Του Ariel Gottlieb, Maavak Sozialisti – ισραηλινό τμήμα της CWI
Η δολοφονία του παράλυτου και τυφλού πνευματικού ηγέτη της Χαμάς σεϊχη Αχμέντ Γιασίν με εντολή του ίδιου του Σαρόν, αντί για μια επίδειξη ισχύος, ήταν μια πράξη απελπισίας της κλονιζόμενης, διεφθαρμένης και χρεωκοπημένης ισραηλινής κυβέρνησης. Η δημοτικότητα του Σαρόν, αμέσως πρίν την δολοφονία, είχε πέσει στο 33%, λόγω της αποτυχίας του να συντρίψει την παλαιστινιακή αντίσταση, όπως υποσχέθηκε και της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής του, που καταδικάζει εκατομμύρια ισραηλινούς στην φτώχεια και την ανεργία. Έτσι, η κλιμάκωση της σύγκρουσης ήτανε η μόνη του προσωρινή διέξοδος.
Λάδι στη φωτιά
Αντί όμως να διαλύσει έτσι την Χαμάς και να χτυπήσει αποφασιστικά την τρομοκρατία η κυβέρνηση του Σαρόν πέτυχε ακριβώς το αντίθετο.
Έκανε τον Γιασίν μεγάλο μάρτυρα και ήρωα στα μάτια των παλαιστινιακών και των αραβικών μαζών, που σε αντίθεση με τους διεφθαρμένους και εύπορους ηγέτες της Παλαιστινιακής Αρχής, ζούσε απλά και δεν τους ξεπούλησε στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Ενίσχυσε τεράστια το κύρος και την δημοτικότητα της Χαμάς, όχι μόνο στην Γάζα, όπου ήδη κυριαρχεί, αλλά και στην Δυτική Όχθη και στον αραβικό κόσμο.
Έδωσε προβάδισμα στους σκληροπυρηνικούς μέσα στην ηγεσία της Χαμάς, που είναι ριζικά αντίθετοι με τις συνομιλίες και τις εκεχειρίες με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Και άνοιξε τον δρόμο για την "παγκοσμιοποίηση" των επιχειρήσεων της Χαμάς και την στενότερη συνεργασία της με τις άλλες φανατικές ισλαμικές οργανώσεις.
Ιδιαίτερα, με την αποδοχή ουσιαστικά της δολοφονίας του Γιασίν από τις ΗΠΑ και το βέτο τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενάντια στην καταδίκη του Ισραήλ, o Μπούς ρίχνει λάδι στη φωτιά και προκαλεί νέες τρομοκρατικές επιθέσεις.
Αντιφατικές οι διαθέσεις στο Ισραήλ
Μέσα στο Ισραήλ οι διαθέσεις είναι αντιφατικές. Οι σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι το 60% περίπου των ισραηλινών πιστεύουν πως η δολοφονία του Γιασίν ήτανε δικαιολογημένη, ενώ την ίδια ώρα, το 81% αναγνωρίζουν ότι αυτή θα προκαλέσει αναπόφευχτα την αύξηση των τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον τους. Πολλοί δημοσιογράφοι, μάλιστα, αναφέρθηκαν στους "ζωντανούς νεκρούς, που κυκλοφορούν ανάμεσα μας" και θα είναι τα αυριανά θύματα των επιθέσεων αυτοκτονίας. Είναι χαραχτηριστικό του φόβου που προκάλεσε, ότι την ίδια μέρα της δολοφονίας οι δρόμοι, τα μέσα μεταφοράς και τα καταστήματα στο Ισραήλ ήτανε έρημα.
Όμως, τα πιό προνοητικά τμήματα της άρχουσας τάξης βλέπουνε με δέος τις προκλητικές και καταστροφικές πιθανά συνέπειες αυτής της δολοφονίας. Ο ίδιος ο αρχηγός των υπηρεσιών Ασφαλείας, Άβι Ντίχτερ, ήταν αντίθετος στην εκτέλεση του Γιασίν. Γιατί εκτός από τις επιθέσεις αυτοκτονίας φοβούνται το λαϊκό ξεσήκωμα μιάς νέας Ιντιφάντα, μιά εξέλιξη που είναι ήδη ορατή στις κινητοποιήσεις ενάντια "στο τείχος της ντροπής", που διαμελίζει την Δυτική Όχθη αρπάζοντας κι άλλα εδάφη από τους παλαιστίνιους.
Περισσότερη αιματοχυσία
Όπως πάντα, η κρατική τρομοκρατία προκαλεί την ατομική τρομοκρατία και το αντίθετο. Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Ότι οι ηγέτες και των δύο πλευρών δεν έχουν τίποτα άλλο να προσφέρουν στις λαϊκές μάζες στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ, παρά αιματοχυσία, καταπίεση και φτώχεια. Οι δολοφονίες παλαιστινίων ηγετών από τον ισραηλινό στρατό δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τους ισραηλινούς πολίτες από τις επιθέσεις αυτοκτονίας. Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Την ίδια ώρα, ούτε οι επιθέσεις αυτοκτονίας μπορούν να νικήσουν το Ισραήλ και να εξασφαλίσουν την απελευθέρωση των παλαιστινίων.
Η μόνη λύση είναι η συνεργασία των λαϊκών μαζών της Παλαιστίνης και του Ισραήλ ενάντια στους ντόπιους και ξένους εκμεταλλευτές και καταπιεστές τους, με στόχο ένα σοσιαλιστικό Ισραήλ και μια ανεξάρτητη και σοσιαλιστική Παλαιστίνη, στα πλαίσια μιάς εθελοντικής Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας των κρατών όλης της Μέσης Ανατολής.
