Το πρώτο πράγμα που σου μαθαίνουν μόλις γραφτείς σε μια σχολή δημοσιογραφίας , είναι ότι έχει μεγάλη σημασία να κάνεις τις ανάλογες γνωριμίες , έτσι ώστε «να ανοίξει μια πόρτα » για σένα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αν ανοίξει, από σένα εξαρτάται αν θα μείνεις μέσα ή όχι.
Ποια είναι η πραγματικότητα όμως; Απαράβατος κανόνας για έναν καινούριο δημοσιογράφο, είναι ότι τους πρώτους μήνες δεν θα πληρωθεί. Αν διανοηθεί να ζητήσει κάτι τέτοιο, το πιθανότερο είναι ότι θα αντικρίσει την πόρτα εξόδου (άλλωστε υπάρχουν πολλά υποψήφια «θύματα» που περιμένουν απ’έξω τη σειρά τους ). Οπότε αν κάποιος έχει καταφέρει να μπει μέσα, θα πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του τυχερό και να σιωπά.
Πόσο τυχερό όμως θα πρέπει να θεωρεί τελικά τον εαυτό του; Υπό κανονικές συνθήκες και βάσει της ΕΣΗΕΑ, κάθε μέσο έχει το δικαίωμα να κρατήσει έναν μαθητευόμενο δημοσιογράφο για τρεις μήνες πληρώνοντας του τουλάχιστον τα οδοιπορικά.
Μόλις τελειώσει αυτό το χρονικό διάστημα, θα πρέπει να του ανακοινώσει αν θα τον προσλάβει ή όχι. Όλα αυτά φυσικά υπό ιδανικές συνθήκες. Προσωπικά διανύω τον 7ο μήνα σε ένα μέσο και φυσικά ούτε λόγος για πρόσληψη. Όσο για τα οδοιπορικά, είπαμε αυτά γίνονται υπό ιδανικές συνθήκες. Μιλάμε για τύχη βουνό!!! Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, αναγκάζομαι να βάζω λεφτά από την τσέπή μου για να τους αποδείξω ότι αξίζω και να προσληφθώ. Έτσι, όταν θα πάω να κάνω ένα ρεπορτάζ ή έρευνα (που αρκετές φορές απορρίπτεται), θα χρειαστεί να πληρώσω για την βενζίνη και τα υπόλοιπα έξοδα μου. Για να βρω αυτά τα λεφτά, πολλές φορές θα χρειαστεί να κάνω δεύτερες δουλειές άσχετες με το αντικείμενο μου, με κίνδυνο να ακούσω ότι δεν είμαι αφοσιωμένος στην δουλειά και να πρέπει να αντιμετωπίσω τις ανάλογες συνέπειες.
Έτσι αναγκάζομαι να ξεπερνώ πολλές φορές τον εαυτό μου ευελπιστώντας ότι μια μέρα θα προσληφθώ και θα αλλάξουν τα πράγματα. Άλλωστε, όπως λένε οι συνάδελφοι μου : «εμείς ήμασταν τυχεροί , προσληφθήκαμε σε ένα χρόνο, ενάμισι ή και δύο, το παν είναι να προσληφθείς». Γιατί υπάρχουν φυσικά και οι περιπτώσεις των ανθρώπων που δουλεύουν άμισθοι σε ένα μέσο μέχρις ότου να αντικατασταθούνε από κάποιον άλλον που να είναι πρόθυμος να κάνει τσάμπα αυτή την δουλειά.
M.K.
