Διαβάστε παρακάτω ανακοίνωση του σχήματος «Μαχητικές και ελεύθερες» που μοιράζεται αυτό το διάστημα, ενόψει της 8ης Μάρτη και των κινητοποιήσεων που οργανώνονται για τη συγκεκριμένη μέρα.
Οι «Μαχητικές κι Ελεύθερες» καλούν την Παρασκευή 8 Μάρτη στις συγκεντρώσεις για την παγκόσμια μέρα της γυναίκας
Αθήνα
• Aπεργιακή Συγκέντρωση: 13.30 – Πλ. Κλαυθμώνος
• Συγκέντρωση & Πορεία: 18.00 – Πλ. Κλαυθμώνος
Θεσσαλονίκη
• Aπεργιακή Συγκέντρωση: 13.30 – Άγαλμα Βενιζέλου
• Συγκέντρωση & Πορεία: 18.30 – Άγαλμα Βενιζέλου
Τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρο τον κόσμο αναπτύσσονται μαζικά και μαχητικά κινήματα γυναικών. Μερικά από αυτά είναι
- Το «Rage against Rape» (οργή ενάντια στους βιασμούς) στην Ινδία το 2013, αλλά και η αλυσίδα μήκους 620χλμ που σχημάτισαν οι γυναίκες φέτος διεκδικώντας ίσα δικαιώματα,
- Το κίνημα «Ni una menos» (καμία λιγότερη) που ξέσπασε το 2015 στη Λ. Αμερική ενάντια στη βία και τις δολοφονίες γυναικών,
- Οι κινητοποιήσεις γυναικών ενάντια στον Τραμπ το 2017 – τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του ’60, την εποχή του κινήματος ενάντια στον πόλεμο στο Βιετνάμ,
- Η αποχή πάνω από 1 εκατομμύριο μαθητριών/ών και φοιτητριών/ων το 2018 στην Ισπανία και οι διαδηλώσεις 100.000 ανθρώπων ενάντια στην ποινή «χάδι» που επιβλήθηκε στην «αγέλη των βιαστών»,
- Η απεργία 5,3 εκατομμυρίων γυναικών πάλι στην Ισπανία στις 8 Μάρτη 2018 ενάντια στον σεξισμό, την ανισότητα και την καταπίεση,
- Ο συγκλονιστικός αγώνας που δόθηκε πέρσι για την νομιμοποίηση της άμβλωσης στην Ιρλανδία, η οποία απαγορευόταν από το ίδιο το Σύνταγμα και στον οποίο η αδερφή οργάνωση μας στην Ιρλανδία έπαιξε καταλυτικό ρόλο,
- Η νικηφόρα απεργία των εργατριών στο Δήμο της Γλασκώβης στη Σκωτία, οι οποίες αγωνίστηκαν για ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους,
- Αλλά και οι αποχές και στάσεις εργασίας χιλιάδων εργαζομένων στη Google, που έγιναν ταυτόχρονα σε πολλές χώρες του κόσμου, ενάντια στη σεξουαλική παρενόχληση και οι στάσεις εργασίας για το ίδιο λόγο από τις εργαζόμενες στα Mac Donalds στις ΗΠΑ.
***
Παρότι σε όλες τις «αναπτυγμένες» χώρες του κόσμου γυναίκες και άντρες έχουν νομικά τα ίδια δικαιώματα, δεν υπάρχει πραγματική ισότητα.
Βία και Βιασμοί
- Στην ΕΕ 1 στις 3 γυναίκες ηλικίας 15 και πάνω έχει πέσει θύμα σωματικής ή και σεξουαλικής βίας.
- Στην Ελλάδα κάθε χρόνο διαπράττονται 5.000 βιασμοί. Μόνο 150-200 πιστοποιούνται και ακολουθούν το νομικό δρόμο, ενώ ακόμα λιγότεροι είναι οι δράστες που τελικά καταδικάζονται.
- Στις ΗΠΑ, το 1/3 των γυναικών που χάνουν τη ζωή τους, σκοτώνονται από το σύζυγο, τον σύντροφο ή τον πρώην τους, ενώ στη Βρετανία 2 γυναίκες χάνουν κάθε εβδομάδα τη ζωή τους από το χέρι του πρώην ή νυν συντρόφου τους.
- Στην Αργεντινή 1 γυναίκα δολοφονείται κάθε 30 ώρες, ενώ στη Βραζιλία 1 γυναίκα δολοφονείται κάθε 2 ώρες!
Όταν η βία ενάντια στο γυναικείο φύλο έχει τέτοια έκταση, για ποια ισότητα μιλάμε;
Και όταν στην ΕΕ (όχι σε κάποια ισλαμική χώρα κλπ) το 30% των ανδρών δικαιολογεί το βιασμό αν η γυναίκα είναι μεθυσμένη ή ντυμένη «προκλητικά» ή περπατάει μόνη της το βράδυ στο δρόμο, κ.α. καταλαβαίνουμε ότι η πραγματική ισότητα (που συμπεριλαμβάνει τόσο απλά δικαιώματα όπως το να ντύνεται μια γυναίκα όπως θέλει, ή να περπατά μόνη της το βράδυ σε κάποιο δημόσιο χώρο) απέχει πάρα πολύ από το να είναι πραγματικότητα.
Μισθολογικές ανισότητες
Ο συνολικός πλούτος που «χάνεται» σε παγκόσμιο επίπεδο αν υπολογίσουμε την ανισότητα στις αμοιβές μεταξύ ανδρών και γυναικών κατά τη διάρκεια μιας ζωής αγγίζει τα 160 τρις (!) δολάρια με βάση στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας!
Στην Ελλάδα, οι γυναίκες αμοίβονται κατά 12,5% λιγότερο κατά μέσο όρο από τους άντρες.
Οι δουλειές στις οποίες οι γυναίκες αποτελούν την πλειοψηφία των εργαζομένων (π.χ. πωλήσεις, καθαριότητα, κ.α.) αμοίβονται χαμηλότερα από τις δουλειές όπου πλειοψηφούν οι άντρες, ενώ οι γυναίκες απασχολούνται πιο συχνά σε σχέση με τους άντρες σε θέσεις μερικής απασχόλησης. Ωστόσο δεν είναι καθόλου σπάνιες και οι περιπτώσεις όπου άντρες και γυναίκες αμείβονται διαφορετικά για την ίδια δουλειά.
Οι αγώνες των εργαζομένων και των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων σε προηγούμενες δεκαετίες κατοχύρωσε την ίση αμοιβή ανδρών και γυναικών νομικά. Όμως ο καπιταλισμός συνεχίζει να χρησιμοποιεί τις γυναίκες ως πιο φτηνό εργατικό δυναμικό, ως εργαζόμενες β’ κατηγορίας (με την γ’ κατηγορία να ανήκει στους μετανάστες, τους πρόσφυγες κλπ).
Σεξισμός και σεξουαλική παρενόχληση
Το κίνημα #metoo ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και ανέδειξε την έκταση και το μέγεθος της σεξουαλικής παρενόχλησης των γυναικών. Στην Ευρώπη τα επίσημα στοιχεία δείχνουν πως θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης έχει πέσει πάνω από το 50% των γυναικών! Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχει γυναίκα που να μην έχει βιώσει κάποιας μορφής σεξουαλική παρενόχληση στη ζωή της (όπως π.χ. ανεπιθύμητα αγγίγματα, ενοχλητικά σεξουαλικά υπονοούμενα και πίεση για ραντεβού και σεξ, ανεπιθύμητα μηνύματα με σεξουαλικό περιεχόμενο κ.α.).
Έχουν οι γυναίκες ίσα δικαιώματα με τους άντρες όταν από την εφηβεία κάθε γυναίκα πρέπει να μάθει να αμύνεται απέναντι σε αυτές τις παραβιάσεις της προσωπικότητάς της και πώς να χειρίζεται τους περιορισμούς που ασκούν σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητά της, από την εργασία έως την διασκέδαση;
Η θέση της γυναίκας είναι στους αγώνες!
Στην Ελλάδα δεν έχει αναπτυχθεί μαζικό γυναικείο κίνημα όπως σε άλλες χώρες, ενώ βρισκόμαστε δυστυχώς πολύ μακριά από το να γίνει η υπόθεση της γυναικείας καταπίεσης υπόθεση των μαχητικών συνδικάτων και να μετατραπεί η 8η Μάρτη σε μέρα πραγματικής απεργίας – παρότι η ΑΔΕΔΥ κάλεσε φέτος για πρώτη φορά μια 3ωρη στάση εργασίας.
Ωστόσο γίνονται κάποια σημαντικά προχωρήματα. Υπάρχει αυξανόμενη συνείδηση ανάμεσα στις νέες γυναίκες όσον αφορά τα στερεότυπα που το σύστημα προσπαθεί να επιβάλει στις γυναίκες (από τα πρότυπα ομορφιάς συγκεκριμένων κιλών, αναλογιών και αποχρώσεων, μέχρι τα πρότυπα για το ρόλο της γυναίκας στην οικογένεια, τις σπουδές, το είδος της θέσης εργασίας, τις ασχολίες που «είναι καλές οι γυναίκες» κ.α.) αλλά και όσον αφορά στην πιο «άμεση» καταπίεση όπως είναι η βία, οι βιασμοί, η μισθολογική ανισότητα κ.α. που προαναφέρθηκαν.
Την ίδια στιγμή όλο και περισσότερες νέες γυναίκες παίζουν πιο ενεργό και καταλυτικό ρόλο σε σχέση με παλιότερα σε κινήματα όπως το αντιφασιστικό, το περιβαλλοντικό αλλά και τον αγώνα για μια άλλη κοινωνία συνολικά. Και εκεί ακριβώς είναι το κλειδί.
Όλα τα δικαιώματα που κατάκτησαν οι γυναίκες, τα κατάκτησαν, όπως και το σύνολο των εργαζομένων και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου μέσα από μακρόχρονους και εξαιρετικά δύσκολους αγώνες. Όμως στα πλαίσια του καπιταλισμού, ενός συστήματος που επιβιώνει μέσα από τις ανισότητες και αντιπαραθέσεις που δημιουργεί (άντρες – γυναίκες, ντόπιοι–μετανάστες, μαύροι–λευκοί, ετερόφυλοι–ομοφυλόφιλοι, κ.α.) ούτε αυτά τα δικαιώματα είναι διασφαλισμένα για πάντα (π.χ. σήμερα απειλείται το δικαίωμα στην έκτρωση σε ανεπτυγμένες χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Νορβηγία!) ούτε μπορούν οι γυναίκες να αποκτήσουν πραγματικά και πλήρως ίσα δικαιώματα με τους άντρες. Για να παραφράσουμε τον Malcom X (αγωνιστή για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 60) «Δεν μπορείς να έχεις καπιταλισμό, χωρίς να έχεις σεξισμό».
Για να έχουν λοιπόν οι αγώνες μας αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι κοινοί ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες και να στρέφονται ενάντια στο ίδιο το σύστημα που γεννά τη βία και την καταπίεση των γυναικών, την ανισότητα, το σεξισμό κοκ. Και θα πρέπει να συνδυάζονται με την πάλη για το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας, μιας κοινωνίας με πραγματική ισότητα, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Μιας κοινωνίας σοσιαλιστικής, με την πραγματική έννοια της λέξης κι όχι μ’ αυτή του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ.
