Άρθρο του Τάκη Γιαννόπουλου
Από τις 10 Ιουλίου έχουν ξεκινήσει μαζικές απολύσεις στην VODAFONE – ΠΑΝΑΦΟΝ.
Μέσα σε μία βδομάδα απολύθηκαν ήδη πάνω από 70 εργαζόμενοι, οι περισσότεροι με πολλά χρόνια δουλειάς στην εταιρεία που έπαθαν σοκ μόλις έμαθαν για την απόλυσή τους.
Οι απολύσεις επιβάλλονται με την μορφή της «οικειοθελούς αποχώρησης» στην οποία αναγκάζει η εταιρεία τους εργαζόμενους με το δέλεαρ της διπλής αποζημίωσης και της παροχής συστατικής επιστολής.
Ασφαλώς η διπλή αποζημίωση δεν είναι ικανή να καλύψει το αδιέξοδο που προκαλεί η ανεργία των εργαζομένων στις ηλικίες των 40-45 χρονών με οικογένειες κτλ και οι οποίοι δεν πρόκειται να ξαναβρούν δουλειές με το μισθό που είχαν στην Βόνταφον μετά από 10-15 χρόνια δουλειάς. Πολλούς απ’ αυτούς θα τους «σκοτώσει» η ανεργία.
Η Vodafone δεν κάνει απολύσεις γιατί δεν τα πάει καλά σαν εταιρεία. Αλλά για τον απλό λόγο ότι θέλει να αντικαταστήσει εργαζόμενους με σχετικά «ψηλούς» μισθούς και δικαιώματα, λόγω πολλών χρόνων υπηρεσίας, με «φτηνούς» εργαζόμενους, από εταιρείες ενοικίασης, στη βάση μηνιάτικων συμβολαίων! Εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, με μισθούς πείνας, τους οποίους να μπορεί να απολύσει ανά πάσα στιγμή.
Η μέθοδος των «οικειοθελών αποχωρήσεων» εξυπηρετεί την εταιρεία από τη σκοπιά του ότι της επιτρέπει να παρακάμψει το όριο του 2% του νόμου περί ομαδικών απολύσεων και ταυτόχρονα να μη μαυρίσει και άλλο το προφίλ της στην κοινή γνώμη, μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών του 2006, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη μείωση των κερδών της.
Τα σχέδια της επιχείρησης όπως διαρρέουν και στελέχη της, π.χ. στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 15.7.08, είναι για να απολυθούν άμεσα μέχρι και το 10% των υπαλλήλων της δηλαδή 280-300 άτομα σε ένα σύνολο 2.800 εργαζομένων. Δηλαδή πρόκειται για ένα από τα πιο μαζικά κύματα απολύσεων της τελευταίας περιόδου στην Αθήνα.
Ήδη έχει εκφραστεί ένα πρώτο κύμα συμπαράστασης στους εργαζόμενους της Βόνταφον από σωματεία ή παρατάξεις του χώρου (π.χ, WIND, ΠΑΣΕ ΟΤΕ κ.α) ενώ έγιναν και 2 επισκέψεις στην εταιρεία από συνδικαλιστικά στελέχη της ΓΣΕΕ και του ΕΚΑ.
Στο προαναφερθέν άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ 15.7.08 στελέχη της εταιρείας εκφράζουν ανοικτά το φόβο τους για τη δημιουργία για πρώτη φορά σωματείου εργαζομένων στη Βόνταφον.
Η oργάνωση και ο συνδικαλισμός είναι ο μόνος δρόμος και η μόνη δυνατή απάντηση των εργαζομένων στα σχέδια της εργοδοσίας. Ο ενωτικός και οργανωμένος αγώνας μέχρι να σταματήσουν οι απολύσεις και να γυρίσουν πίσω στη δουλειά όσοι δεν «αποχώρησαν οικειοθελώς», είναι ο μόνος δρόμος. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στην Vodafone, αλλά και πολλούς άλλους κλάδους. Ένα πλατύ κύμα συμπαράστασης πρέπει να αγκαλιάσει τους εργαζόμενους στη Βόνταφον από συνδικαλιστικούς φορείς που με συνεχείς καθημερινές παρεμβάσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας να μην αφήσουν ήσυχη την εργοδοσία.
Τα κόμματα της αριστεράς πρέπει επίσης να μπουν μπροστά στον αγώνα της Βόνταφον αλλά και στην προσπάθεια για ενοποίηση του αγώνα όλων των εταιρειών που αντιμετωπίζουν προβλήματα απολύσεων αυτή την περίοδο.
Δυστυχώς το ΚΚΕ διάλεξε και σε αυτή την περίπτωση το δρόμο της διάσπασης κάνοντας παρέμβαση απέξω από το χώρο με το συνδικάτο φάντασμα της ΣΕΤΗΠ (Συνδικάτο Εργαζομένων στις Τηλεπικοινωνίες) το οποίο αποτελείται μόνο από μέλη του ΚΚΕ και ουσιαστικά διασπά το κίνημα στο χώρο των τηλεπικοινωνιών, υποσκάπτει την ΟΜΕ-ΟΤΕ και βασικά νοιάζεται μόνο για ένταξη των εργαζομένων στο ΠΑΜΕ και στο ΚΚΕ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκινήσει την παρέμβασή του καλώντας σε ενωτική δράση των συνδικάτων και της αριστεράς. Η παρέμβαση αυτή χρειάζεται καλό σχέδιο και στόχους.
Να προτείνουμε ένα πρόγραμμα πάλης που να ξεκινάει από το σταμάτημα των απολύσεων και να εξηγεί πως όσο οι τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες ελέγχονται από ιδιώτες μεγαθήρια όπως η Vodafone ή η Ντώυτσε Τέλεκομ, τόσο οι εργαζόμενοι θα βρίσκονται κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη της εργασιακής ανασφάλειας, των χαμηλών μισθών, της εντατικοποιημένης εργασίας και οι καταναλωτές αντιμέτωποι με πανάκριβα τιμολόγια και απαράδεκτα δίκτυα υπηρεσιών.
Οι τηλεπικοινωνίες είναι από τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας και πρέπει να βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του δημοσίου. Αυτό δεν σημαίνει επιστροφή στη γραφειοκρατία και το κατεστημένο που κυριαρχεί στις δημόσιες επιχειρήσεις – παρότι ακόμα και στα χάλια του ο ΟΤΕ ήταν πολύ καλύτερος και φτηνότερος από τις σημερινές ιδιωτικές εταιρείες. Αλλά σημαίνει ένα δημόσιο τηλεπικοινωνιακό φορέα με αποφασιστική συμμετοχή και έλεγχο των εργαζομένων και της κοινωνίας, ώστε να εξασφαλίζεται πλήρης και σταθερή απασχόληση με αξιοπρεπείς μισθούς για τους εργαζόμενους και φτηνά τιμολόγια με σύγχρονα και καλά οργανωμένα δίκτυα που να επιτρέπουν την αξιοποίηση της τεχνολογίας από όλους.
Μόνο έτσι θα μπορούν επίσης να αποτραπούν σκάνδαλα όπως αυτά των ομολόγων ή των μιζών.
Ένα τέτοιο πρόγραμμα δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ να υλοποιηθεί από κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που υπάρχουν για να εξυπηρετούν πολυεθνικές τύπου Vodafone ή Siemens.
Αλλά από μια κυβέρνηση της αριστεράς με ταξικό σοσιαλιστικό πρόγραμμα, που θα συγκρουστεί με τις πολυεθνικές και θα έχει σαν στόχο μια οικονομία σχεδιασμένη με βάση τις ανθρώπινες ανάγκες και όχι τη χλιδή των πολύ ολίγων. Αυτή είναι η πρόταση που πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία. Αυτή είναι η θέση που προτείνει το «Ξ» στον ΣΥΡΙΖΑ και σ’ αυτή την πάλη καλεί και τις υπόλοιπες συνιστώσες να συνταχθούν.
