Tης Χριστίνας Ζιάκα
Σε άρθρο του που αναρτήθηκε στο σάιτ της Χρυσής Αυγής στις 24 Μαρτίου 2012, ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Ν. Μιχαλολιάκος, μας κάνει κοινωνούς της νοσταλγίας του για τις …μεγάλες –κατ’ αυτόν– προσωπικές του στιγμές. Ιδού το πόνημα…
Πρώτα παραθέτει την απόφαση της καθαίρεσης του από αξιωματικός του στρατού υπογεγραμμένη από τον τότε Υπ. εθνικής άμυνας Ευάγγελο Αβέρωφ-Τοσίτσα (Ν.Δ.):
«2. Διαγράφομεν εκ της κατηγορίας των ΔΕΑ και μεταφέρομεν εις την τάξιν του στρατιώτου τους κάτωθι:
α. ΔΕΑ (ΠΖ) Μιχαλολιάκον Νικόλαον του Γεωργίου (ΑΣΜ 100/3314/78) και β. ΔΕΑ (ΠΖ) A.K., δι ενεργείας συνδεομένας προς τα αρχάς και τα προγράμματα οργανώσεως τελούσης εκτός νόμου και τεινούσας αμέσως ή εμμέσως εις την ανατροπήν του κρατούντος πολιτεύματος και την άμβλυσιν του Εθνικού Φρονήματος των Ελλήνων, ήτοι: διότι ο μεν πρώτος, Μιχαλολιάκος Νικόλαος του Γεωργίου, τυγχάνει ηγετικό στέλεχος, ο δε δεύτερος Α. Κ., παρανόμου νεοφασιστικής-νεοναζιστικής και αντεθνικής οργανώσεως, αποβλεπούσης εις την ανατροπήν του κρατούντος Δημοκρατικού πολιτεύματος της Χώρας, προέβησαν εις ενεργείας συνδεομένας προς τας αρχάς της παρανόμου ταύτης Οργανώσεως η οποία, εκτός της άλλης δραστηριότητός της προέβη εις την πρόκλησιν εκρήξεως βομβών εις τους κινηματογράφους Αθηνών «ΕΛΛΗ» και «REX» την 11-3-78 και 20-6-78, αντιστοίχως, με πολλούς τραυματισμούς, ως και κατά τας νυκτερινάς ώρας της 23 προς 24 Ιουλίου 1978 εις 13 κεντρικά σημεία των πόλεων Αθηνών-Πειραιώς…".
Και μετά μας ανοίγει την …φασιστική καρδιά του…
«…Τα πρώτα χρόνια της μεταπολιτεύσεως, όπως όλοι όσοι τα έζησαν γνωρίζουν, υπήρξε πανταχού παρούσα η λεγόμενη μόδα της αριστεράς…
…Από την άλλη πλευρά τα στελέχη του καθεστώτος της 21ης Απριλίου στην συντριπτική τους πλειοψηφία αρχής γενομένης από υπουργούς και αξιωματούχους μέχρι και τα στελέχη των υπηρεσιών άλλαξαν μέσα σε μια μέρα πορεία και από υμνητές του στρατιωτικού καθεστώτος μετεβλήθησαν σε υπέρμαχους της μεταπολιτεύσεως. Ήταν ξαφνικά σαν να μην υπήρξε ποτέ το καθεστώς της 21ης Απριλίου παρ’ όλο που για επτά ολόκληρα χρόνια διοικούσε το κράτος και ευεργέτησε αναμφισβήτητα εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους…
…Το Δεκέμβριο του 1976 δολοφονείται από τρομοκράτες ο αστυνόμος Ευάγγελος Μάλιος, που κατηγορείτο για βασανιστής…
…Στο χώρο της κηδείας σπεύδουν και δημοσιογράφοι των εφημερίδων που από τους περισσότερους εθεωρούντο ένοχοι για το δυσμενές κλίμα που είχε δημιουργηθεί εις βάρος των εθνικιστών, αφού με τα δημοσιεύματά τους ήσαν εκείνοι που καλλιεργούσαν αυτό το κλίμα της υστερίας. Όπως ήταν φυσικό ένα μέρος του λαού ευρισκόμενο, μέσα σε καθεστώς συναισθηματικής φορτίσεως και οργής, κινείται εναντίον τους και τους κακοποιεί…
…Λίγες ημέρες μετά κάποιοι δημοσιογράφοι «αναγνωρίζουν» (γνωστή η διαδικασία) κάποιους σαν ένοχους των τραυματισμών των δημοσιογράφων. Ο γράφων σε ηλικία 19 ετών είναι ένας από αυτούς. Χριστούγεννα του 1976 εκδίδεται το πρώτο ένταλμα συλλήψεως εναντίον μου και οδηγούμαι κρατούμενος στην γενική ασφάλεια Αθηνών. Δυο ημέρες μετά οδηγούμαι στην πρώτη πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού όπου βρίσκονται κρατούμενοι οι αξιωματικοί του καθεστώτος της 21ης Απριλίου.
…Θεώρησα και θεωρώ ύψιστη τιμή, που μου έχει επιφυλάξει η μοίρα το να έχω διωχθεί και φυλακισθεί για τις Ιδέες μου και δεν θα άλλαζα με τίποτε εκείνες τις στιγμές…
…Δυο μήνες μετά αποφυλακίσθηκα με εγγύηση και γεμάτος θλίψη έφυγα από την πρώτη πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού αφήνοντας πίσω μου ανθρώπους σεβάσμιους, πατριώτες ξεχωριστούς, που άλλοι απ’ αυτούς σήμερα είναι νεκροί και άλλοι βρίσκονται ακόμη αιχμάλωτοι της μικρόψυχης και δειλής δημοκρατίας μας…».
(Οι υπογραμμίσεις δικές μας)
Τέτοια τιμή και τέτοιο δέος από τον άνθρωπο που επιλέχθηκε από τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο αυτοπροσώπως για να αναλάβει την ηγεσία της χουντικής νεολαίας της ΕΠΕΝ. Και ο οποίος παραμένει απλά αμετανόητος…
