Ανακοίνωση του «Ξ»
Τη Δευτέρα 7 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκαν μαθητικές πορείες και καταλήψεις σε μια σειρά από πόλεις της χώρας, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις αλλαγές στην παιδεία αλλά και για την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί σε αυτήν.
Το κλίμα των κινητοποιήσεων
Στην πλειοψηφία των επαρχιακών πόλεων οι συγκεντρώσεις ήταν δυναμικές και μαζικές. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αυτά του Βόλου, όπου κατέβηκαν στο δρόμο 400 μαθητές και 23 Λύκεια και Γυμνάσια τελούν υπό κατάληψη. Επίσης, στο Ηράκλειο της Κρήτης μαθητές σχολείων του νομού πραγματοποίησαν μαζική πορεία, ενώ 23 γυμνάσια, 14 γενικά λύκεια και 2 ΕΠΑΛ έχουν προχωρήσει σε καταλήψεις. Αντίστοιχα μαθητές της Θεσπρωτίας, έβαλαν λουκέτο στο 1ο Γυμνάσιο Ηγουμενίτσας, στο Γυμνάσιο Νέας Σελεύκειας, στο Γυμνάσιο Φιλιατών και στο 1ο ΓΕΛ Ηγουμενίτσας. Στον νομό Ηλείας, επίσης, έχουν καταγραφεί 19 καταλήψεις, 6 στον Πύργο, 5 στην Αμαλιάδα
Αντίθετα, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη (όπου τον κύριο τόνο των συγκεντρώσεων τον έδινε το ΚΚΕ μέσα από τα «Συντονιστικά» του) η συμμετοχή στις συγκεντρώσεις ήταν μικρή, με 1.000 και 300 άτομα αντίστοιχα.
Η απαράδεκτη στάση του ΚΚΕ
Όσες πολιτικές οργανώσεις βρεθήκαν στις κινητοποιήσεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, είχαν να αντιμετωπίσουν την απαράδεκτη στάση των μελών της ΚΝΕ. Μέλη της Νεολαίας του κόμματος με έμμεσο και άμεσο τρόπο προσπαθούσαν όχι μόνο να ελέγξουν την συγκέντρωση, αλλά και να φιμώσουν τις υπόλοιπες οργανώσεις που βρέθηκαν στο δρόμο μαζί με τους μαθητές.
Αυτό το γεγονός δεν μας κάνει να πέφτουμε από το σύννεφα. Εδώ και πολλά χρόνια το ΚΚΕ προσπαθεί να καπελώσει όλους τους αγώνες τις νεολαίας είτε αυτοί είναι μαθητικοί είτε είναι φοιτητικοί χωρίς να τους ενδιαφέρει αν έχουν σε τελική ανάλυση νικηφόρο αποτέλεσμα. Θέλουν μόνο να είναι στην ηγεσία των κινημάτων και όπου δεν μπορούν απλά δεν συμμετέχουν.
Ο διωγμός ή η φίμωση των διαφορετικών απόψεων πέρα από το ότι αποτελεί απαράδεκτη αντιδημοκρατική πρακτική την οποία κανένας δεν έχει δικαίωμα να ασκεί, αποτελεί τεράστιο κίνδυνο για το μαθητικό κίνημα. Γιατί αφαιρεί απ’ τον καθένα που αγωνίζεται το δικαίωμα της συμμετοχής σε μια ελεύθερη και δημοκρατική ανταλλαγή απόψεων με στόχο τη συνδιαμόρφωση θέσεων και σχεδίου δράσης.
Τα επόμενα βήματα
Προφανώς μια πορεία δεν αρκεί για να αλλάξει η κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία.
Είναι απαραίτητο ένα κοινό μέτωπο ανάμεσα σε μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς και τις τοπικές κοινωνίες για να χτιστεί ένα κίνημα διεκδίκησης που θα έχει διάρκεια, μαζικότητα και ενωτική δράση.
Πρώτα και κύρια για να συνεχιστεί ο αγώνας χρειάζεται οργάνωση και συντονισμός σε κάθε πόλη αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο – κι αυτό σημαίνει συντονιστικά σε επίπεδο πόλεων και πανελλαδικά.
Τα συντονιστικά πρέπει να είναι δημοκρατικά και συλλογικά και να αποτελούνται από εκλεγμένους αντιπροσώπους διαφορετικών σχολείων έτσι ώστε καμία οργανωμένη κατάσταση να μην μπορεί, κρυφά ή φανερά, να καπελώσει το κίνημα κινητοποιώντας «κουκιά».
Στόχοι πάλης
Ένα πλατύ κίνημα για την παιδεία, με δημοκρατία και συλλογικότητα στις γραμμές του μπορεί να παλέψει με επιτυχία για τα βασικά μας αιτήματα, όπως:
- αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στην παιδεία
- πρόσληψη μόνιμων καθηγητών για να μειωθεί ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα και να γίνεται καλύτερο μάθημα
- δωρεάν μετακινήσεις σε όλους/ες και δωρεάν σίτιση σε όσους έχουν ανάγκη
- ενισχυτική διδασκαλία σε κάθε σχολείο για να μην οδηγούνται οι μαθητές στα ιδιωτικά φροντιστήρια
- να αλλάξει το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια για να μην βασίζεται στις εξετάσεις παπαγαλίας-ανταγωνισμού-άγχους και να δίνει τη δυνατότητα σε κάθε μαθητή να σπουδάζει αυτό που επιθυμεί
- όχι στο ρατσισμό και το φασισμό, να ενταχθούν όλα τα προσφυγόπουλα μέσα στα σχολεία
- να καταργηθούν οι μνημονιακοί νόμοι που διαλύουν την παιδεία και έχουν οδηγήσει την κοινωνία στη φτώχεια
