Της Σύνταξης του «Ξ» από το νέο τεύχος (#543, 5 – 19 Νοέμβρη) που κυκλοφορεί
Η δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα από την ελληνική αστυνομία ήρθε να προστεθεί στα αμέτρητα περιστατικά αστυνομικής βίας, καταστολής και αυθαιρεσίας των τελευταίων μηνών. Οι αστυνομικοί καταδίωξαν τους νεαρούς (έχει αποδειχτεί ότι γνώριζαν πως ήταν Ρομά) μετά από κλοπή αυτοκινήτου. Δεν σταμάτησαν παρά τον κίνδυνο για τους περαστικούς και παρά τις εντολές του κέντρου επιχειρήσεων να εγκαταλείψουν την καταδίωξη και τελικά μέσα σε έναν καταιγισμό πυροβολισμών ενάντια σε άοπλους, σκότωσαν έναν άνθρωπο και τραυμάτισαν σοβαρά έναν ακόμη. Λίγες μέρες μετά, συνάδελφοί τους επιτέθηκαν απρόκλητα με τη συνηθισμένη πλέον βιαιότητα στη διαδήλωση διαμαρτυρίας για τη δολοφονία στο Πέραμα, με ξύλο, χημικά και χειροβομβίδες κρότου – λάμψης.
Περιστατικά σαν τα παραπάνω συμβαίνουν όλο και πιο συχνά και βέβαια δεν συμβαίνουν τυχαία. Η Ελληνική Αστυνομία έχει πάρει ένα ξεκάθαρο μήνυμα από την κυβέρνηση: στα πλαίσια της προσπάθειας τρομοκράτησης της κοινωνίας και των κινημάτων, μπορεί να κάνει λίγο – πολύ ό,τι θέλει και να μένει ατιμώρητη.
Το μήνυμα αυτό επανέλαβε και η απαράδεκτη στάση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη Τ. Θεοδωρικάκου, που σύντομα μετά τη δολοφονία επισκέφθηκε τους κρατούμενους αστυνομικούς «σε ανθρώπινο επίπεδο», ενώ στη συνέχεια εξέφρασε την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι:
«η ανεξάρτητη δικαιοσύνη έκρινε και αποφάσισε να αφεθούν ελεύθεροι οι εφτά αστυνομικοί χωρίς κανέναν περιοριστικό όρο».
Η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη είναι τόσο ανεξάρτητη που δέχεται συγχαρητήρια από υπουργό της κυβέρνησης επειδή εφάρμοσε τις απόψεις του και την κυβερνητική πολιτική!
Όσο για τις αλλαγές που προωθεί το υπουργείο στο πρωτόκολλο καταδίωξης, τίποτα σοβαρό και θετικό δεν μπορούμε να περιμένουμε. Την ίδια στιγμή που σύμφωνα με το πρωτόκολλο προβλέπεται ότι η καταδίωξη μπορεί να διακοπεί από το κέντρο επιχειρήσεων αν γίνει επικίνδυνη για τους εμπλεκόμενους ή για περαστικούς, ο Υπουργός εξηγεί ότι «δεν μπορεί να διακόπτεται καμία καταδίωξη και έρευνα ατόμων που ελέγχονται για παραβατική και παράνομη συμπεριφορά».
***
Τα παραπάνω περιστατικά δεν είναι τα μόνα που αποδεικνύουν την αντίληψη της αστυνομίας ότι μπορεί να κάνει οτιδήποτε θέλει χωρίς συνέπειες.
Στη δίκη των παιδιών της οικογένειας Κατή που συνελήφθησαν στην περσινή συγκέντρωση για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι εμπλεκόμενοι αστυνομικοί και αρκετοί συνάδελφοί τους, δίνουν ρεσιτάλ προκλητικότητας. Παρότι θα έπρεπε να δικάζονται οι ίδιοι για την ακραία βία με την οποία συνέλαβαν ανθρώπους που προσπαθούσαν απλά να επιστρέψουν στο σπίτι τους, στην αίθουσα του δικαστηρίου οι αστυνομικοί προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους αλληλέγγυους βρίζοντας και απειλώντας, με την έδρα να συστήνει απλά… ψυχραιμία!
Τα παραπάνω δεν θα μπορούσαν να συμβαίνουν, πόσο μάλλον να αποτελούν τον κανόνα, χωρίς τον «αέρα» που τους δίνουν οι προϊστάμενοί τους στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και στην κυβέρνηση, χωρίς την προκλητική ελαφρότητα με την οποία η Δικαιοσύνη αντιμετωπίζει τα εγκλήματά τους.
Ο πραγματικός στόχος αυτών που επιτρέπουν στην αστυνομία να αυθαιρετεί, είναι να τρομοκρατήσουν τους ανθρώπους που αντιστέκονται, να κρατήσουν τον κόσμο μακριά από τους αγώνες και τις διεκδικήσεις, να μην επιτρέψουν στην οργή που συσσωρεύεται στην κοινωνία να βρει κινηματικό δρόμο έκφρασης.
Ξέρουν ότι αργά ή γρήγορα οι επιθέσεις στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, η εγκατάλειψη της Υγείας και της Παιδείας και η παράδοση τους στα ιδιωτικά συμφέροντα, οι διαρκείς επιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο, θα βγάλουν τον κόσμο στον δρόμο. Η αποθράσυνση των μηχανισμών καταστολής είναι η μέθοδος που επιλέγει η κυβέρνηση για να κρατήσει την κοινωνία φοβισμένη, μακριά από τα κινήματα και τους αγώνες. Πέρα από όλες τις παραπάνω επιθέσεις, κινδυνεύουν τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι ελευθερίες μας, η δυνατότητά μας να απεργούμε, να διαδηλώνουμε, να διεκδικούμε. Αυτές οι προκλήσεις πρέπει να μας βρουν απέναντί τους!
Η καταστολή και η αστυνομική αυθαιρεσία πρέπει να απαντηθούν στον δρόμο, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια. Το τελευταίο διάστημα έχει δείξει πως οι επίμονοι, μαχητικοί αγώνες μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα. Το φοιτητικό κίνημα έχει καταφέρει να παγώσει την είσοδο της αστυνομίας στις σχολές! Οι εργαζόμενοι της efood με τις κινητοποιήσεις τους και τη συμπαράσταση της κοινωνίας κατάφερε να κερδίσει αξιοπρεπείς συλλογικές συμβάσεις εργασίας! Στην περίπτωση της πολυήμερης απεργίας στην Cosco, όλα δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι έχουν κερδίσει μια πρώτη νίκη. Την ώρα που το «Ξ» βρίσκεται στον δρόμο για το τυπογραφείο, κυκλοφορεί η είδηση ότι η εργοδοσία αποδέχεται κάποια από τα αιτήματα των απεργών που έχουν να κάνουν με τις ώρες των βαρδιών και τη δημιουργία επιτροπής υγιεινής και ασφάλειας. Ξεκινώντας από τη φετινή διαδήλωση για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μπορούμε να απαντήσουμε μαζικά και μαχητικά στην ισοπέδωση των δικαιωμάτων και του βιοτικού μας επιπέδου, αλλά και στην προσπάθεια τρομοκράτησης του κινήματος, των εργαζόμενων και της νεολαίας!
