσεις πολύ μεγαλύτερες από τα επιτρεπτά όρια.
Σύμφωνα με τον Κ. Φυτιάνο, καθηγητή Χημείας και διευθυντή του Εργαστηρίου Ρύπανσης Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, η κατάσταση έχει αρχίσει να γίνεται επικίνδυνη:
«Τα ευρήματα είναι πολύ πάνω από τα επιτρεπτά όρια. Πρέπει αμέσως να επέμβουν οι αρχές».
Φυσικά οι αρχές δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμες να επέμβουν, ενώ η εταιρία απάντησε στις καταγγελίες που δημοσιεύτηκαν, με μια ανακοίνωση που επί της ουσίας λέει ότι το πρόβλημα υπάρχει, αλλά δεν έχει σχέση με τη λειτουργία των δικών της εγκαταστάσεων και μάλλον είναι κατάλοιπο προηγούμενων δραστηριοτήτων.
Μέλη της επιστημονικής κοινότητας ωστόσο, εξακολουθούν να έχουν διαφορετική άποψη, εξηγώντας τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία:
«Η ανακοίνωση είναι αποπροσανατολιστική. Οι συγκεντρώσεις σε βαρέα μέταλλα είναι πολύ επάνω από τα επιτρεπτά όρια. Η εταιρεία δεν αμφισβητεί την ουσία της καταγγελίας, την ύπαρξη τοξικών λυμάτων. Και γεννά μεγάλα ερωτήματα: Ποιες διαδικασίες θα ακολουθήσουν για την επεξεργασία των υπαρχουσών τοξικών λασπών; Πού θα εναποτεθούν; Τι θα κάνουν με τις μελλοντικές εναποθέσεις; Ποιος μας διαβεβαιώνει πως δεν θα περιέχουν τοξικά; Και, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα: Από την ανοιχτή εκσκαφή παράγονται δεκάδες τόνοι σκόνης που περιέχει ένα στοιχείο που λέγεται τρεμολύτης. Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο και καρκινογόνο. Εχει εγκαταστήσει η εταιρεία όργανα μέτρησης της σκόνης και της σύστασής της; Και ποια μέτρα παίρνει για την προστασία της δημόσιας υγείας;»
[Γιάννης Αλεξόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Παν/μίου Αθηνών.]*
Δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε
Ο αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής για τη διάσωση της περιοχής, της υγείας και του μέλλοντός τους, αλλά και για τη σωτηρία μιας περιοχής τεράστιας περιβαλλοντικής σημασίας για ολόκληρη τη χώρα, βρίσκεται σήμερα στην πιο κρίσιμη καμπή του. Η προκλητική στάση της κυβέρνησης, των μεγάλων μέσων ενημέρωσης, των δυνάμεων καταστολής, της τοπικής αυτοδιοίκησης και της εταιρίας, μπορεί σήμερα να δείχνει ότι έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι το ρεσιτάλ αυθαιρεσίας δεν πρόκειται να σταματήσει από μόνο του.
Παρά την τεράστια αποφασιστικότητα και το πείσμα των κατοίκων, αυτή τη μάχη είναι πολύ δύσκολο να την κερδίσουν μόνοι τους. Είναι απαραίτητη η έμπρακτη αλληλεγγύη των περιβαλλοντικών κινήσεων, των τοπικών επιτροπών, των Συνδικάτων που δεν έχουν ακόμη ξεπουλήσει τα πάντα ευθυγραμμιζόμενα με τις επιλογές της κυβέρνησης, των οικολογικών κινημάτων, της αριστεράς, και τελικά ολόκληρης της κοινωνίας.
Μιας κοινωνίας που τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει τη συντριβή του βιοτικού της επιπέδου, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών της, την υποκρισία και τον εμπαιγμό σε όλο τους το μεγαλείο, και μπορεί ενισχύοντας αυτή τη μάχη να γνωρίσει επιτέλους την πρώτη νίκη ενάντια στις κυβερνήσεις των μνημονίων, των συμμάχων και των αφεντικών τους.
