Οποία-ος μπαίνει τη σήμερον ημέρα στη διαδικασία εύρεσης εργασίας, συνειδητοποιεί πως παίζει με τα θηρία, πως βρίσκεται σε ένα περιβάλλον ζούγκλας. Κανένα εργασιακό δικαίωμα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο, με τις εταιρείες στον ιδιωτικό τομέα να έχουν «ξεφύγει», πατώντας πάνω στην απόγνωση των ανθρώπων που ψάχνουν απελπισμένα για μια θέση εργασίας.
Πριν κάποιες μέρες, και αφού είχα στείλει βιογραφικό, δέχτηκα κλήση από εταιρεία για θέση εργασίας, επινοικιαζόμενη σε γνωστή εταιρεία τηλεπικοινωνιών. Φτάνοντας στη συνέντευξη, με ενημέρωσαν ότι η εταιρεία μου πρόσφερε πενθήμερη 7ωρη εργασία σε τηλεφωνικό κέντρο για προώθηση υπηρεσιών, με μηνιαίο μισθό 300€, παρουσιάζοντας το μάλιστα σαν ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί! Δηλαδή μεροκάματο σχεδόν 2€ την ώρα!
***
Όταν ρώτησα για την ασφάλιση η απάντηση ήταν πως θα ήμουν δηλωμένη τετράωρη! Αυτό είναι μια πρακτική που φαίνεται να κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος σε αρκετούς εργοδότες, που κάνουν «μισή» ασφάλιση στους εργαζόμενους ώστε να γλιτώνουν τις εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
Αντέδρασα προς την υπεύθυνη, λέγοντας ότι σύμφωνα με το νόμο το 4ωρο πρέπει να πληρώνεται 380€. Αυτοί, όχι μόνο έδιναν λιγότερα από το νόμιμο, αλλά ήθελαν να δουλεύω και άλλες τρεις ώρες παραπάνω τη μέρα, χωρίς να πληρώνομαι και χωρίς να ασφαλίζομαι για αυτές! Φυσικά κάτι τέτοιο είναι εντελώς παράνομο!
Στην αντίδραση μου η υπεύθυνη από εκεί που προσπαθούσε να με πείσει για την «ευκαιρία» που είχα, άλλαξε εντελώς στάση και προσπαθούσε να με πείσει πως ζητάω παράλογα πράγματα χωρίς να έχω εικόνα πως δουλεύουν άλλοι εκεί έξω.
***
Επιπλέον, έγινε λόγος για «εκπαίδευση» διάρκειας δύο εβδομάδων, δηλαδή κανονική δουλειά με την επίβλεψη και την καθοδήγηση κάποιου υπεύθυνου, η οποία «φυσικά» δεν θα πληρωνόταν.
Πάλι αντέδρασα, λέγοντας ότι αυτό είναι ξεκάθαρη εκμετάλλευση, αφού και η εκπαίδευση πρέπει να πληρώνεται, ενώ είναι υποχρεωτικό να υπάρχει και μια έστω τυπική ασφάλιση.
Η απάντηση της υπεύθυνης, σε έντονο και προσβλητικό ύφος, ήταν πως αυτά είναι από το μυαλό μου και αν δεν ενδιαφέρομαι για αυτή την «ευκαιρία» καλό θα ήταν να μην το κουράζουμε. Μου είπε χαρακτηριστικά ότι η θέση θα καλυφθεί μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά, αφού δεν είναι όλοι «αχάριστοι».
Φυσικά με την ανεργία και την απελπισία που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, όντως θα βρεθεί κάποιος που θα δουλέψει σε αυτές τις άθλιες συνθήκες έστω και για αυτά τα λίγα.
***
Το ερώτημα είναι για πόσο ακόμα ως κοινωνία, θα ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση εξευτελισμού των εργαζομένων. Οι εργοδότες όχι μόνο μας ξεζουμίζουν για να αυξήσουν τα κέρδη τους, αλλά και επανειλημμένα παρανομούν, καταπατώντας κάθε έννοια εργατικού δικαιώματος.
Η κυβέρνηση μπορεί να πανηγυρίζει για την αύξηση του κατώτατου μισθού, που φυσικά είναι θετική, αν και δεν καλύπτει παρά ένα ελάχιστο μέρος των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια. Το θέμα όμως είναι κατά πόσο είναι διατεθειμένη να συγκρουστεί με τους εργοδότες για να επιβάλλει τέτοια μέτρα. Και έχει φανεί ξεκάθαρα ότι δεν είναι διατεθειμένη να το κάνει, συντηρώντας το κλίμα ζούγκλας στην αγορά εργασίας.
Οι εργαζόμενοι χρειάζεται να οργανωθούμε και να αντισταθούμε σε αυτή την κατάσταση, μαζικά και συντονισμένα, καταγγέλλοντας τους εργοδότες και διεκδικώντας τα δικαιώματά μας.
Η λύση στα προβλήματα θα έρθει μόνο όταν οι εργαζόμενοι καταλάβουμε την δύναμή μας. Μόνο η ίδια η εργατική τάξη μπορεί να αλλάξει αυτές τις συνθήκες παλεύοντας οργανωμένα, με όπλο τις επαναστατικές ιδέες και τα συμπεράσματα από αγώνες που έχουν δοθεί και θα συνεχίσουν να δίνονται.
