Η χθεσινή παραίτηση του συν. Αλ. Αλαβάνου από βουλευτή και προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί βόμβα για τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, θέτοντας ευθέως ερωτηματικά σε δεκάδες χιλιάδες υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το μέλλον του εγχειρήματος.
Η παραίτηση του Αλέκου Αλαβάνου είναι αρνητική καθεαυτή, ακόμα περισσότερο όμως γιατί δεν συνοδεύεται από μια εμπεριστατωμένη πολιτική τοποθέτηση για τις αιτίες της ήττας στις ευρωεκλογές και συμπεράσματα για το μέλλον. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ και η κοινωνία πλατιά, προσπαθούν να καταλάβουν τι πολιτικό κρύβεται πίσω από την παραίτηση του σ. Αλαβάνου, αλλά απαντήσεις δεν παίρνουν.
Η στιγμή αυτή απαιτεί πάνω από όλα θέσεις, απολογισμό της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, συμπεράσματα για τα μελλοντικά βήματα, απαιτεί πολιτική συζήτηση χωρίς συναισθηματικές ή προσωπικές φορτίσεις. Αν η συζήτηση δεν πάρει πολιτικά χαρακτηριστικά, απλά θα οδηγήσει σε ένταση των φαινομένων απογοήτευσης και αποστράτευσης.
Η συλλογική και οργανωμένη αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και η επεξεργασία προτάσεων και ιδεών για το ξεπέρασμα των αδυναμιών και το προχώρημα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την πιο μεγάλη απαίτηση των ημερών. Η βάση του ΣΥΡΙΖΑ συλλογικά, ανά περιοχή, θεματική και πανελλαδικά έχει ανάγκη άμεσα να συζητήσει και βγάλει συμπεράσματα για τις αιτίες της εκλογικής ήττας και για τα επόμενα βήματα. Σ? αυτή τη διαδικασία, εδώ και τώρα, χρειάζεται να προχωρήσουμε. Σ? αυτή τη διαδικασία χρειάζεται να παρθούν πρωτοβουλίες από τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ γιατί η κρίση στις κορυφές είναι άγνωστο πόσο θα κρατήσει. Εγγυητής της ενότητας και της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι μόνο η «βάση» του ΣΥΡΙΖΑ. Ιδιαίτερα καθώς βασικοί υπεύθυνοι της εκλογικής ήττας δεν είναι άλλοι από τα ηγετικά κλιμάκια στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το «Ξεκίνημα» έχει διατυπώσει συνοπτικά, από την επομένη των εκλογών, τις απόψεις του για τα αίτια του 4.7% (www.syriza.xekinima.org, 9&11/06/2009, www.2okyma.gr 9/06/09). Η ουσία της τοποθέτησης μας είναι οι απανωτοί συμβιβασμοί που έγιναν από την ηγεσία του ΣΥΝ προς την «Ανανεωτική» τάση του κόμματος, προκειμένου να κρατηθούν οι ισορροπίες στο εσωτερικό του ΣΥΝ. Μια διαδικασία στην οποία οι ευθύνες της βασικής συντονιστικής ομάδας στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλες, καθώς αποδέχτηκε όλους αυτούς τους συμβιβασμούς κρατώντας τους κρυφούς από την βάση και τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα ήταν ένα νερόβραστο πρόγραμμα, νερόβραστες και ασαφείς θέσεις, την ίδια στιγμή που η Ανανεωτική τάση έλεγε δημοσίως τα δικά της μπερδεύοντας εντελώς την «κοινή γνώμη».
Αναπόφευκτα αυτού του τύπου οι συμβιβασμοί οδήγησαν σε μια προεκλογική εκστρατεία με ασαφή, αταξικά και απολίτικα συνθήματα του τύπου «για τις ανάγκες των πολλών», που θόλωναν τα αριστερά και αντισυστημικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ και εξέπεμπαν ένα μπερδεμένο σήμα για το χαρακτήρα του. Χαρακτηριστικό ήταν το γκάλοπ της VPRC πριν τις εκλογές όπου το 30% των ερωτώμενων για το πού κατατάσσεται ιδεολογικά ο ΣΥΡΙΖΑ απάντησε «δεν ξέρω».
Η αντίθεση του ««Ξ»» με την «Ανανεωτική» πτέρυγα του ΣΥΝ δεν έχει να κάνει με λογικές εκκαθαρίσεων και διαγραφών αλλά με το πολιτικό ξεκαθάρισμα και την εμβάθυνση της αριστερής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ. Η «Ανανεωτική» πτέρυγα όπως φάνηκε προεκλογικά με τη στάση της στην ΠΟΣΔΕΠ όπου συνεργάστηκε με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ενάντια στην παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μετεκλογικά με αποκορύφωμα τις προτάσεις Κύρκου για «διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ» δείχνει έμπρακτα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί εμπόδιο στα σχέδιά της.
Ο σ. Α. Αλαβάνος δεν προχώρησε σε καμία εμπεριστατωμένη κριτική τοποθέτηση πάνω σε αυτά τα κεφαλαιώδη ζητήματα. Προτίμησε έμμεσα, να καλύψει την Ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ και να στρέψει τα πυρά του προς τα αριστερά, αφήνοντας σαφώς να υπονοηθεί πως θεωρεί τη νέα ηγεσία του ΣΥΝ (γύρω από τον Αλέξη Τσίπρα) βασικό υπεύθυνο για την εκλογική ήττα και για την κρίση.
Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μπει σε διαδικασία επιλογής προσώπων ή συμπεριφορών. Ούτε γίνεται να μπει σε μια διαδικασία συνομωσιολογίας. Έχει ανάγκη να μπει σε μια πολιτική διαδικασία η οποία να βγάζει συμπεράσματα από την εκλογική ήττα και να κοιτάει μπροστά, στα επόμενα βήματα, αυτά που θα ανασηκώσουν το ηθικό και τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό κατά τη γνώμη μας απαιτεί:
1. Διαφυλάσσουμε την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τον αφήνουμε βορά σε κανένα αστικό επιτελείο ούτε στους επίδοξους «εκτελεστές» του από την «Ανανεωτική» πτέρυγα του ΣΥΝ.
2. Βαθαίνουμε την αριστερή φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ με τολμηρά βήματα στην κατεύθυνση ενός συνεπούς αντικαπιταλιστικού προγράμματος, που να ξεκινά από τα σημερινά μικρά και μεγάλα προβλήματα και αγώνες και να τα συνδέει με την πάλη για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
3. Καλούμε την υπόλοιπη αριστερά σε συνεργασία, σε κοινή πάλη για τα κοινά προβλήματα των εργαζομένων ? όποιος αρνείται, πχ η ηγεσία του ΚΚΕ, να πάρει καθαρά ανοιχτά και δημόσια την ευθύνη. Να τελειώνει μια για πάντα η συζήτηση περί κεντροαριστεράς (συνεργασία με ΠΑΣΟΚ).
4. Στρεφόμαστε αποφασιστικά στα ταξικά ζητήματα και τους εργατικούς αγώνες, που αποτελούν την «αχίλλειο πτέρνα» του ΣΥΡΙΖΑ, παράλληλα με τους αγώνες στο χώρο της νεολαίας, των τοπικών κοινωνιών, του περιβάλλοντος, της ισότητας των φύλων, των μεταναστών κλπ.
5. Προχωράμε με γοργά βήματα στην οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, στη βάση των προτάσεων του 2ου κύματος, γιατί χωρίς την αποφασιστική και ενεργό παρέμβαση της βάσης δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ουσιαστική πολιτική συζήτηση, ούτε ουσιαστικά συμπεράσματα, ούτε δημοκρατική εσωτερική λειτουργία – τελικά δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ΣΥΡΙΖΑ.
Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση «Ξεκίνημα»
<br/> Αθήνα 18.6.09
