Tου Κυριάκου Χάλαρη
(από το προεκλογικό Ξεκίνημα που κυκλοφορεί)
Οι πιο πολωτικές εκλογές μετά τα τέλη της δεκαετίας του ‘80 είναι μπροστά μας. Και εκ των πραγμάτων το βασικό δίλημμα είναι : με την αριστερά και το ΣΥΡΙΖΑ ή με τη δεξιά και τη ΝΔ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μια έχει γίνει, αντικειμενικά, η αιχμή του δόρατος στη μάχη ενάντια στις πολιτικές της άρχουσας τάξης, της Τρόικας, του ΔΝΤ. Από την άλλη η ΝΔ και ο Σαμαράς εκφράζουν όλες ουσιαστικά τις παραδοσιακές δυνάμεις του καθεστώτος που ανασυγκροτήθηκαν και ενώθηκαν για να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο νίκης της Αριστεράς.
Αυτή η πραγματικότητα, που θέτει στο επίκεντρο τη σύγκρουση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, δεν αναιρεί το ρόλο που έχουν να παίξουν οι υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς, το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα των εκλογών αποτελεί ιστορική ευκαιρία όχι μόνο για το ΣΥΡΙΖΑ αλλά για όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και ειδικά για αυτές που αυτοπροσδιορίζονται ως επαναστατικές και έχουν ως σημείο αναφοράς τη σύγκρουση με τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό.
ΚΚΕ
Για το ΚΚΕ την επόμενη μέρα των εκλογών της 6ης Μάη τίποτα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει σε σχέση με 2, 5, 10 ή… 15 χρόνια πριν. Κατά την ηγεσία του ΚΚΕ οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν τη σημασία του να ψηφίζει κανείς ΚΚΕ, η συνείδηση δεν έχει αλλάξει, τα πράγματα είναι όπως πάντα και η μόνη μικροδιαφορά είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε τη θέση του ΠΑΣΟΚ στο παιχνίδι του δικομματισμού. Και ποιος φταίει για όλα αυτά; Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που δεν καταλαβαίνουν. Αυτές είναι, στην ουσία, οι επίσημες δηλώσεις του ΚΚΕ:
« Οι εργαζόμενοι πρέπει να διορθώσουν την ψήφο τους…»,
«είναι ευθύνη του λαού να ξανασκεφτεί…»
(κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ για τις βουλευτικές του Ιούνη – Ριζοσπάστης 20/5/12)
Για μια ακόμα φορά η ηγεσία του ΚΚΕ ρίχνει την ευθύνη για το αποτέλεσμα στους ίδιους τους εργαζόμενους, που υποτίθεται «δεν καταλαβαίνουν». Αρνείται με αυτόν τον τρόπο να δει τις ευθύνες του ίδιου του κόμματος για την εκλογική αποτυχία της 6ης Μάη. Αυτός ο τρόπος ανάγνωσης του αποτελέσματος όμως αποτελεί συνταγή για καινούρια «λάθη» και για περαιτέρω υποχώρηση του ΚΚΕ στις εκλογές της 17ης Ιούνη. Γιατί όσο το ΚΚΕ αρνείται να δει την πραγματικότητα τόσο η πραγματικότητα θα του γυρίζει την πλάτη.
Και η πραγματικότητα λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκτίναξε τα ποσοστά του γιατί έκανε αυτό που δεν κάνει χρόνια τώρα το ΚΚΕ. Συμμετείχε, παρότι με πάρα πολλές «αδυναμίες» και προβλήματα, σε όλες τις κινητοποιήσεις και τα κινήματα της τελευταίας περιόδου και είχε ενωτική στάση προς την υπόλοιπη αριστερά και όλα τα κινήματα, την ώρα που το ΚΚΕ ακολουθούσε το δρόμο της καταγγελίας για οποιοδήποτε κίνημα δεν προερχόταν από το ίδιο και το ΠΑΜΕ!
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλούσε επίμονα όλο το τελευταίο διάστημα σε συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς ανταποκρινόμενος στη θέληση της κοινωνίας να σχηματίσει ένα μπλοκ δυνάμεων που θα ήταν ικανό να αντιμετωπίσει την Τρόικα και την κυβέρνησή της. Το ΚΚΕ αρνιόταν επίμονα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε σαν στόχο το σχηματισμό κυβέρνησης της Αριστεράς και συσπείρωσε γύρω από αυτό το στόχο όλα εκείνα τα κομμάτια της κοινωνίας που έδωσαν μάχες, απέργησαν, διαδήλωσαν ενάντια στα μνημόνια τα τελευταία δύο χρόνια. Το ΚΚΕ απέρριψε αυτό το στόχο.
Σαν αποτέλεσμα της άρνησης να αναγνωρίσει οποιοδήποτε λάθος, η ΚΕ του ΚΚΕ, στην τελευταία της ανακοίνωση αγνοεί εντελώς τη νέα πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί και για άλλη μια φορά ο λαός καλείται να διορθώσει την ψήφο του:
«…για να υπάρχει μέσα στο λαό και στη Βουλή μαχητική ριζοσπαστική δύναμη αντιπολίτευσης και αντεπίθεση» (ο.π.).
Την ώρα δηλαδή που σημαντικά κομμάτια της κοινωνίας αισθάνονται ότι μπορούν να ανατρέψουν τις μνημονιακές κυβερνήσεις και να ανοίξουν το δρόμο για μια κυβέρνηση της αριστεράς το ΚΚΕ τους φωνάζει: «Δεν είναι ώρα για δική μας κυβέρνηση, αλλά για ισχυρή αντιπολίτευση».
Στο ίδιο πνεύμα του «εμείς τα λέμε αλλά ο λαός δεν καταλαβαίνει» κινείται και η εκτίμηση της κατάστασης για το ΚΚΕ.
«Από τη στιγμή που η λαϊκή πλειοψηφία δεν έχει ακόμα αποφασίσει την αναγκαστική, από τα πράγματα, αναμέτρηση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, την Ευρωπαϊκή Ένωση, ελπίδα αποτελεί η στήριξη του ΚΚΕ στην κάλπη…»
(ο.π)
Αν δεν είναι τώρα η ώρα όμως πότε θα είναι; Αν μετά από 16 γενικές απεργίες, τις μαζικότερες απεργιακές συγκεντρώσεις της μεταπολίτευσης, αν μετά από κινήματα που κλόνισαν κυβερνήσεις, από τοπικά κινήματα όπως της Κερατέας, από απεργιακά διήμερα όπως του περασμένου Οκτώβρη που συντάραξαν την ελληνική κοινωνία και κινητοποίησαν όλη την εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα, το ΚΚΕ επιμένει να μη βλέπει κάποια σημαντική διαφορά, αναρωτιέται κανείς αν τελικά ενδιαφέρεται και θέλει να τη δει.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο ΠΑΣΟΚ»
«Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ… έχουν επιλεγεί από την αστική τάξη ως οι ικανότερες δυνάμεις για το ξελάσπωμα του αστικού πολιτικού συστήματος μετά τη μεγάλη φθορά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.»
(ο.π)
Αυτό το συμπέρασμα έχει βγάλει η ηγεσία του ΚΚΕ για το ΣΥΡΙΖΑ, βασιζόμενο στις υπαρκτές προγραμματικές αδυναμίες που έχει. Πρόκειται όμως για άλλο ένα σοβαρό λάθος. Η αστική τάξη δεν έχει επιλέξει το ΣΥΡΙΖΑ αλλά τον πολεμά. Αν δεν μπορέσει να τον αποτρέψει από το να πάρει την κυβέρνηση, θα προσπαθήσει σίγουρα να τον εντάξει στις γραμμές της και να τον μετατρέψει στο νέο ΠΑΣΟΚ.
Ο βαθμός όμως στον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θα ενδώσει σε αυτές τις πιέσεις είναι ένα ζήτημα ανοικτό. Πρόκειται για μάχη ζωντανών δυνάμεων μέσα στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, το κίνημα και την κοινωνία.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επιλογή του συστήματος πως μπορεί να εξηγηθεί ο πόλεμος λάσπης που έχουν εξαπολύσει τα ΜΜΕ και το ευρωπαϊκό κατεστημένο ενάντιά του; Αν η αστική τάξη έχει επιλέξει το ΣΥΡΙΖΑ πως μπορεί να εξηγηθούν οι εκβιασμοί που η ίδια κάνει και πάνω κάτω λένε: «αν ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ γυρίζετε στη δραχμή και στο χάος»;
Είναι αλήθεια ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανεπαρκές (ή λανθασμένο) σε πολλά ζητήματα. Το ρεύμα όμως της κοινωνίας που τον υποστηρίζει καθώς και το εργατικό και τα κοινωνικά κινήματα γενικότερα, είναι αυτό που σε μεγάλο βαθμό θα καθορίσουν την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ αντί να κοιτάξει με ποιους τρόπους θα προσεγγίσει αυτό το ρεύμα, κάθεται από μακριά και το «πετροβολά».
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα των εκλογών είναι ευκαιρία και για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μπορεί το αποτέλεσμα να ήταν κατώτερο των προσδοκιών αλλά η κίνηση της κοινωνίας προς τα αριστερά ανοίγει το δρόμο για τις αντικαπιταλιστικές ιδέες. Οι ανακοινώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δυστυχώς αγνοούν αυτή τη νέα κατάσταση και περισσότερο στενοχώρια αντανακλούν παρά αισιοδοξία για το μέλλον.
Είναι σημαντικό βέβαια που κομμάτια του σχήματος το βλέπουν αυτό και προσπαθούν να τοποθετηθούν συγκεκριμένα στα νέα δεδομένα. Ανακοινώσεις που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο στελεχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν γενικά τη σωστή προσέγγιση που πάνω κάτω λέει: υπάρχει τεράστια ευκαιρία για την αριστερά, η σωστή στάση για τις επόμενες εκλογές είναι συνεργασία ή κριτική ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για μια πρόταση που είναι σωστή. Η αντικαπιταλιστική αριστερά χρειάζεται να μπει στη μάχη που όλη η κοινωνία έχει μπει. Να διώξουμε τα κόμματα του μνημονίου και να φέρουμε μια κυβέρνηση της αριστεράς στη θέση τους.
Φυσικά και υπάρχει ένα τεράστιο ζήτημα για το τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση της αριστεράς, αν τελικά υπάρξει μετά τις εκλογές της 17ης Ιούνη. Είναι όμως λάθος να προεξοφλεί κανείς την ολοκληρωτική της υποταγή στην άρχουσα τάξη, να μην κατανοεί τις κοινωνικές δυναμικές που μπορεί να ξεσπάσουν και να παραβλέπει τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν για το κίνημα και τους αγώνες του από μια αριστερή κυβέρνηση.
