Μετά την πρώτη πετυχημένη πορεία 150 μικροπωλητών μεταναστών με τις οικογένειες τους στο υπουργείο εμπορίου στις 10 Μάη, στις αρχές Ιούνη κλιμάκωσαν τις κινητοποιήσεις τους. Ο αποκλεισμός τους από τις λαϊκές, γιατί δεν έχουν την ελληνική υπηκοότητα, η αβεβαιότητα για τους ίδιους και τις οικογένειες τους, και τα ανυπέρβλητα εμπόδια που προκαλεί στην ανανέωση των αδειών παραμονής τους η βίαιη εξώθηση τους στην ανεργία, λειτουργεί όπως το μαχαίρι στο κόκαλο. Μετά τις απεργίες των Αλβανών εργατών γης πριν ένα χρόνο στη Θεσσαλία, οι μικροπωλητές μετανάστες, παίρνουν το νήμα, στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, με το μόνο τρόπο που έχουν: κινητοποιήσεις που κλιμακώνονται δυναμικά, απεύθυνση στις ελληνικές αντιρατσιστικές, αριστερές και συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Ο χονδροειδής ρατσισμός του Υπ. εμπορίου, που από την μια μέρα στην άλλη οδηγεί στην καταστροφή 120 οικογένειες, την ίδια ώρα που κάνουν τα στραβά μάτια στην ασυδοσία των πολυεθνικών του εμπορίου, αλλάζει συνειδήσεις, σπάει τους μικρο-ανταγωνισμούς και τις εθνικές διαφοροποιήσεις, κάνει κατανοητό πως ο διαρκής πολιτικός και συνδικαλιστικός αγώνας και η ενότητα με τους αγωνιζόμενους έλληνες εργαζόμενους και νεολαίους, είναι μονόδρομος.
Στις 5 και 6 Ιούνη με ένα διήμερο δράσης που συμπεριλάμβανε ολοήμερη διαμαρτυρία στο Σύνταγμα με μοίρασμα προκηρύξεων, συγκέντρωση υπογραφών αλληλεγγύης και νέα πορεία στο Υπουργείο Εμπορίου, οι μικροπωλητές μετανάστες, απαίτησαν να αλλάξει ο ρατσιστικός νόμος και να πάψει η καταγωγή και το χρώμα τους να αποτελεί αιτία κατάργησης του δικαιώματος τους στην εργασία.
Τυχόν υποχώρηση του Υπουργείου εμπορίου, θα είναι μια νίκη για όλους τους μετανάστες εργαζόμενους, που σε ημερήσια βάση βλέπουν όλα τα βασικά τους δικαιώματα να χτυπιούνται από την εργοδοσία και την κυβέρνηση.
Για κλείσιμο αφήνουμε απόσπασμα από την προκήρυξη που μοίραζαν οι μετανάστες μικροπωλητές στο διήμερο της δράσης τους:
«Αυτός ο ρατσιστικός νόμος είναι προσβολή και για κάθε έλληνα εργαζόμενο που μέσα στην οικογένεια του έχει κι ένα συγγενή που έφυγε εκτός της χώρας σαν μετανάστης στο παρελθόν.
Καλούμε τους υπόλοιπους μετανάστες εργαζόμενους, τους έλληνες εργαζόμενους, τη νεολαία, τα συνδικάτα, τις αντιρατσιστικές οργανώσεις, να στηρίξουν τον αγώνα μας. Ο αγώνας μας δεν είναι για να σας στερήσουμε δικαιώματα, αλλά για να απολαμβάνουμε όλοι τα ίδια δικαιώματα».
Χριστίνα Ζιάκα
