Διαβάστε στη συνέχεια άρθρο του σ. Τάκη Γιαννόπουλου που δημοσιεύτηκε χθες, Κυριακή 11 Οκτώβρη, στην «Εποχή», εκ μέρους της καμπάνιας «Δεν είναι αθώοι – οι Ναζί στη φυλακή!».
Η Τετάρτη 7 Οκτώβρη αποτελεί πλέον μια μέρα ορόσημο για το αντιφασιστικό κίνημα στην χώρα μας και διεθνώς.
Η τεράστια λαοθάλασσα έξω από το Εφετείο, σε μια από τις μεγαλύτερες αντιφασιστικές συγκεντρώσεις των τελευταίων δεκαετιών έδωσε την δική της ετυμηγορία με τρόπο σαφή και αδιαπραγμάτευτο.
Αν δεν υπήρχε το αντιφασιστικό κίνημα δεν θα είχαμε φτάσει ως εδώ. Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία επώασε και ανέθρεψε επί 33 χρόνια το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Η δικαιοσύνη όχι μόνο το άφησε ανενόχλητο αλλά με την βούλα του Άρειου Πάγου της επέτρεψε να φορέσει τον μανδύα του νόμιμου πολιτικού κόμματος.
Χρειάστηκε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τα διψήφια δημοσκοπικά ποσοστά της Χρυσής Αυγής και η έκρηξη του αντιφασιστικού κινήματος για να βγουν από το συρτάρι του τότε υπουργού δημόσιας τάξης οι 32 «ξεχασμένες» δικογραφίες που αφορούσαν επιθέσεις της Χρυσής Αυγής.
Ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας Πειραιά και η καμπάνια «Δεν είναι αθώοι»
Γέννημα του κινήματος ήταν η δημιουργία του Αντιφασιστικού Συντονισμού Αθήνας – Πειραιά τον Ιούλη του 2013. Ο στόχος ήταν ο καλύτερος συντονισμός των αντιφασιστικών δυνάμεων και η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα.
Επί 7 χρόνια ο Αντιφασιστικός Συντονισμός προσπάθησε να καλύψει το κενό που προκαλούσε η αδράνεια του πολιτικού κόσμου απέναντι στην Χρυσή Αυγή αλλά και η έλλειψη ουσιαστικής αντιφασιστικής δράσης από τις ηγεσίες των μαζικών κομμάτων της κοινοβουλευτικής Αριστεράς και των συνδικάτων.
Τον περασμένο Φλεβάρη αποφασίσαμε να εντείνουμε την εκστρατεία ενάντια στην Χρυσή Αυγή καθώς η δίκη πλησίαζε προς το τέλος της και η αθωωτική στην ουσία πρόταση της εισαγγελέως Αδαμαντία Οικονόμου είχε κτυπήσει καμπανάκι κινδύνου.
Δώσαμε όνομα και σήμα στην εκστρατεία: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ ! ΟΙ ΝΑΖΙ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ. Θέλαμε να δώσουμε σαφές στίγμα και στόχο μάχης στο κίνημα αλλά και στην κοινωνία ευρύτερα. Πυκνώσαμε τις συγκεντρώσεις μέσα και έξω από τα δικαστήρια.
Ξεκινήσαμε συλλογή υπογραφών που μέσα σε 4 ημέρες ξεπέρασαν τις 3.500 παρά το ότι ξεκινούσε η πανδημία και η καραντίνα. Τότε καταλάβαμε ότι η κοινωνία ανταποκρίνεται και βλέπει σαν στόχο μάχης το αποτέλεσμα της δίκης.
Βγάλαμε χιλιάδες τρικάκια και αυτοκόλλητα παρά τα πενιχρά μας οικονομικά μέσα.
Συνεχίσαμε πιο εντατικά μετά το τέλος της καραντίνας, πυκνώνοντας τις εξορμήσεις στις γειτονιές και στο κέντρο της Αθήνας. Αναρτήσαμε το σήμα της καμπάνιας μέσα στα δικαστήρια με μπροστάρη τον άνθρωπο σύμβολο του κινήματος την Μάγδα Φύσσα.
Μέλη της καμπάνιας μιλούσαν σε εκδηλώσεις που διοργανώνονταν σε όλη την Ελλάδα.
Μετά τον Αύγουστο και ενώ η πανδημία βρισκόταν ξανά σε έξαρση μπήκαμε στην τελική ευθεία. Το σημείο καμπής ήταν η επιτυχία που είχε η διαδικτυακή μας καμπάνια που πρότεινε στον κόσμο να βάλει στο προφίλ του στο fb το σήμα της καμπάνιας.
Μέσα σε λίγα 24ωρα το διαδίκτυο είχε πλημμυρίσει από τα συνθήματά μας.
Δεκάδες χιλιάδες το είχαν βάλει στο προφίλ τους.
Ακολούθησε η πετυχημένη κεντρική εκδήλωσή μας στην πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο με ομιλητές τους Σ. Σεφεριάδη, Γ. Αυγερόπουλο, Ε. Κουμάντου. Την εκδήλωση παρακολούθησαν διά ζώσης 120 άτομα και άλλα 380 από το live streaming του omnia tv. Το εντυπωσιακό ήταν ότι είχε 66.000 views και 30.000 προβολές του βίντεο με την συζήτηση στο διαδίκτυο.
Τότε καταλάβαμε ότι η εκστρατεία είχε αποκτήσει άλλη δυναμική που ξεπερνούσε κατά πολύ το άθροισμα των συλλογικοτήτων που την αποτελούσαν.
Τα ποστ στην σελίδα μας στο διαδίκτυο δεν έπεφταν ποτέ κάτω από τις 5 με 6.000 προβολές ενώ πολλά έφταναν τις 70.000. Για παράδειγμα το ποστ που ανεβάσαμε με το άρθρο που έγραψε ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Σάββας Κωφίδης ειδικά για την καμπάνια, ξεπέρασε τις 233.000 προβολές.
Καθημερινά δεχόμασταν δεκάδες μηνύματα που ζητούσαν υλικά, συμβουλές ή ενημέρωναν για δράσεις τους με το σήμα της καμπάνιας. Το σήμα είχε γίνει πλέον viral.
Έφτασε από ομάδα συντρόφων μέχρι την κορυφή του Ολύμπου, έγινε βαρκάδα στο λιμάνι της Κέρκυρας, φώτισε ιστορικά μνημεία της Θεσσαλονίκης κα.
Ταυτόχρονα αυξανόταν η ανταπόκριση στο κάλεσμά μας για κινητοποιήσεις την ημέρα που θα έβγαινε η απόφαση του δικαστηρίου. Δεκάδες πόλεις συμμετείχαν σε αυτό. Έγινε συγκέντρωση ακόμα και στην Μύκονο ! που όπως ξέρετε δεν φημίζεται για τις κινηματικές της διεργασίες. Καλέστηκαν συγκεντρώσεις αλληλεγγύης σε πόλεις του εξωτερικού. Βρυξέλες, Λευκωσία, Νέα Υόρκη, Φλωρεντία, Λονδίνο, Παρίσι, Γκέτεμποργκ και η πιο εμβληματική ήταν αυτή μπροστά στην πύλη του πρώην ναζιστικού στρατόπεδου συγκέντρωσης στο Νταχάου.
Κάναμε μοτοπορεία στο κέντρο της Αθήνας περνώντας μπροστά από τα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής και γεμίζοντάς τα με αντιφασιστικά συνθήματα. Ανεβάσαμε γιγαντοπανό.
Το πρωί της 7ης Οκτώβρη μας έβρισκε πιο αισιόδοξους από ποτέ για το αποτέλεσμα της δίκης.
Όχι γιατί είχαμε εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη. Αλλά γιατί ξέραμε ότι η πίεση που ένοιωθαν ήταν πιο ασφυκτική από ποτέ. Και ότι το μέγεθος της συγκέντρωσης θα ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο.
Όταν από το βαν της μικροφωνικής της καμπάνιας ανακοινώσαμε το αποτέλεσμα της δίκης οι στιγμές που ακολούθησαν θα μείνουν βαθιά χαραγμένες μέσα μας όπως και όλων όσων τις έζησαν.
Δεν ήταν μόνο η καμπάνια μας το αντιφασιστικό κίνημα. Είχε όμως ένα «μυστικό» που επέτρεψε σε 5 οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που την αποτελούσαν ( Συνάντηση, Ξεκίνημα, Δίκτυο, ΚΑΡ, ΝΑΡ) μιας του αντιεξουσιαστικού χώρου της Ροσινάντε, μαζί με την Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Περάματος και ανένταχτους –ες, να αποτελέσουν το βότσαλο που τάραξε τα νερά της λίμνης.
Το μυστικό ήταν η ειλικρινής ενωτική διάθεση και οι δημοκρατικές διαδικασίες χωρίς ατέρμονες συγκρούσεις ή καπελώματα. Και βέβαια η αλληλοεκτίμηση και η εμπιστοσύνη που μας κρατάει ενωμένους 7 χρόνια τώρα. Πράγμα καθόλου συνηθισμένο στο ελληνικό κίνημα και την Αριστερά.
Από καλύτερες θέσεις πλέον θα συνεχίσουμε. Όποιο και αν είναι το τελικό αποτέλεσμα της δίκης μετά τον επιμερισμό των ποινών και το αν αυτές θα έχουν δικαίωμα αναστολής. Προφανώς ο φασισμός δεν ξεριζώνεται με μια δικαστική απόφαση. Θα συνεχίσουμε λοιπόν. Και θέλουμε να γίνουμε περισσότεροι και καλύτεροι.
