Αγγελική Ανδρεάδη, μαθήτρια Γ’ λυκείου στο 2ο ΓΕΛ Συκεών Θεσσαλονίκης «Φίλιππος»
Φέτος εν όψει της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου η κουβέντα για τις εθνικές παρελάσεις άνοιξε, αυτή τη φορά με αφορμή τις νέες διατάξεις της κυβέρνησης. Χαρακτηριστικά η Υπ. Παιδείας Ν. Κεραμέως δήλωσε σε συνέντευξή της στον Real fm ότι στην νέα διάταξη που κατατέθηκε στη Βουλή συγκαταλέγεται και η ρύθμιση, βάσει της οποίας στις παρελάσεις τη σημαία θα την κρατάει όποιος έχει την υψηλότερη βαθμολογία και όχι όποιος κληρώνεται (το οποίο έγινε άρον-άρον για να προλάβει, να εφαρμοστεί και στην επέτειο του ΟΧΙ). Να θυμίσουμε ότι πριν από δύο χρόνια, η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε αποφασίσει ότι οι σημαιοφόροι θα επιλέγονται μέσα από κλήρωση ανάμεσα σε όλους τους μαθητές.
Σχετικά με τον καινούριο νόμο, μας γεννιούνται κάποια ερωτήματα: Πως θα βγουν αριστούχοι συμμαθητές μας που δεν έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και δεν γνωρίζουν καλά τη γλώσσα; Στο προβληματικό αυτό εκπαιδευτικό σύστημα, με τις χιλιάδες ελλείψεις σε καθηγητές και βιβλία, πως θα καταφέρουν παιδιά από φτωχές οικογένειες που δεν έχουν την δυνατότητα να πάνε φροντιστήριο να συναγωνιστούν με τα πιο ευκατάστατα παιδιά; Γιατί στην πραγματικότητα η νέα αυτή διάταξη εκτός από το βαθμοθηρικό χαρακτήρα που καλλιεργεί στα παιδιά από νεαρή ηλικία, δεν έχει καν υπόσταση στις τάξεις του δημοτικού (όπου οι περισσότεροι βαθμοί είναι «10»). Αλλά ας μην χάνουμε την ουσία και ας ψάξουμε το τι πραγματικά εξυπηρετούν οι παρελάσεις.
Γιατί γίνονται οι παρελάσεις;
Η παρέλαση προς τιμή των εθνικών αγώνων καθιερώθηκε ως θεσμός από τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, που μετά την επιβολή της δικτατορίας ασχολήθηκε έντονα με την καλλιέργεια της στρατιωτικής συνείδησης στους νέους, καθιερώνοντας τις μαθητικές παρελάσεις. Το μοντέλο των νοσταλγών του Μεταξά, του Μουσολίνι (τον οποίο ο Μεταξάς θαύμαζε) και του Χίτλερ, προέβλεπε κάθετη στρατιωτική οργάνωση των νέων και από τότε η μαθητική παρέλαση συνδέθηκε κι εξυπηρέτησε αυτό το σκοπό. Εξού και τα ίδια ρούχα, ο βηματισμός, ο χαιρετισμός σαν εκδήλωση σεβασμού και πειθαρχίας, ακόμη κι ο καταμερισμός θέσεων με βάση την ηλικία, το ύψος, το φύλλο κτλ.
Μα καλά δεν γίνονται παρελάσεις κι αλλού;
Αξίζει να γνωρίζουμε ότι σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες δεν γίνονται αντίστοιχες παρελάσεις, εκτός από την Ελλάδα και την Τουρκία, που θέλουν να δείξουν και να φοβίσουν τους πολίτες τους ότι “ο εχθρός είναι εδώ”.
Κι εμείς ρωτάμε ποιος είναι αυτός ο εχθρός;
Τι έχουν να χωρίσουν οι ντόπιοι νέοι (μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι) από τους Τούρκους ή τους Αλβανούς μας γείτονες; Μόνο οι πλούσιοι και οι εφοπλιστές έχουν διαφορές να λύσουν μεταξύ τους ώστε να γίνουν ακόμη πιο πλούσιοι, έχοντας τους εργαζόμενους σε άθλιες συνθήκες. Εμείς είμαστε δίπλα στους Σύριους συμμαθητές μας που εξαιτίας του πολέμου αναγκάστηκαν να αλλάξουν χώρα. Στηρίζουμε τους Τούρκους νέους και νέες που όταν διαδηλώνουν για τα δικαιώματα τους, έρχονται αντιμέτωποι με τεράστια καταστολή. Αγωνιζόμαστε, ανεξαιρέτως, μαζί με όλους όσους/ες παλεύουν για την ανατροπή αυτού του άδικου συστήματος.
Για τι παλεύουμε
- Κατάργηση των παρελάσεων
- Οι σχολικές γιορτές να είναι ημέρες μνήμης και συλλογισμού με σκοπό να οδηγήσουν σε ένα καλύτερο μέλλον π.χ. καλλιέργεια αντιφασιστικής συνείδησης μέσα από τις σχολικές γιορτές της 28ης Οκτωβρίου
- Είναι παράλογο να αποτελεί «εθνική εορτή» η έναρξη του πολέμου και όχι το τέλος του! Να καθιερωθούν οι ημέρες απελευθέρωσης των πόλεων από τη ναζιστική κατοχή, ως ημέρες μνήμης
- Οι γιορτές να σχεδιάζονται με την ενεργή συμμετοχή των μαθητών
- Τα σχολικά βιβλία να μεταλαμπαδεύουν την ιστορική αλήθεια, απαλλαγμένα από τον εθνικισμό και τον ρατσισμό
- Υπεράσπιση των μεταναστών, των προσφύγων και των αδύναμων μαθητών κι αγώνα για ίσα δικαιώματα σε σχολεία και γειτονιές
