του Στρατή Σγουρομάλλη
Τις τελευταίες μέρες κυκλοφόρησε η είδηση ότι ο οδηγός του ΟΑΣΘ που τον Απρίλιο του 2013 είχε κατεβάσει δύο Αφρικανούς μετανάστες από το λεωφορείο της γραμμής 26 στη Θεσσαλονίκη, θα είναι υποψήφιος με την Χρυσή Αυγή. Με αφορμή τα δημοσιεύματα αυτά θυμήθηκα ένα περιστατικό από την δίκη του συγκεκριμένου οδηγού.
***
Ο Παύλος Καραπαναγιωτίδης (που απεικονίζεται στην φωτογραφία πίσω από τον Κασιδιάρη) είναι οδηγός του ΟΑΣΘ, και εργαζόταν το 2013 στην γραμμή 26 (Συκιές-Καλλιθέα). Σε μια διαδρομή του λεωφορείου, στη στάση Ρήγα Φεραίου, επιβιβάστηκαν 2 επιβάτες αφρικανικής καταγωγής. Ο οδηγός σταμάτησε το λεωφορείο και τους ανάγκασε να αποβιβαστούν. Στην φασαρία που ακολούθησε με τους υπόλοιπους επιβάτες δήλωσε ότι είναι χρυσαυγίτης και ότι θα κάνει ό,τι θέλει.
Όμως, μια ομάδα δικηγόρων που παρακολουθεί τα ρατσιστικά περιστατικά κατήγγειλε το γεγονός και κινήθηκε δίωξη, που οδήγησε στην καταδίκη του Καραπαναγιωτίδη για ρατσιστική συμπεριφορά και πρωτόδικα και στο εφετείο.
Ο ΟΑΣΘ βέβαια φαίνεται ότι συνέχισε να καλύπτει τον Καραπαναγιωτίδη, καθώς τον απέσυρε μεν από τη θέση του οδηγού της γραμμής 26, αλλά πέραν τούτου ουδέν…
***
Αυτό είναι το ιστορικό της υπόθεσης. Διαβάζοντας την είδηση όμως θυμήθηκα μια λεπτομέρεια της συγκεκριμένης δίκης που έχει σημασία.
Ο Καραπαναγιωτίδης λοιπόν στην δίκη παρουσίασε μάρτυρα υπεράσπισης έναν Αφρικανό μετανάστη! Δεν ξέρω με τι τρόπους τον έπεισε να έρθει και να καταθέσει, αλλά ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήρθε στο δικαστήριο και είπε ότι ο Καραπαναγιωτίδης είναι φίλος του, ότι δεν τον έχει παρατηρήσει ποτέ να έχει ρατσιστική συμπεριφορά και άλλα τέτοια.
Θα είχε ενδιαφέρον να ξέραμε τι βρίσκεται πίσω από αυτή την κατάθεση, αλλά όπως και να έχει, το θέμα είναι ο Καραπαναγιωτίδης. Ο οποίος μέσα στο λεωφορείο που το θεωρούσε δικό του γήπεδο το έπαιζε τσαμπουκάς με τους μετανάστες και όποιον τους υποστήριζε, ενώ όταν βρέθηκε μπροστά στην εξουσία του δικαστηρίου ήταν διατεθειμένος να πει ότι έχει φίλους Αφρικανούς…
***
Όλα αυτά στο μυαλό μου συνδέθηκαν και με τις αναφορές από την κεντρική δίκη της Χρυσής Αυγής που δημοσιεύει το Golden Dawn Watch. Βλέπω τους «αμετανόητους», τους «εναντίον όλων» χρυσαυγίτες να βάζουν την ουρά στα σκέλια και να προσπαθούν να πουν ότι «δεν ήξεραν» και ότι «δεν ήταν εκεί» ενώ τα στοιχεία που αποδεικνύουν το αντίθετο είναι συντριπτικά. Όπως και ο Καραπαναγιωτίδης, το μόνο που καταφέρνουν τελικά είναι να γελοιοποιηθούν όχι μόνο μέσα στο δικαστήριο, αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία.
Ο σκιτσογράφος John Antono περιέγραψε πολύ καλά αυτή την ιλαροτραγωδία των χρυσαυγιτών με ένα σκίτσο του …
***
Παρόμοια είχαν γίνει και μετά τις συλλήψεις για την επίθεση στον Μπουτάρη. Ακροδεξιοί κάθε είδους να κλαίνε και να παρακαλάνε για συγχώρεση. Ή με τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Μπούκουρα που έβαλε τα κλάματα στη βουλή.
Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε μια φωτογραφία από τη δίκη του Μπελογιάννη, που δείχνει τους κατηγορούμενους κατά τη διάρκεια της δίκης να χαμογελάνε. Και υπάρχει φυσικά και η γνωστή φωτογραφία του Μπελογιάννη με το γαρύφαλλο, που έγινε και πίνακας από τον Πικάσο.
Δεν μπορεί κανείς να μη σημειώσει την τεράστια διαφορά ήθους, θάρρους και στάσης ζωής. Από τη μια, οι νεοναζί που ο «τσαμπουκάς» τους ισχύει μόνο όταν έχουν να κάνουν με πιο αδύναμους, και όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεων τους ψάχνουν τρύπα να κρυφτούν. Από την άλλη οι άνθρωποι που πιστεύουν σε κάποιο ιδανικό, έχουν τη δύναμη να σταθούν μπροστά σε δικαστήρια, ακόμα και στο εκτελεστικό απόσπασμα με αξιοπρέπεια.
Ο Τρότσκι είχε γράψει ότι «τα μαχητικά του αποσπάσματα ο φασισμός τα φτιάχνει από “ανθρώπινη σκόνη”». Σήμερα παίρνουμε μια εικόνα πως αυτή η σκόνη διαλύεται στον αέρα όταν ο φασισμός συναντάει αντίσταση.
