Την Πέμπτη 16 Απρίλη, δημοσιεύτηκε στο site του «902» του ΚΚΕ[1] ένα άρθρο αποτίμησης της πορείας των εργαζομένων της Eldorado Gold που έγινε το πρωί της ίδιας μέρας στην Αθήνα. Διαβάζουμε σε αυτό για τη «μαζική συγκέντρωση και πορεία» των εργαζομένων της «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε» καθώς και για τη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στα Προπύλαια «από φορείς που είναι ενάντια στα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής». Η δημοσιογραφική περιγραφή των δύο πορειών είναι ενδεικτική μιας λογικής «ίσων αποστάσεων» (στην καλύτερη περίπτωση) ανάμεσα στους εργαζομένους στην Eldorado και στο κίνημα ενάντια στην εξόρυξη.
Το ΚΚΕ λοιπόν είδε στην περίπτωση της Eldorado Gold μια «μαζική πορεία». Στην πραγματικότητα η πορεία δεν ξεπέρασε τις 2.000 (όσο κι αν τα ΜΜΕ φούσκωσαν τους αριθμούς σε 4 και 5 χιλιάδες) κινητοποιώντας λυτούς και δεμένους, με πληρωμένα τα πάντα και με απειλές της εταιρίας σε όσους δεν ήθελαν να συμμετέχουν (πράγματα όμως που δεν σημείωσε ο «902»).
Όμως, όσο κι αν ψάξαμε, δεν βρήκαμε κανένα άρθρο του ΚΚΕ που να αναφέρει την πραγματικά μαζική πορεία που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 28 Μάρτη, μια πορεία που άγγιξε τις 10.000 (στην οποία μάλιστα συμμετείχαν και μέλη του με πανό)!
Το ΚΚΕ στο άρθρο αυτό (Πέμπτη 16/4) επαναλαμβάνει την πάγια, αλλά όχι τόσο γνωστή θέση του: στις Σκουριές διεξάγεται ένας πόλεμος ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους.
Υποστηρίζει ότι «η ”μεγάλη εικόνα”» προσδιορίζεται από τη βασική σύγκρουση, ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα έχουν το πάνω χέρι στη Χαλκιδική».
Την ίδια θέση βρίσκουμε και σε παλιότερα άρθρα του ΚΚΕ:
«Υπάρχουν επιχειρηματικοί ανταγωνισμοί στην περιοχή που δεν αφορούν μόνο στην επένδυση στο χρυσό. Σημειωτέον, στη Χαλκιδική, υπάρχουν και τουριστικές επενδύσεις. Προφανώς τέτοια επιχειρηματικά συμφέροντα μπορεί να συγκρούονται.»[2]
Ο λαός δεν πρέπει, κατά το ΚΚΕ, να «τσιμπήσει» σε αυτόν τον τεχνικό διαχωρισμό που δημιουργείται γιατί από αυτόν δεν θα ωφεληθούν οι λαϊκές οικογένειες.
Το ΚΚΕ «είναι υπέρ της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου, με τρόπο που να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες. Η διασφάλιση αυτού, προϋποθέτει μια παραγωγική ανάπτυξη προς όφελος του λαού και όχι του καπιταλιστικού κέρδους. Αυτή πρόκειται να εξασφαλίσει και την ισόρροπη ανάπτυξη διαφόρων κλάδων, αλλά και την αξιοποίηση του συνόλου των παραγωγικών δυνατοτήτων».
Η θέση αυτή θα ήταν «πολύ ωραία» αν επρόκειτο για μια έκθεση ιδεών και όχι για μια τοποθέτηση για μια συγκεκριμένη συγκυρία και σε ένα συγκεκριμένο κίνημα.
Γιατί από τη μια έχουμε εργαζόμενους οι οποίοι πραγματοποιούν μια συγκέντρωση με υποστηρικτή τον Άδωνι Γεωργιάδη, εργαζόμενους που έχουν στηριχτεί από όλο το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, που κατεβαίνουν στην Αθήνα με όλες τις πιθανές ανέσεις, που είναι ντυμένοι με τα λογότυπα της εταιρείας και τα συνθήματά τους αφορούν ΜΟΝΟ τις δικές τους διεκδικήσεις, τα δικά τους αιτήματα (δηλαδή των αφεντικών τους) χωρίς καμιά μνεία στις αντιλαϊκές πολιτικές λιτότητας [3]. Από την άλλη υπάρχει ένα κίνημα που συγκρούεται στην πράξη με το κεφάλαιο και το κατεστημένο, που έχει δώσει σκληρούς αγώνες για τη ζωή του, που έχει γνωρίσει άγρια καταστολή που έχει συλληφθέντες και διωκόμενους. (Ή μήπως θέλει να καταγγείλει το ΚΚΕ ότι τουριστικοί κολοσσοί χρηματοδοτούν αντίστοιχα το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη; Αστεία πράγματα.)
Δεν έχει ακούσει για όλα αυτά ή δεν τα έχει δει το ΚΚΕ; Δεν έχει δει την περιβαλλοντική καταστροφή που συντελείται και η οποία απειλεί την υγεία και το μέλλον δεκάδων χιλιάδων κατοίκων της περιοχής;
Με την πολιτική των «ίσων αποστάσεων» το ΚΚΕ, στην πραγματικότητα, στρέφει την πλάτη του σε ένα από τα πιο σημαντικά κινήματα της χώρας στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων. Αυτό δεν είναι ούτε παράξενο ούτε τυχαίο, είναι η επανάληψη της πάγιας θέσης του ΚΚΕ: ότι δεν ελέγχει η ηγεσία του, στην καλύτερη περίπτωση «δεν υπάρχει» στη χειρότερη είναι «αντιδραστικό» και υπηρετεί τον ταξικό εχθρό…
______________________
