Άρθρο του Τάκη Γιαννόπουλου
Το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα βρίσκεται σε διαδικασία ανατροπής. Το ντόμινο της οικονομικής κρίσης έχει ήδη περάσει τον Ατλαντικό και επηρεάζει ήδη τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης. Επιπλέον η αστάθεια στις διεθνείς σχέσεις και η ένταση των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών επιδεινώνουν μια ήδη επιβαρυμένη κατάσταση. Σε αυτό το φόντο μόνο κάποιος με μυαλό Αλογοσκούφη θα τολμούσε να αποκαλέσει την ελληνική οικονομία «θωρακισμένη» όπως βαυκαλιζόταν μόλις πρόσφατα ο εν λόγω υπουργός Οικονομίας.
Η ελληνική οικονομία ακόμα και όταν δεν υπήρχε κρίση διεθνώς είχε:
– εξωτερικό χρέος 93.4% του ΑΕΠ,
– έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών 14.1%,
– 2.088.071 επίσημα φτωχούς και
– τους χαμηλότερους μισθούς στην ΕΕ-15 (ύστερα από 22 χρόνια λιτότητας)
Επομένως δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι πρόκειται να συμβεί σε συνθήκες όπου κυριολεκτικά καταρρέουν τα πάντα στην παγκόσμια οικονομία.
Το Ινστιτούτο Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) μιλάει για «το χειρότερο οικονομικό κλίμα των τελευταίων 25 ετών» (Κ.Ελευθεροτυπία 21.9.08)
Σε αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει καμία απολύτως δυνατότητα να βγάλει «λαγούς από το καπέλο» ή περιθώρια ελιγμών. Το αλαλούμ με τα οικονομικά μέτρα και η εικόνα εξάρτησης μιας – υποτίθεται ισχυρής κυβέρνησης – από αντάρτες όπως τον Τατούλη ή τον Θ. Γιαννόπουλο αποκαλύπτουν όχι μόνο ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός αλλά ότι χρειάζεται και μια γερή κλωτσιά στα οπίσθια.
Το πέρασμα του ΠΑΣΟΚ στην πρώτη θέση των γκάλλοπ ασφαλώς δεν οφείλεται στη μαχητική αντιπολίτευση που δεν κάνει. Είναι αποτέλεσμα 3 παραγόντων: α) τα χάλια της κυβέρνησης που δεν μπορεί να πείσει ούτε τους οπαδούς της, β) της ενορχηστρωμένης προσπάθειας των φιλικών της ΜΜΕ –ακόμα και όσων υποστήριξαν Βενιζέλο στην πρόσφατη διαμάχη – να ενισχύσουν το προφίλ του ΠΑΣΟΚ και γ)της αδυναμίας της αριστεράς να προβάλλει την δική της πειστική εναλλακτική λύση στο ερώτημα «μετά τη ΝΔ τι;»
Το πολιτικό τοπίο είναι περισσότερο ρευστό και αβέβαιο από ποτέ. Μόνο η ημερομηνία των επόμενων ευρωεκλογών στις 7 Ιούνη είναι σίγουρη. Όλα τα άλλα είναι ανοικτά. Η πτώση της κυβέρνησης, οι πρόωρες εκλογές, η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από το ΛΑΟΣ, η μη επίτευξη αυτοδυναμίας και νέες εκλογές, όλα αυτά είναι ανοιχτά.
Τα ποσοστά αμφισβήτησης του πολιτικού συστήματος όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Ο «Κανένας» σε μια σειρά ερωτήματα ξεπερνάει τα 2 μεγάλα κόμματα. Οι αναποφάσιστοι μαζί με τα άκυρα-λευκά και την ψήφο σε εξωκοινοβουλευτικά κόμματα ξεπερνούν το 10%. ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και Οικολόγοι Πράσινοι (οι οποίοι στην κοινωνία ταυτίζονται με την αμφισβήτηση και τον ριζοσπαστισμό) στην τελευταία δημοσκόπηση της VPRC (Κ.Ελευθ 28.9.08) προσεγγίζουν το 26.5%.
Τα στοιχεία αυτά προκαλούν πανικό στο κατεστημένο καθώς εκτός των άλλων οι διαρκείς αποκαλύψεις σκανδάλων που αφορούν επιχειρηματίες, πολιτικούς, την Εκκλησία κτλ όχι μόνο εντείνουν την κοινωνική δυσαρέσκεια αλλά την στρέφουν στο να βγάζει συμπεράσματα για την ανάγκη όχι απλής αλλαγής κάποιων θεσμών ή προσώπων αλλά της συνολικής ανατροπής του συστήματος. Όταν 8 στους 17 νυν υπουργούς έχουν ήδη εμπλακεί σε σκάνδαλα, η Εκκλησία είναι ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας αφού διαχειρίζεται 1.292.300 στρέμματα και 750 μεγάλα ακίνητα πέραν των εκκλησιαστικών ιδρυμάτων, η SIEMENS λαδώνει συνολικά τα 2 μεγάλα κόμματα σύμφωνα με δικαστικές έρευνες, ποιος πιστεύει ότι όλα αυτά είναι οι εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας ενός σάπιου συστήματος;
Η χιονοστιβάδα είναι ακόμα στην αρχή της. Σε αυτές τις συνθήκες 2 πράγματα μπορεί να συμβούν: είτε η αριστερά θα βάλει τη δική της σφραγίδα στις εξελίξεις, μπαίνοντας μπροστά στους αγώνες και προβάλλοντας ως εναλλακτική λύση στον παραπαίοντα καπιταλισμό τη σοσιαλιστική προοπτική, είτε το σύστημα θα βρει τρόπο να περάσει τη θύελλα, να σώσει ότι μπορεί από τα κέρδη του και να αναστήσει τους πολιτικούς του εκπροσώπους – ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην προκειμένη.
