«Ξεκίνημα» Βόλου
Δραματικές είναι οι εξελίξεις που αφορούν τους εργαζόμενους του ΙΜΑΝΤΑ στο Βόλο καθώς την Παρασκευή 11 Μαρτίου η εταιρία ανακοίνωσε ότι προχωρά σε άμεση αναστολή λειτουργίας του εργοστασίου και ότι προσφέρει 40.000 ευρώ, επιπλέον της προβλεπόμενης αποζημίωσης, σε κάθε εργαζόμενο για να αποχωρήσει (εθελούσια έξοδος). Οι εργαζόμενοι, από την πλευρά τους, ζητάνε νέα τριμερή συνάντηση με την εταιρία στο Υπουργείο Εργασίας και απαιτούνε πολιτική λύση από την κυβέρνηση.
Η εταιρία εμφανίζεται αδιάλλακτη γιατί το πιο σημαντικό για αυτήν παραμένει το να μην χάσει τον πόλεμο απέναντι στους εργαζόμενους σε σχέση με την υπογραφή νέας Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Η εταιρία μιλά για οριστικό λουκέτο όμως κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα επαναλειτουργίας σε κάποιους μήνες αλλά σε νέες συνθήκες, με νέους εργαζόμενους και χωρίς Σωματείο.
Για τους εργαζόμενους και την τοπική κοινωνία του Βόλου οι εξελίξεις αυτές έχουν προκαλέσει σοκ.
Όχι μόνο 100 και πλέον οικογένειες πετιούνται στο δρόμο αλλά ολόκληρη η τοπική οικονομία δέχεται ένα ισχυρότατο πλήγμα από το κλείσιμο ενός ακόμη μεγάλου εργοστασίου.
Τα παπαγαλάκια της εργοδοσίας του ΙΜΑΝΤΑ και των βιομηχάνων έχουν βγει στην αντεπίθεση υποδεικνύοντας σαν υπεύθυνους τους ίδιους τους εργαζόμενους που «τόλμησαν» να απαιτήσουν το αυτονόητο – το δικαίωμα να υπογράψουν μια αξιοπρεπή συλλογική σύμβαση εργασίας. Όμως, η εξέλιξη αυτή δείχνει ένα και μόνο πράγμα. Ότι η τάξη των εργοδοτών και των βιομηχάνων είναι διατεθειμένη να φτάσει ως τα άκρα, ακόμη και να χάσει κάποια εκατομμύρια, προκειμένου να πετύχει την υποταγή των εργαζομένων μέσα από τη διάλυση κάθε Σωματείου που δεν είναι εργοδοτικό και με την κατάργηση κάθε μορφής συλλογικής διεκδίκησης.
Από το φθινόπωρο του 2015 μέχρι σήμερα η Continental έχει μοιράσει κάποια εκατομμύρια: για την εθελούσια έξοδο των Χριστουγέννων, πριν λίγο καιρό βγάζοντας τους εργαζόμενους σε αναγκαστική άδεια και τώρα με το νέο πρόγραμμα εθελούσιας.
Αυτά τα κάνει για να δείξει στους εργάτες στο ΣΥΡΜΑ και τα υπόλοιπα εργοστάσια του Βόλου ότι κανείς πλέον δεν επιτρέπεται να διεκδικεί, ότι όλοι πρέπει να αποδεχτούν την ελαστική εργασία, τους χαμηλούς μισθούς, τις ατομικές συμβάσεις, την ατομική διαπραγμάτευση της εκμετάλλευσης.
Τώρα, δυο επιλογές υπάρχουν για τους εργαζόμενους του ΙΜΑΝΤΑ.
Η μια επιλογή είναι να αποδεχτούν την απόλυση μαζί με την «καλή» αποζημίωση και να ξεκινήσουν να ψάχνουν για νέα δουλειά σε συνθήκες μαζικής ανεργίας.
Η δεύτερη επιλογή είναι η κατάληψη του εργοστασίου με αίτημα την εθνικοποίησή του.
Η προοπτική φαίνεται σήμερα μακρινή και δύσκολη επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποταχθεί στις απαιτήσεις των βιομηχάνων, του κεφαλαίου και των δανειστών.
Όμως στην πραγματικότητα, η εθνικοποίηση του ΙΜΑΝΤΑ (κάτω από συνθήκες εργατικού και κοινωνικού ελέγχου και διαχείρισης) από πρακτικής άποψης, θα μπορούσε να γίνει εύκολα, απλά και γρήγορα. Για δεκαετίες ο ΙΜΑΝΤΑΣ κάλυπτε τις ανάγκες της ΔΕΗ σε ταινιόδρομους ορυχείων. Για τους ταινιόδρομους αυτούς η ΔΕΗ διαθέτει κάποια εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο (περίπου 70 εκ για την 3ετία 2015-2017 σε Πολωνική εταιρία). Η εθνικοποίηση του ΙΜΑΝΤΑ δεν θα ήταν τίποτα παραπάνω από την πολιτική απόφαση για να αποτελέσει ο ΙΜΑΝΤΑΣ τον μοναδικό προμηθευτή ταινιόδρομων της ΔΕΗ και η πολιτική απόφαση για να ενταχθούν οι εργαζόμενοι του εργοστασίου στο προσωπικό που μισθοδοτείται από τη ΔΕΗ.
Με αυτό τον τρόπο και η ΔΕΗ θα έβγαινε κερδισμένη (μειώνοντας το κόστος για τους ταινιόδρομους) και οι εργαζόμενοι θα κρατούσαν τη δουλειά τους και η Βολιώτικη κοινωνία δεν θα δεχόταν ένα ακόμη πλήγμα.
Για να γίνει αυτό όμως είναι απαραίτητο όλοι εμείς, η κοινωνία του Βόλου, να σταθούμε δίπλα στους εργαζόμενους του ΙΜΑΝΤΑ, να τους καλέσουμε να απορρίψουν τις απολύσεις και να προχωρήσουν σε κατάληψη του εργοστασίου. Να προχωρήσουμε σε συγκεντρώσεις συλλαλητήρια και τοπικές γενικές απεργίες με τον τρόπο που κάναμε στις 4 Φλεβάρη και παραλύσαμε την πόλη. Εφόσον αυτό γίνει τότε είναι βέβαιο ότι οι πιέσεις που θα ασκηθούν στην κυβέρνηση θα είναι τεράστιες και οι πιθανότητες νίκης των εργαζομένων του ΙΜΑΝΤΑ, αλλά και της τοπικής κοινωνίας συνολικά, θα είναι πολύ μεγάλες.
