Του Πάρη Μακρίδη
Οι εκλογές στην Ιρλανδία διεξάγονται σε ένα «ταραγμένο» διεθνές σκηνικό. Η παγκόσμια οικονομική κρίση περνάει σε νέο επίπεδο εμβάθυνσης και αγγίζει το σκληρότερο κομμάτι του πυρήνα της Ευρώπης και ειδικά τη Γερμανία.
Η Ιρλανδία παρουσιάζεται ως ο «καλός μαθητής» των Μνημονίων. Η χώρα υποτίθεται ότι ξεπέρασε την κρίση εφαρμόζοντας κατά γράμμα τις πολιτικές της Τρόικα και πλέον γνωρίζει ταχύτατη οικονομική άνθιση. Συγκεκριμένα, το 2015 έκλεισε με οικονομική άνοδο 6,9% ενώ οι προβλέψεις για το 2016 φτάνουν το 4,6%.
Όμως, πίσω από τους «ωραίους» αυτούς αριθμούς κρύβεται η σκληρή πραγματικότητα: η ανάπτυξη αυτή έχει βασιστεί σε μια σκληρή ταξική πολιτική που αφαίρεσε πλούτο από τα λαϊκά στρώματα και επιδείνωσε σε σημαντικό βαθμό το βιοτικό τους επίπεδο μέσα από περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και το κοινωνικό κράτος.
Οι 300 πλουσιότεροι άνθρωποι της χώρας αύξησαν τον πλούτο τους από 50 σε 84 δισ. ευρώ τα τελευταία πέντε χρόνια, η ανεργία έχει φτάσει το 20%, ένα αντίστοιχο ποσοστό έχει καταφύγει στη μετανάστευση, ενώ οι ελαστικές μορφές απασχόλησης διαρκώς επεκτείνονται.
Ταυτόχρονα, τα δημόσιο σύστημα Υγείας βρίσκεται σε τραγική κατάσταση με ράντζα να κάνουν την εμφάνισή τους στους διαδρόμους των νοσοκομείων, όπως και οι ελλείψεις σε γιατρούς. Η στεγαστική κρίση αποτελεί μεγάλο πρόβλημα, με τις τιμές των ενοικίων να έχουν αυξηθεί κατά 25 – 30% και πολλούς ανθρώπους να μην μπορούν πλέον να ανταπεξέλθουν σε αυτό το βάρος.
Όλα αυτά έχουν διαμορφώσει ένα κλίμα οργής και απογοήτευσης στα λαϊκά στρώματα, μια οργή που κατευθύνεται κυρίως στο συγκυβερνών (με το κεντροδεξιό Φίνε Γκέιλ) Εργατικό Κόμμα, το οποίο αναμένεται να έχει μεγάλες απώλειες. Τα λαϊκά στρώματα που περίμεναν το Εργατικό Κόμμα να αποτελέσει «ασπίδα προστασίας» των δικαιωμάτων τους, είδαν αυτές τους τις προσδοκίες να διαψεύδονται πανηγυρικά. Σημαντικό μέρος αυτής της οργής αναμένεται να κατευθυνθεί στο Σιν Φέιν (κόμμα αντίστοιχο του ΣΥΡΙΖΑ, που ακόμα όμως δεν έχει δοκιμαστεί στην κυβέρνηση) το οποίο στις δημοσκοπήσεις φτάνει το 25%.
Το Σιν Φέιν παρουσιάζεται ως η εναλλακτική στη λιτότητα, όμως καμία εμπιστοσύνη δεν μπορεί να υπάρχει σ’ αυτό (εξάλλου το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι διδακτικό). Για παράδειγμα, στη Βόρεια Ιρλανδία (όπου συμμετέχει στην κυβέρνηση) εφαρμόζει τις ίδιες πολιτικές λιτότητας τις οποίες καταγγέλλει! Επίσης, σε αρκετούς δήμους ανά τη χώρα, το Σιν Φέιν έχει συμμαχήσει με τα παραδοσιακά κόμματα του κατεστημένου (το δεξιό Φιάνα Φολ, το Φίνε Γκέιλ και το Εργατικό Κόμμα) προκειμένου να κερδίσει αξιώματα. Την ίδια στιγμή, δεν αποκλείει συγκυβέρνηση με «οποιοδήποτε κόμμα», ακόμα και με αυτά δηλαδή που ευθύνονται για τις αντιλαϊκές πολιτικές των τελευταίων ετών.
Το Σιν Φέιν, δηλαδή, αναπαράγει μια ρητορική και επιχειρηματολογία όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς να προτάσσει την ανάγκη της σύγκρουσης με τη ντόπια και ξένη οικονομική ολιγαρχία, υπόσχεται τη ριζική αλλαγή της υφιστάμενης κατάστασης. Η εμπειρία της Ελλάδας όμως δείχνει ότι για να μπορέσεις να εφαρμόσεις τολμηρές, ριζοσπαστικές πολιτικές υπέρ της κοινωνικής πλειοψηφίας, πρέπει να έχεις ένα πρόγραμμα ρήξης, ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα δηλαδή.
Με βάση αυτά, η επαναστατική Αριστερά στην Ιρλανδία έχει έρθει δυναμικά στο προσκήνιο. Το ιρλανδικό λαϊκό κίνημα έχει δώσει σημαντικές μάχες και σε πολλές από αυτές το Σοσιαλιστικό Κόμμα (CWI στη χώρα, «αδερφή» οργάνωση του «Ξ») έχει μπει μπροστά στην οργάνωσή τους. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η μάχη ενάντια στο χαράτσι στους λογαριασμούς ύδρευσης, το οποίο επιβάρυνε κάθε νοικοκυριό από 180 ως 500 ευρώ. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα στήριξε από την πρώτη στιγμή την εκστρατεία άρνησης πληρωμής που αναπτύχθηκε, μια εκστρατεία που είχε εντυπωσιακά αποτελέσματα: 1,5 χρόνο μετά, το 53% όσων έχουν λάβει ειδοποιητήρια δεν έχουν πληρώσει! Στα πλαίσια αυτού του αγώνα επίσης, πραγματοποιήθηκαν μεγάλες πορείες, οι οποίες έφτασαν και τις 100.000 άτομα! Αυτό αποτελεί σημαντική νίκη του κινήματος «φορτώνοντας» με μεγάλη πίεση την κυβέρνηση.
Στην εκστρατεία αυτή η άρχουσα τάξη απάντησε με διώξεις. Ο βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Πολ Μέρφι μαζί με 22 ακόμα αγωνιστές, κατηγορήθηκαν για βίαιη διατάραξη της τάξης και «απαγωγή» (κατηγορίες που μπορούν να οδηγήσουν μέχρι και σε ισόβια φυλάκιση) επειδή συμμετείχαν σε καθιστική διαμαρτυρία στην πόλη Τζόμπσταουν το Νοέμβρη του 2014, κατά τη διάρκεια της οποίας η αναπληρώτρια πρωθυπουργός Τζόαν Μπάρτον έμεινε για δύο ώρες κλεισμένη στο αυτοκίνητό της, το οποίο είχαν περικυκλώσει οι διαδηλωτές.[δείτε στο xekinima.org: «Ιρλανδία: παραλήρημα του κατεστημένου ενάντια στο ‘‘Σοσιαλιστικό Κόμμα – CWI’’»]
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη «Συμμαχία ενάντια στη Λιτότητα» (Anti-Austerity Alliance – ΑΑΑ) η οποία συνεργάζεται με το σχήμα «Άνθρωποι πάνω από τα Κέρδη», κατεβάζοντας συνολικά 31 υποψηφίους.
Η επιρροή τόσο του Σοσιαλιστικού Κόμματος όσο και της ΑΑΑ έχει αυξηθεί το τελευταίο διάστημα, λόγω ακριβώς αυτής της συνεπούς και μαχητικής στάσης που κράτησαν μέσα στο κίνημα. Το γεγονός αυτό θα οδηγήσει σε αύξηση των ποσοστών και πολύ πιθανό σε αύξηση των βουλευτών (σήμερα οι βουλευτές τους είναι 3) αν και το εκλογικό σύστημα της Ιρλανδίας είναι τέτοιο που μπορεί αυτό το ισχυρό ενδεχόμενο να μην υλοποιηθεί. Όπως και να ’χει όμως, οι δυνατότητες που ανοίγονται για την επαναστατική Αριστερά της χώρας είναι μεγάλες.
