Την Δευτέρα 19-12-2005 είχα καλεστεί, όχι μόνο ως θύμα του Π.Καζάκου αλλά και εκπροσωπώντας την οργάνωση (YRE-CWI) να μιλήσω στην παρουσίαση του βιβλίου “Ο δρόμος για την Ομόνοια”, που οργάνωσε η τοπική κίνηση ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ στο Μοσχάτο. Είχαν προηγηθεί παρόμοιες εκδηλώσεις στον Κορυδαλλό, στην Πάτρα κ.λ.π.
Όταν έφτασα εκεί μαζί με άλλους συντρόφους μας, ο Σταύρος Κασιώτης (ο άνθρωπος που είχε την ιδέα του βιβλίου, την επιμέλεια των κειμένων και λειτουργεί ως ενδιάμεσος με τις εκδόσεις Καστανιώτη, μέλος του ΣΥΝ), μου παρέδωσε μια πρόσκληση των εκδόσεων Καστανιώτη που ανακοίνωνε την επίσημη κεντρική παρουσίαση του βιβλίου για την Πέμπτη 22-12-2005 μέσα στο σταθμό της Ομόνοιας με κεντρικούς ομιλητές τον Γιάννη Βαρβιτσιώτη (ευρωβουλευτή της Ν.Δ.), την Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου (γραμματέας του ΠΑΣΟΚ), και τον Δημήτρη Παπαδημούλη (ευρωβουλευτής του ΣΥΝ) και συντονιστή τον Σταύρο Θεοδωράκη (δημοσιογράφος). Η ίδια πρόσκληση έγραφε ότι εγώ θα παραβρισκόμουν – χωρίς ούτε να έχω ερωτηθεί, ούτε καν ενημερωθεί, ούτε εγώ ούτε η Οργάνωση.
Από την πρώτη στιγμή θεωρήσαμε αυτό το γεγονός σκανδαλώδες και συζητώντας το στην οργάνωση, καταλήξαμε ότι έπρεπε να απαιτήσουμε την ματαίωση αυτής της παρουσίασης. Ειδάλλως αν συνέχιζαν έπρεπε να τους καταγγείλουμε ανοικτά και δημόσια και να διαχωρίσουμε τη θέση μας απ’ αυτή την φάρσα.
Σε απανωτές επικοινωνίες με τον Καστανιώτη, τον Σταύρο Κασιώτη, τον Σταύρο Θεοδωράκη, επιμείναμε ότι αυτού του είδους η παρουσίαση με πρωταγωνιστές εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ήταν πέρα και έξω από τους σκοπούς αυτού του βιβλίου και το αντικυβερνητικό και αντιρατσιστικό του μήνυμα.
Σαν αποτέλεσμα της άρνησης της δικής μου και της οργάνωσης, να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση, στο τέλος αναγκάστηκαν να την ματαιώσουν.
Πριν συμβεί αυτό βέβαια κατηγορήθηκα ότι αυτή μου η στάση υπηρετεί την οργάνωση στην οποία είμαι μέλος, και ότι αυτή η ίδια η οργάνωση με “ελέγχει” και με “επηρεάζει κακώς”. Ενώ και οι εκβιασμοί ήταν απίστευτοι: ότι έτσι κινδυνεύουν οι πωλήσεις του βιβλίου, ότι ας πήγαινα στην παρουσίαση κι ας έλεγα ότι διαφωνώ αλλά να καθόμουν εκεί δίπλα (στους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ), ότι να αφήσω να γίνει η εκδήλωση και να μην βγάλω στη δημοσιότητα τη διαφωνία μου γιατί μετά θα αναγκάζονταν να με χτυπήσουν δημόσια κι αυτοί κ.λ.π.
Η συνεπής στάση μας και η άρνηση μας όμως δεν έχει να κάνει μόνο με την οργάνωση, αλλά και με όλους όσους (αντιρατσιστικές οργανώσεις, μετανάστες, συνδικαλιστές, αριστερές οργανώσεις, ακτιβιστές, απλούς ανθρώπους), στήριξαν αυτή την εκστρατεία χρόνια τώρα.
Και η δική μου η άρνηση ήταν ταυτόχρονα και απαίτηση να σεβαστούν εμένα, τον Τόμι, την οργάνωση και κάθε ένα που μας στήριξε πραγματικά επί 6 χρόνια. Γιατί όσα έχουν κερδηθεί μέχρι σήμερα είναι αποτέλεσμα της συνεπούς εκστρατείας μας και της αδιάλειπτης προσπάθειας να χτιστεί ένα μαζικό κίνημα αλληλεγγύης.
Η ματαίωση αυτής της εκδήλωσης είναι μια μεγάλη νίκη για όλους μας, είναι μια μεγάλη νίκη για την Οργάνωση.
Τίμοθυ Αμπντούλ
