Σχόλιο από Antinazizone
Πριν λίγες μέρες έπεσε η αυλαία του 27ου κάμπινγκ Antinazizone-YRE που έγινε από τις 31 Ιούλη μέχρι τις 9 Αυγούστου στις Ροβιές της Β. Εύβοιας. Παρά τις αντίξοες συνθήκες της φετινής χρονιάς, είχαμε άλλη μια πολύ πετυχημένη διοργάνωση που μας γέμισε ενέργεια και αυτοπεποίθηση.
***
Ίσως το πιο χτυπητό χαρακτηριστικό της φετινής διοργάνωσης ήταν η μεγαλύτερη από τα προηγούμενα χρόνια παρουσία μαθητών και φοιτητών στο κάμπινγκ. Με την αστείρευτη ζωντάνια και ενεργητικότητα τους «πήραν πάνω τους» τις διάφορες εκδηλώσεις και τους έδωσαν το δικό τους τόνο.
Θα ήταν ωραίο να είχαμε σε μια γωνιά κάποιον από αυτούς που συχνά λένε ότι οι νεολαία είναι «αδιάφορη» και «ανεύθυνη» για να βλέπει και να ακούει τις αναζητήσεις, τους προβληματισμούς, την αποφασιστικότητα, τη σοβαρότητα και την ενεργητικότητα των νέων ανθρώπων που συμμετείχαν στο κάμπινγκ. Για άλλη μια φορά φάνηκε πως υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας που δεν είναι διατεθειμένο να δεχτεί την ζωή που του επιβάλλει το σύστημα, θέλει να αντισταθεί, να οργανωθεί και να δώσει την μάχη για μια κοινωνία χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.
***
Παρά την κατάσταση με τον κορονοϊό που μας επέβαλλε την ακύρωση κάποιων εκδηλώσεων, αλλά και τον καιρό που μας έβρεχε που και που κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, το πρόγραμμα του κάμπινγκ και φέτος ήταν γεμάτο.
Συνολικά 13 συζητήσεις πραγματοποιήθηκαν, με τη συμμετοχή αρκετών ατόμων, που κάλυψαν θέματα από το πρόσφατο κίνημα Black Lives Matter στις ΗΠΑ μέχρι τη δίκη των βιαστών και δολοφόνων της Ε. Τοπαλούδη, το πως η καταστροφή του περιβάλλοντος συνδέεται με την ανάπτυξη πανδημιών, την επερχόμενη οικονομική κρίση και το τι θα σημαίνει για τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα λαϊκά στρώματα. Από το πώς το σύστημα χρησιμοποιεί το ποδόσφαιρο και τι ποδόσφαιρο θέλουμε, μέχρι την κρίση και τους αγώνες της δεκαετίας του ’30, την επίθεση της Κεραμέως στην παιδεία και τις αντιστάσεις που αναπτύσσονται, τα ΛΟΑΤ δικαιώματα και την αύξηση της καταστολής στην Ελλάδα και διεθνώς. Από τη δίκη της Χρυσής Αυγής μέχρι την καύση των απορριμμάτων, το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων και τα φεστιβάλ Art Against Fascism.
Μια γραμμή που διαπερνούσε όλες τις συζητήσεις ήταν ότι ο καπιταλισμός, σε όλες τις πτυχές της ζωής μας, δεν μας αφήνει να αναπνεύσουμε, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και πως ο αγώνας για την ανατροπή αυτού του συστήματος είναι η μοναδική μας ελπίδα για να ζήσουμε μια αξιοπρεπή ζωή.
***
Εκτός από τις συζητήσεις είχαμε και φέτος ένα πλούσιο πρόγραμμα με συναυλίες, λαϊκό γλέντι (που στήθηκε επί τόπου με όσους μουσικούς ήταν στο κάμπινγκ), θεατρική παράσταση (το «Lemon» των Experimento), προβολές (με ταινίες και ντοκιμαντέρ), εργαστήρια (παροχή πρώτων βοηθειών, πώς λειτουργούν οι υπολογιστές κ.α.) παιδικό στέκι, και πολλά άλλα. Την αγάπη του κόσμου κέρδισε το «κάτω μπαρ» στην παραλία, όπου με καλή μουσική και κοκτέιλ απολαύσαμε ηλιοβασίλεμα και πανσέληνο.
Όσο για την εκδρομή και πεζοπορία στους καταρράκτες της Δρυμώνας και στο Ξηρόν Όρος, μας κόπηκαν τα γόνατα αλλά φτάνοντας στην κορυφή φωνάξαμε «Ούτε στη Δρυμώνα, ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε πόλεις και βουνά».
***
Φυσικά φέτος τον κάμπινγκ μας ήταν λίγο διαφορετικό από τα προηγούμενα. Έχοντας συναίσθηση της κρίσιμης κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε με τον κορονοϊό, είχαμε από πριν προετοιμαστεί για μια σειρά μέτρα που θα επηρέαζαν την καθημερινότητα μας εκεί.
Αποφύγαμε στο μέτρο του δυνατού τον συνωστισμό, στο μπαρ και στην αυτοδιαχειριζόμενη κουζίνα, όλοι οι εθελοντές φορούσαν μάσκες ή προσωπίδες, στο χώρο υπήρχαν αντισηπτικά κ.α.
Για μας αυτά τα μέτρα δεν ήταν μια τυπική υποχρέωση, αλλά ήταν η στοιχειώδης συλλογική ευθύνη μας απέναντι στην εργαζόμενη πλειοψηφία που θα υποφέρει από την υγειονομική κρίση αν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο, αλλά και στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Προφανώς, το ότι σαν συνειδητοί άνθρωποι αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί, δε σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνουμε πως η βασική ευθύνη για τον τρόπο διαχείρισης της πανδημίας είναι στην κυβέρνηση, που προκειμένου να στηρίξει το μεγάλο κεφάλαιο δεν παίρνει τα μέτρα που θα έπρεπε για να προστατέψει τη δημόσια υγεία.
***
Συνολικά 236 άτομα συμμετείχαν στο κάμπινγκ μας φέτος, αριθμός μικρότερος από τις προηγούμενες χρονιές. Αυτό οφείλεται σε δύο κυρίως λόγους: από τη μια, φέτος δεν είχαμε καθόλου διεθνείς συμμετοχές λόγω της πανδημίας, όταν κάθε χρόνο υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός συναγωνιστών από χώρες του εξωτερικού που έρχεται για το κάμπινγκ μας. Για τον ίδιο λόγο αρκετοί φίλοι δίστασαν φέτος να συμμετέχουν σε μια συλλογική διοργάνωση, κάτι που φυσικά είναι κατανοητό.
Παρόλα αυτά, θεωρούμε ότι το γεγονός και μόνο ότι μέσα σε αυτή την κατάσταση καταφέραμε να κάνουμε μια διοργάνωση με μαζικότητα και υπευθυνότητα, με κέφι και ζωντάνια, είναι από μόνο του μια σημαντική επιτυχία!
Δυστυχώς, την τελευταία μέρα του κάμπινγκ μάθαμε για τις τεράστιες καταστροφές που προκάλεσε η καταιγίδα λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα από εμάς. Η σκέψη μας αυτές τις μέρες είναι σε όλους αυτούς που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα, και τους κόπους μιας ζωής, ενώ θα μπορούσαν όλα αυτά να είχαν σωθεί…
***
Ένα περιστατικό που συνέβη κατά τη διάρκεια της εβδομάδας αξίζει να αναφερθεί, μια και δίνει ίσως μια εικόνα για το τι πραγματικά συμβαίνει στα κάμπινγκ Antinazizone-YRE. Ο Μάρκος και ο Νίκος-Ίκαρος, παιδιά 10 χρονών περίπου, συζητούν κάνοντας ποδήλατο:
-Μάρκος: Έρχεσαι συχνά στα κάμπινγκ της YRE;
-Νίκος-Ίκαρος: Όχι, αλλά πηγαίνω σε αντιρατσιστικά φεστιβάλ.
-Μάρκος: Έλα ρε, κόλλα το! Έψαχνα κάποιον για να μπορώ να μιλάω για αυτά τα θέματα!
Στο 27ο κάμπινγκ Antinazizone-YRE που μόλις τελείωσε, βρήκαμε ανθρώπους που «μπορούμε να μιλάμε για αυτά τα θέματα», που μπορούμε να συμβιώνουμε χωρίς διακρίσεις, που μπορούμε να συνεργαζόμαστε και να πετυχαίνουμε ένα συλλογικό αποτέλεσμα, που μπορούμε να δίνουμε μαζί την μάχη για ένα καλύτερο κόσμο.
