Στις 18 και 19 Σεπτέμβρη στο Βερολίνο έγινε η δεύτερη -μετά την Πράγα-σύνοδος των ευρωπαίων υπουργών παιδείας που ως στόχο της είχε την περαιτέρω προώθηση της διαδικασίας που αποφασίστηκε στην Μπολώνια. Δηλ. τη δημιουργία του Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης εκπαίδευσης (ΚΕΧΑΕ). Οι αποφάσεις της συνόδου κινούνται για άλλη μία φορά στο δρόμο που χαράχτηκε από την Μπολώνια: αξιολόγηση, κατακερματισμός πτυχίων, ιδιωτικοποίηση, ανεργία.
Έτσι λοιπόν στην σύνοδο μπήκαν τρεις βασικές κατευθύνσεις στις οποίες θα κινηθούν την επόμενη περίοδο οι πολιτικές για την ανώτατη εκπαίδευση σε όλη την Ευρώπη. Κατ` αρχήν η πλήρης εφαρμογή του μοντέλου σπουδών "bachelor – master – διδακτορικό" που ορίζονταν από τις αποφάσεις της Μπολώνια. Πρόκειται για μία διαδικασία σύμφωνα με την οποία ο προπτυχιακός κύκλος σπουδών (3 ή 4 χρόνια) θα παρέχει ένα απλό bachelor και όχι ολοκληρωμένο πτυχίο με συγκεκριμένα εργασιακά δικαιώματα και θα είναι αναγκαία η απόκτηση ενός master (αυτό που στο ν/σ για του ΥΠΕΠΘ για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα τιτλοφορείται "μεταπτυχιακά ειδίκευσης") σε ένα μικρό μέρος του κάθε επιστημονικού αντικειμένου για την εξεύρεση εργασίας. Επειδή όμως η κατοχή ενός τίτλου σπουδών κάνει την εργασία επισφαλή μια και η συγκεκριμένη γνώση κάποια στιγμή θα θεωρείται παλιά στην αγορά εργασίας έρχεται η 2η κατεύθυνση που ορίζεται από την σύνοδο να καλύψει το κενό.
Έτσι λοιπόν στο Βερολίνο αποφασίστηκε η εγκαθίδρυση με γοργούς ρυθμούς του συστήματος διδακτικών μονάδων – credits, σύμφωνα με το οποίο ο κάθε φοιτητής θα έχει ένα φάκελο προσόντων και αυτός που θα έχει τα περισσότερα credits θα έχει προβάδισμα στην αγορά εργασίας.
Στην χώρα μας αυτό έχει ήδη δρομολογηθεί με την δημιουργία των Ινστιτούτων Δια Βίου Εκπαίδευσης που θα είναι είτε με δίδακτρα είτε επιχορηγούμενα από εταιρίες όπως ορίζει το πρόσφατο ν/σ του ΥΠΕΠΘ. Στα ΙΔΒΕ θα απευθύνεται ο κάθε απόφοιτος όταν η γνώση του θα παλιώνει για την αγορά, ώστε να μαζέψει "φρέσκα" credits.
Η τελευταία κατεύθυνση που μπήκε στο Βερολίνο ήταν η εναρμόνιση των Εθνικών Συστημάτων Αξιολόγησης ποιότητας με αναγνωρίσιμες κοινές αρχές, ώστε να είναι δυνατή η συνεργασία των ιδρυμάτων ανά την Ευρώπη. Η παραπάνω απόφαση σε συνδυασμό με την πρόταση του Ευθυμίου στη σύνοδο για ένα σύστημα αξιολόγησης που θα συνδέεται με την χρηματοδότηση των ιδρυμάτων (βλ. άρθρο για αξιολόγηση) κάνει το μέλλον της ανώτατης εκπαίδευσης σε Ελλάδα και Ευρώπη δυσοίωνο.
Είναι πλέον φανερό, παρά τις δηλώσεις του Ευθυμίου, ότι όλη η πολιτική της κυβέρνησης για την ανώτατη εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια (μεταπτυχιακά και έρευνα, αξιολόγηση, οικονομική αυτοτέλεια, ΙΔΒΕ κτλ) εκπορεύεται από τις αποφάσεις της Μπολώνια και των συνόδων που την ακολούθησαν (Πράγα, Βερολίνο) και οδηγούν ξεκάθαρα στην δημιουργία ενός πανεπιστημίου υποταγμένου στις ανάγκες της αγοράς και των ιδιωτών.
