Σχόλιο του «Ξ»
Οι εικόνες του τελευταίου διαστήματος με ομάδες φασιστών να επιτίθενται σε φοιτητές και σε μέλη αριστερών οργανώσεων όπως της ΚΝΕ και της ΚΕΕΡΦΑ, το θράσος και η επιμονή στη δολοφονική τους δράση πριν καν κλείσει ένας χρόνος από την καταδίκη της ΧΑ, προκαλούν ανησυχία και προβληματισμό. Πέρα από τη γενική κοινή διαπίστωση ότι το αποτέλεσμα μιας δίκης δεν αρκεί για να πούμε ότι τελειώσαμε με τον φασισμό -η οποία επιβεβαιώνεται με καθαρό τρόπο από τα τελευταία γεγονότα- παρακολουθούμε επίσης τις πολύ συγκεκριμένες πρακτικές με τις οποίες η κυβέρνηση και τα στελέχη της, η Δικαιοσύνη, η αστυνομία, τα ΜΜΕ, ουσιαστικά αβαντάρουν τη δράση των νεοναζί.
Το σύστημα έχει διαλέξει «άκρο»
«Δεν έχω κάτσει να κάνω ειδική έρευνα, μόνο ότι βλέπω στα κανάλια μπορώ να σας πω. Βλέπω κάποιους ακροδεξιούς από μέσα και κάποιους ακροαριστερούς από έξω».[1]
Άδωνις Γεωργιάδης, Υπουργός ανάπτυξης
«Το πιο βασικό είναι η καταδίκη της βίας από όλους, από όπου και αν προέρχεται … Από ότι είδα τις τελευταίες μέρες βία άσκησαν και εκείνοι που επιτέθηκαν στους φασίστες».[2]
Α. Συρίγος, υφυπουργός παιδείας
«…μηδενική ανοχή, είτε σε όσους φοράνε κουκούλες, είτε σε όσους έχουν ξυρισμένα κεφάλια που με το έτσι θέλω θέλουν να επιβάλουν απαράδεκτες συμπεριφορές σε μία σειρά από δραστηριότητες».[3]
Γ. Οικονόμου, κυβερνητικός εκπρόσωπος
«Βρίσκουν ευκαιρία ομάδες ένθεν κακείθεν να λύσουν τις όποιες πολιτικές τους διαφορές … αντιλαμβάνομαι τη διαπάλη των ιδεών, την ανάγκη οι άνθρωποι να δηλώνουν τις θέσεις τους…».[4]
Κ. Ζέρβας, Δήμαρχος Θεσσαλονίκης
Εκπρόσωποι του συστήματος, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και άλλοι, αντί για τα μαχαίρια, τους ναζιστικούς χαιρετισμούς και τις δολοφονικές επιθέσεις σε ανθρώπους που απλά μοιράζουν πολιτικό υλικό, βλέπουν «διαπάλη ιδεών», «βία ενάντια στους φασίστες» και αναπαράγουν ξανά τη θεωρία των δυο άκρων. Προσπαθούν να εξισώσουν τους αντιφασίστες, τη νεολαία που αγωνίζεται, τα κομμάτια της κοινωνίας που αντιστέκονται στις πολιτικές τους, με τους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής και των υπόλοιπων νεοφασιστικών ομάδων. Και βέβαια με τον τρόπο αυτό τους δίνουν «αέρα», τους στέλνουν ξανά το μήνυμα πως το σύστημα δε θέλει να τους ακουμπήσει, πως μπορούν να δρουν ανενόχλητοι.
Αστυνομία και δικαιοσύνη σφυρίζουν αδιάφορα
Το ίδιο μήνυμα παίρνουν από την αστυνομία και τη δικαιοσύνη. Οι εικόνες των αστυνομικών των ΜΑΤ να παρακολουθούν χαλαρά τις επιθέσεις των ακροδεξιών ενάντια στα μέλη των φοιτητικών συλλόγων στη Σταυρούπολη δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας. Τα χημικά, το ξύλο, το κυνηγητό, δεν είναι για τους ακροδεξιούς, αλλά για τις αντιφασιστικές διαδηλώσεις, όπως φάνηκε το τελευταίο διάστημα στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης. Την ίδια ώρα, ενώ η δικαιοσύνη εξαντλεί την αυστηρότητά της απέναντι σε ανθρώπους των κινημάτων, ή ακόμη και σε ανθρώπους που δεν σχετίζονται άμεσα με αυτά (χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις της Ηριάννας Β.Λ. και του «Ινδιάνου») απέναντι στους φασίστες «χαλαρώνει». Ακόμη κι αν κατηγορούνται για βίαιες επιθέσεις όπως οι πέντε συλληφθέντες της Σταυρούπολης[5] τους οποίους άφησαν ελεύθερους μέχρι να δικαστούν.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό θα δοθεί από τη μεριά του αντιφασιστικού κινήματος η επόμενη μεγάλη μάχη, αυτή της δίκης της Χρυσής Αυγής σε δεύτερο βαθμό που αναμένεται να ξεκινήσει το επόμενο διάστημα. Οι πρόσφατες επιθέσεις, όπως και τα τελευταία «κατορθώματα» της κυβέρνησης, της αστυνομίας και των δικαστηρίων πρέπει να αποτελέσουν καμπανάκι κινδύνου. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εφησυχασμού, καθώς όπως και στην πρώτη δίκη της ΧΑ, κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη πέρα από τη μαζική παρουσία και πίεση του αντιφασιστικού κινήματος, των πλατιών στρωμάτων της κοινωνίας που αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού. Στις γειτονιές, στα σχολεία, στους δρόμους, απαντάμε μαζικά και μαχητικά στις φασιστικές προκλήσεις και στο σύστημα που γεννά και θρέφει την ακροδεξιά και τον φασισμό!
________________________
