Αποστόλης Κασιμέρης
Εργαζόμενος Ο.ΣΥ.
Οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες και κυρίως οι οδηγοί λεωφορείων και τρόλεϊ εργάζονται από το ξέσπασμα της επιδημίας μέχρι σήμερα, χωρίς να έχει ληφθεί κανένα ουσιαστικό μέτρο προστασίας. Ο Υπ. Μεταφορών Α. Καραμανλής δήλωσε στα μέσα του Μάρτη πως τα οχήματα απολυμαίνονται κάθε βράδυ.[1] Αυτό δεν είναι αλήθεια. Ακόμα όμως κι αν ήταν, δε θα ήταν ένα μέτρο ικανό να προστατέψει τους οδηγούς κατά τη διάρκεια της βάρδιας τους (ούτε βέβαια τους επιβάτες) αφού ο πρώτος επιβάτης φορέας τους κορωνοϊού που θα μπει στο λεωφορείο, θα μολύνει τον αέρα και ό,τι ακουμπήσει.
Τα επόμενα «μέτρα» που πήρε η κυβέρνηση ήταν να ανασταλεί η επιβίβαση από την μπροστινή πόρτα, ενώ λίγες μέρες αργότερα άρχισαν να δίνουν στους οδηγούς μια ταινία για να «οριοθετήσουν» την περιοχή τους και να μην μπορούν να τους πλησιάσουν οι επιβάτες. Όταν η επιδημία αφορά έναν ιό που μπορεί να παραμείνει στο αέρα 30 λεπτά και να διανύσει μ’ ένα φτέρνισμα απόσταση 4,5 μέτρων, είναι φανερό ότι τα μέτρα αυτά, είναι μέτρα-βιτρίνα. Αυτή ήταν όμως η προτεραιότητα της κυβέρνησης. Να δείξει ότι παίρνει μέτρα, ώστε οι εργαζόμενοι και οι επιβάτες να καθησυχαστούν, ανεξάρτητα από την (μη) αποτελεσματικότητα τους.
Κι όμως η κυβέρνηση θα μπορούσε να πάρει μια σειρά απλά πρακτικά μέτρα για να περιορίσει σημαντικά τον κίνδυνο για τους οδηγούς και να μειώσει τον κίνδυνο για τους επιβάτες.
- Από την πρώτη μέρα που διαπιστώθηκαν κρούσματα στην Ελλάδα, όφειλαν να δώσουν άμεσα εκτός από γάντια (που δόθηκαν δυο βδομάδες μετά την εμφάνιση του πρώτου κρούσματος και σε εντελώς ανεπαρκείς ποσότητες), μάσκες στους οδηγούς και να τοποθετήσουν απολυμαντικά για τους επιβάτες μέσα σε όλα τα οχήματα.
- Σε πόλεις της Γερμανίας όπου τα οχήματα δεν διαθέτουν καμπίνα οδηγού, έχει διαχωριστεί πλήρως ο χώρος του οδηγού από το χώρο των επιβατών με νάιλον υλικό (όπως φαίνεται στη φωτογραφία). Συνάδελφοι που εργάζονταν ως ταπετσέρηδες και έχουν σχετικές γνώσεις όταν τους δείξαμε την εικόνα είπαν πως αυτό μπορεί να γίνει εύκολα σε όλα τα οχήματα και πως είναι δουλειά 20 λεπτών. Παρότι η πρόταση έχει σταλεί στην Διοίκηση και το Υπουργείο δεν έχει υπάρξει καμία κίνηση για να υιοθετηθεί ή να αντιπροταθεί και να εφαρμοστεί κάποια ενδεχομένως καλύτερη. Αξίζει να σημειώσουμε ότι αν είχε ικανοποιηθεί το πάγιο αίτημα των οδηγών, να τοποθετηθούν καμπίνες στα οχήματα για να τους προστατεύουν από επιθέσεις και ασθένειες όπως υπάρχουν στα ΜΜΜ σε πολλές χώρες του εξωτερικού, δεν θα υπήρχε σήμερα αυτή η τεράστια ανασφάλεια στους εργαζόμενους και τις οικογένειές μας.
- Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση απαγόρευσε τις συναθροίσεις άνω των 10 ατόμων, μείωσε τα δρομολόγια στις αστικές συγκοινωνίες (ισχύουν τα δρομολόγια του καλοκαιριού). Το αποτέλεσμα είναι ότι παρότι η επιβατική κίνηση συνολικά έχει πέσει, σε πολλά δρομολόγια υπάρχει συνωστισμός (ειδικά τις ώρες που οι εργαζόμενοι πηγαίνουν ή έρχονται από τη δουλειά τους) με τους επιβάτες να ξεπερνάνε τους 30 ανά όχημα. Αν ο στόλος των οχημάτων δεν είχε διαλυθεί και αν είχαν γίνει οι προσλήψεις προσωπικού για τις οποίες ο κλάδος φωνάζει χρόνια τώρα, τα δρομολόγια θα έπρεπε να είχαν πυκνώσει, ακριβώς για να μπορέσει να αντιμετωπιστεί ο συνωστισμός. Σήμερα, αυτό δεν είναι εφικτό, χρειάζεται όμως να δοθεί εντολή και να οργανωθεί το να μην μπαίνουν περισσότεροι από 10 άνθρωποι σε κάθε όχημα, ενώ τα παράθυρα θα πρέπει να μένουν συνεχώς ανοιχτά.
- Η «Ανεξάρτητη Παρέμβαση»[2] με επιστολή της έχει διεκδικήσει τη διεξαγωγή δειγματοληπτικού ελέγχου στους εργαζόμενους της ΟΣΥ και κυρίως στους οδηγούς, για να διαπιστωθεί η κατάσταση υγείας του κλάδου (ο οποίος έχει μέσο όρο ηλικίας πάνω από 50 έτη) και το πώς μπορεί να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά του. Αν αρχίσουν και υπάρξουν ξαφνικά μαζικά κρούσματα στους εργαζόμενους, η αστική συγκοινωνία θα καταρρεύσει. Και αυτό θα πλήξει τα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας που συνεχίζουν να εργάζονται, ανάμεσά τους και πολλούς εργαζόμενους στα νοσοκομεία.
Τέλος, η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως θα δοθεί έκτακτο δώρο Πάσχα στους εργαζόμενους στα νοσοκομεία και τους υπαλλήλους πολιτικής προστασίας. Το δώρο αυτό θα έπρεπε να δοθεί σε όλους τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα που είναι εκτεθειμένοι στο κίνδυνο λόγω της φύσης της δουλειάς τους, όπως είναι οι εργαζόμενοι των αστικών συγκοινωνιών.
Πιο σημαντικό όμως είναι, όταν τελειώσει η επιδημία, οι εργαζόμενοι όλων των κλάδων που όλη την προηγούμενη δεκαετία (και όχι μόνο) έχουμε δεχθεί τεράστιες ποσότητες λάσπης από τις κυβερνήσεις (για να επιβάλουν περικοπές και να προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις), να αγωνιστούμε για μαζικές προσλήψεις, αυξήσεις στους μισθούς και επενδύσεις στις υποδομές και στον εξοπλισμό, ιδιαίτερα στα νοσοκομεία, στην πολιτική προστασία, στις αστικές συγκοινωνίες, στην πρόνοια, στην αποκομιδή των απορριμμάτων και σε όλους τους τομείς που οι εργαζόμενοι καλούνται να βάλουν πλάτη και (σωστά) να βάλουν το συλλογικό συμφέρον πάνω από το ατομικό κάθε φορά που ξεσπά μια κρίση.
