Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ» (τεύχος 604) που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 5 Δεκέμβρη.
Η εκεχειρία μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου βρίσκεται σε τεντωμένο σκοινί, ενώ σύμφωνα με τον ΟΗΕ το Ισραήλ έχει μέχρι αυτή τη στιγμή πραγματοποιήσει τουλάχιστον εκατό επιθέσεις που την παραβιάζουν. Νέοι θάνατοι αμάχων σημειώνονται διαρκώς, σε περιοχές που είχαν εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους τους, που θεώρησαν ωστόσο ασφαλές να επιστρέψουν μετά την υπογραφή της εκεχειρίας. Παράλληλα με τις παραβιάσεις, το Ισραήλ απειλεί διά στόματος του Υπουργού Άμυνας Ι. Κατζ, ότι αν η εκεχειρία καταρρεύσει θα σταματήσει να διαχωρίζει το λιβανέζικο κράτος από την Χεσμπολάχ (θα τα αντιμετωπίζει ως μια ενιαία οντότητα, δηλαδή σαν μια χώρα-τρομοκρατική οργάνωση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται).
Την ίδια ώρα η σφαγή στην Γάζα συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα της. Από την αρχή της επίθεσης του Ισραήλ στην Γάζα μέχρι σήμερα, υπολογίζεται ότι έχει δολοφονήσει 341 εργαζόμενους οργανώσεων που παρείχαν ανθρωπιστική βοήθεια. Κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου του πολέμου υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν στην Γάζα 175 δημοσιογράφοι, ενώ ο συνολικός αριθμός των νεκρών έχει πλέον ξεπεράσει τις 44.000.
Κι ενώ κανένα μέτωπο δεν φαίνεται να έχει κλείσει οριστικά στη Μέση Ανατολή, ανοίγουν διαρκώς νέα. Το τελευταίο σημείο ανάφλεξης στην περιοχή είναι η Συρία, όπου ο αιματηρός εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε την εξέγερση στα πλαίσια της Αραβικής Άνοιξης το 2011 (και τα τελευταία χρόνια βρισκόταν σε ύφεση) έχει αναζωπυρωθεί. Η κυβέρνηση του Μπασάρ Αλ Άσαντ, ένα μίγμα ακραίας διαφθοράς και καταστολής που στηρίζεται από τη Ρωσία και το Ιράν, αντιμετωπίζει επίθεση στο Χαλέπι από τζιχαντιστικές οργανώσεις που έχουν σχέσεις με το τουρκικό κράτος.
Ο πόλεμος στη Συρία έχει μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια οδηγήσει σε μισό εκατομμύριο νεκρούς και πάνω από 13 εκατομμύρια εκτοπισμένους (οι μισοί περίπου εντός της χώρας και οι μισοί σε άλλες χώρες) αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές καταστροφές στην ιστορία. Μια νέα αναζωπύρωση, με τοπικές δυνάμεις και μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες να στηρίζουν διαφορετικά στρατόπεδα, απειλεί να ρίξει τους εναπομείναντες κατοίκους της Συρίας σε ακόμα μεγαλύτερη δυστυχία. Ταυτόχρονα, απειλεί να διευρύνει το μέτωπο του πολέμου σε όλη την περιοχή, με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Στο μεταξύ οι εξελίξεις στη δύση προμηνύουν επιδείνωση της κατάστασης, με τον Ντόναλντ Τραμπ, που θα είναι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ από τον Γενάρη του 2025, να δείχνει ήδη με τον πιο καθαρό τρόπο ότι σκοπεύει να στηρίξει ακόμη πιο προκλητικά τον Νετανιάχου στο αιματοκύλισμα της περιοχής. Σε πρόσφατο σχόλιό του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απείλησε με ακόμη μεγαλύτερη ένταση της σφαγής που συντελείται στην Παλαιστίνη, λέγοντας ότι αν οι Ισραηλινοί όμηροι δεν έχουν επιστρέψει στα σπίτια τους μέχρι να αναλάβει καθήκοντα (στις 20/1) τότε «θα γίνει κόλαση» στη Μέση Ανατολή και ότι αυτοί που ευθύνονται θα χτυπηθούν «πιο σκληρά από ποτέ στη μακρά και τιμημένη ιστορία των ΗΠΑ».
Τα φρικτά εγκλήματα που διαπράττει ο ισραηλινός στρατός στην Παλαιστίνη είναι ήδη τόσο δύσκολο να κρυφτούν, ή να παρουσιαστούν σαν κάτι διαφορετικό (παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των μεγάλων ΜΜΕ) που ακόμη και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο αναγκάστηκε να εκδώσει εντάλματα σύλληψης για τον Νετανιάχου και τον πρώην Υπουργό Άμυνας του Ισραήλ Γ. Γκάλαντ. Ωστόσο, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ επιμένει ότι θα κάνει τη ζωή των Παλαιστινίων κόλαση (λες και δεν είναι ήδη) για να στηρίξει το Ισραήλ. Δεν είναι βέβαια ο μόνος. Ο Τζο Μπάιντεν, φαίνεται ότι βιάζεται να εξασφαλίσει στο Ισραήλ όσο περισσότερο οπλισμό γίνεται πριν παραδώσει την εξουσία στον διάδοχό του.
Στα τέλη του Νοέμβρη, οι Ρεπουμπλικάνοι και ο μεγάλος όγκος των Δημοκρατικών στη Γερουσία των ΗΠΑ καταψήφισαν πρόταση να μπλοκαριστεί η τροφοδοσία του Ισραήλ με οπλισμό, αποδεικνύοντας ότι σε αυτό το σύστημα, το εμπόριο και οι καλές σχέσεις με τους συμμάχους μπαίνουν πάνω από κάθε έννοια δικαιοσύνης. Σε αυτό το θέμα, φαίνεται ότι ξεπερνιούνται και οι κομματικές αντιπαραθέσεις… Στο ίδιο κλίμα και η ελληνική κυβέρνηση, με τον εκπρόσωπο της Π. Μαρινάκη να δηλώνει ότι αποφάσεις όπως αυτή για το ένταλμα σύλληψης του Νετανιάχου «δεν βοηθάνε».
Τι μπορεί όμως να βοηθήσει τους λαούς της Μέσης Ανατολής που δεν θυμούνται πια πότε είδαν για τελευταία φορά μια ειρηνική μέρα, και ιδιαίτερα τον λαό της Γάζας που το Ισραήλ επιχειρεί να σβήσει από τον χάρτη; Το διεθνές αντιπολεμικό κίνημα, ιδιαίτερα στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, στις ΗΠΑ, και βέβαια στον αραβικό κόσμο και το ίδιο το Ισραήλ, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να βάλει φρένο τον εφιάλτη. Δεκατέσσερις μήνες μετά την έναρξη μιας από τις χειρότερες σφαγές αμάχων της πρόσφατης ιστορίας, η εξάπλωση αυτού του κινήματος είναι απόλυτα αναγκαία.
