Δόθηκε στη δημοσιότητα, χτες Σάββατο, 12 Σεπτέμβρη, στο Φεστιβάλ της εφημερίδας Ουμανιτέ, στο Παρίσι, το κείμενο που ακολουθεί. Το κείμενο υπογράφουν οι ακόλουθοι:
Zαν Λουκ Μελανσόν
Ευρωβουλευτής, συνιδρυτής του Αριστερού Κόμματος στη Γαλλία
Όσκαρ Λαφοντέν
Ιδρυτής του Die Linke, πρώην υπουργός οικονομικών της Γερμανίας
Στέφανο Φασίνα
Βουλευτής του Ιταλικού Κοινοβουλίου, πρώην αναπληρωτής υπουργός οικονομικών
Ζωή Κωνσταντοπούλου
Πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Γιάνης Βαρουφάκης
Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου, πρώην υπουργός οικονομικών
Αυτό που είναι σημαντικό σε ότι αφορά το κείμενο αυτό είναι το γεγονός ότι μετά την «ελληνική εμπειρία» στο χώρο της ευρωπαϊκής μαζικής (ρεφορμιστικής) Αριστεράς αρχίζουν να εμφανίζονται ρεύματα που αμφισβητούν το Ευρώ και συζητούν εναλλακτικούς δρόμους για την Ευρώπη, έξω από την Ευρωζώνη.
Το κείμενο καλεί την ευρωπαϊκή Αριστερά και τα κινήματα να προχωρήσουν σε μια διεθνή συνάντηση μέσα στους επόμενους μήνες για να επεξεργαστούν ένα «Σχέδιο Β’» για την Ευρώπη, σαν απάντηση στις σημερινές πολιτικές των Ευρωπαίων ηγεμόνων.
Το πλήρες κείμενο είναι το ακόλουθο.
Στις 13 Ιουλίου η δημοκρατικά εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα υποχρεώθηκε να γονατίσει και να υποταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η «συμφωνία» της 13ης Ιουλίου αποτελεί στην πραγματικότητα ένα πραξικόπημα. Επετεύχθη βάζοντας την ΕΚΤ να κλείσει τις ελληνικές τράπεζες και να τις απειλήσει ότι δεν θα ανοίξουν ξανά μέχρι η κυβέρνηση να δεχτεί μια νέα εκδοχή και εφαρμογή ενός ήδη αποτυχημένου προγράμματος. Γιατί; Γιατί η επίσημη Ευρώπη δεν μπορούσε να ανεχτεί την ιδέα ότι ένας λαός που υποφέρει από το αποτυχημένο πρόγραμμα λιτότητας που του επέβαλαν τόλμησε να εκλέξει μια κυβέρνηση που ήταν διατεθειμένη να πει «Όχι».
Τώρα, με περισσότερη λιτότητα, περισσότερο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, μεγαλύτερο παραλογισμό από ποτέ στο τομέα της οικονομικής πολιτικής και φρέσκια μισανθρωπία στην κοινωνική πολιτική, το νέο «Μνημόνιο» χρησιμεύει αποκλειστικά και μόνο για να βαθύνει ακόμα περισσότερο η Μεγάλη Ύφεση στην Ελλάδα και να λεηλατηθεί ο ελληνικός πλούτος από τα παγιωμένα συμφέροντα εκτός και εντός της χώρας.
Πρέπει να διδαχθούμε απ’ αυτό το οικονομικό πραξικόπημα. Το ευρώ έχει μετατραπεί σε εργαλείο οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας της Ευρώπης από μια ευρωπαϊκή ολιγαρχία που κρύβεται πίσω από τη γερμανική κυβέρνηση και βλέπει με ευχαρίστηση την Μέρκελ να κάνει την «βρώμικη δουλειά» που οι άλλες κυβερνήσεις δεν θέλουν ή δεν μπορούν να κάνουν. Αυτή η Ευρώπη παράγει μόνο βία εντός και μεταξύ των εθνών: μαζική ανεργία, κοινωνική απόρριψη και προσβολές κατά της ευρωπαϊκής περιφέρειας που αποδίδονται στην γερμανική ηγεσία αλλά επαναλαμβάνονται από όλες τις «ελίτ», της περιφέρειας συμπεριλαμβανομένης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταστεί έτσι ο εκπρόσωπος και εκφραστής ενός ακροδεξιού ήθους και ένα μέσο για την ακύρωση του δημοκρατικού ελέγχου της παραγωγής και της διανομής σε όλη την Ευρώπη.
Ο ισχυρισμός ότι το Ευρώ και η Ευρωπαϊκή Ένωση εξυπηρετούν τους ευρωπαίους και τους προστατεύουν από την κρίση είναι ένα επικίνδυνο ψέμα. Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύει κανείς ότι τα συμφέροντα της Ευρώπης μπορούν να προστατεύονται εντός ενός σιδερένιου κλουβιού διακυβέρνησης με τους «κανόνες» της ευρωζώνης στο πλαίσιο των σημερινών συνθηκών. Η μέθοδος του προέδρου Ολάντ και του πρωθυπουργού Ρέντσι που συμπεριφέρονται σαν «ιδανικοί μαθητές» ή, για να είμαστε ακριβείς, σαν «ιδανικοί φυλακισμένοι» αποτελεί μια μορφή παράδοσης που δεν θα οδηγήσει ούτε καν στην επιείκεια. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, το είπε ξεκάθαρα: «δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή απέναντι στις ευρωπαϊκές συνθήκες». Αυτή είναι η νεοφιλελεύθερη προσαρμογή του δόγματος της «περιορισμένης κυριαρχίας» που εφευρέθηκε από τον σοβιετικό ηγέτη Μπρέζνιεφ το 1968. Τότε οι σοβιετικοί συνέτριψαν την «Άνοιξη της Πράγας» με την χρήση των τανκς. Αυτό το καλοκαίρι η Ευρωπαϊκή Ένωση συνέτριψε την «Άνοιξη της Αθήνας» με τη χρήση του τραπεζικού συστήματος.
Είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε μ’ αυτή την «Ευρώπη». Αυτό αποτελεί τη βασική προϋπόθεση που απαιτείται για την αποκατάσταση της συνεργασίας μεταξύ των λαών και των χωρών μας σε μια νέα βάση. Πως θα μπορούσαμε να θεσπίσουμε πολιτικές αναδιανομής του πλούτου και να δημιουργήσουμε αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας, ειδικότερα για τους νέους, να προχωρήσουμε σε πολιτικές που να σέβονται το περιβάλλον και στην αναδόμηση της δημοκρατίας στο πλαίσιο των περιορισμών αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Θα πρέπει να ξεφύγουμε από την ανοησία και την απανθρωπιά των σημερινών ευρωπαϊκών συνθηκών και να τις αναπλάσουμε προκειμένου να απαλλαγούμε από τον ζουρλομανδία του νεοφιλελευθερισμού, να καταργηθεί το δημοσιονομικό σύμφωνο και να αντιταχτούμε στην TTIP (σημ. Διατλαντική Εμπορική Συμφωνία).
Ζούμε σε εξαιρετικές εποχές. Είμαστε αντιμέτωποι με μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Τα κράτη-μέλη πρέπει να έχουν περισσότερο χώρο για δικές τους πολιτικές επιλογές και που θα επιτρέπει στη δημοκρατία τους να αναπνέει και να παρουσιάσουν γειωμένες και ρεαλιστικές πολιτικές στο επίπεδο του κράτους-μέλους, χωρίς το φόβο της «καταστολής» από ένα αυταρχικό Eurogroup που κυριαρχείται από τα συμφέροντα των ισχυρότερων, μεταξύ των οποίων και των μεγάλων επιχειρήσεων, ή από μια ΕΚΤ που χρησιμοποιείται σαν οδοστρωτήρας που απειλεί να ισοπεδώσει κάθε «μη συνεργαζόμενη χώρα», όπως συνέβη στις περιπτώσεις της Κύπρου και της Ελλάδας.
Το σχέδιο Α μας είναι το ακόλουθο: Θα εργαστούμε ο καθένας στη χώρα του, και όλοι μαζί σε όλη την Ευρώπη για την πλήρη επαναδιαπραγμάτευση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών. Δεσμευόμαστε να συνεργαστούμε με όλους τους Ευρωπαίους σε μια εκστρατεία πολιτικής ανυπακοής απέναντι στην ευρωπαϊκή αυθαιρεσία των ευρωπαϊκών πρακτικών και των παράλογων «κανόνων» έως ότου επιτευχθεί η επαναδιαπραγμάτευσή τους.
Το πρώτο μας καθήκον είναι να τερματιστεί η ασυδοσία του Eurogroup. Το δεύτερο, να θέσουμε τέρμα στην υποκρισία ότι η ΕΚΤ είναι «απολιτική» και «ανεξάρτητη» ενώ στην πραγματικότητα είναι άκρως πολιτική (και μάλιστα της πλέον τοξικής μορφής) πλήρως εξαρτημένη από χρεοκοπημένους τραπεζίτες και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, που είναι έτοιμοι να αποτελειώσουν την δημοκρατία με το πάτημα ενός κουμπιού.
Η πλειοψηφία των κυβερνήσεων που εκπροσωπούν την ολιγαρχία της Ευρώπης και κρύβονται πίσω από το Βερολίνο και τη Φραγκφούρτη έχουν επίσης ένα σχέδιο Α: Να μη ενδώσουν στο αίτημα των ευρωπαίων πολιτών για δημοκρατία και να χρησιμοποιήσουν απάνθρωπα μέσα για να τερματίσουν τις αντιστάσεις τους. Το είδαμε να συμβαίνει στην Ελλάδα τον περασμένο Ιούλιο. Γιατί κατάφεραν να στραγγαλίσουν την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Ελλάδας; Επειδή είχαν επίσης και ένα σχέδιο Β: να βγάλουν την Ελλάδα από την Ευρωζώνη με τον χειρότερο δυνατό τρόπο – με την καταστροφή του τραπεζικού της συστήματος και με την απειλή να καταδικάσουν την οικονομία της σε θάνατο.
Αντιμέτωποι μ’ αυτό τον εκβιασμό χρειαζόμαστε κι εμείς ένα δικό μας σχέδιο Β για να αποτρέψουμε το σχέδιο Β των πιο αντιδραστικών και αντιδημοκρατικών δυνάμεων της Ευρώπης. Για να ενισχύσουμε τη θέση μας απέναντι στη δική τους βάναυση πολιτική που θυσιάζει την πλειοψηφία του πληθυσμού για τα συμφέροντα μια μικρής μειοψηφίας. Αλλά και για να διεκδικήσει εκ νέου την απλή αρχή της Ευρώπης για τους Ευρωπαίους. Τα νομίσματα είναι εργαλεία για την προώθηση της ευμάρειας και όχι όργανα βασανιστηρίων ή όπλα με τα οποία δολοφονείται η δημοκρατία. Αν δεν μπορεί να εκδημοκρατιστεί το Ευρώ, αν επιμένουν να το χρησιμοποιούν για να πνίξουν τους ανθρώπους θα ξεσηκωθούμε για να τους κοιτάξουμε στα μάτια και να τους πούμε: δείξτε τον πραγματικό, χειρότερο χαρακτήρα σας! Οι απειλές σας δεν μας φοβίζουν. Θα βρούμε έναν τρόπο να εξασφαλίσουμε ότι οι Ευρωπαίοι έχουν ένα νομισματικό σύστημα που λειτουργεί υπέρ τους και όχι εις βάρος τους.
Το Σχέδιο Α μας για μια δημοκρατική Ευρώπη, υποστηριζόμενο με ένα Σχέδιο Β το οποίο δείχνει τη δύναμη που έχουμε και για ποιο λόγο δεν μπορούν να μας τρομοκρατήσουν και να μας υποτάξουν είναι ένα σχέδιο χωρίς αποκλεισμούς, ελκυστικό στην πλειοψηφία των Ευρωπαίων. Για να πετύχει απαιτείται ένα υψηλό επίπεδο προετοιμασίας. Η συζήτηση θα βοηθήσει στην ενίσχυση των τεχνοκρατικών του στοιχείων. Πολλές ιδέες βρίσκονται ήδη στο τραπέζι: η εισαγωγή παράλληλων συστημάτων πληρωμών, παράλληλα νομίσματα, η ψηφιοποίηση των συναλλαγών σε ευρώ, συστήματα ανταλλαγής που εφαρμόζονται σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών ή περιφερειών, ή έξοδος από το ευρώ και μετατροπή του σε ένα νέο κοινό νόμισμα.
Κανένας ευρωπαϊκός λαός δεν μπορεί να προχωρήσει στην απελευθέρωσή του απομονωμένος. Το όραμά μας είναι διεθνιστικό. Σε αναμονή για τις εξελίξεις σε Ισπανία, Ιρλανδία και –ενδεχομένως και πάλι στην Ελλάδα, ανάλογα με το πως θα εξελιχθεί η πολιτική κατάσταση– και στην Γαλλία το 2017 χρειάζεται να εργαστούμε από κοινού στην κατεύθυνση ενός Σχεδίου Β, λαμβάνοντας υπόψη και τα διαφορετικά χαρακτηριστικά σε κάθε χώρα.
Προτείνουμε συνεπώς τη σύγκληση μιας διεθνούς διάσκεψης κορυφής για ένα σχέδιο Β για την Ευρώπη, ανοιχτή σε όσους πολίτες το επιθυμούν, οργανώσεις και διανοούμενους. Αυτή η διάσκεψη θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ακόμα και τον ερχόμενο Νοέμβρη. Η διαδικασία θα ξεκινήσει το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ της Ουμανιτέ στο Παρίσι. Σας καλούμε να ενώσετε τις δυνάμεις σας μαζί μας.
