Της Ελένης Μήτσου
Το σκηνικό είναι πλέον γνώριμο. Για πολλοστή φορά η Τρόικα εκβιάζει, πως αν το νέο πακέτο μέτρων δεν περάσει, θα διακοπεί η ροή των δανείων προς την Ελλάδα, η χώρα θα κηρύξει πτώχευση, θα βρεθεί εκτός ευρώ, κοκ. Η δε κυβέρνηση… «διαπραγματεύεται σκληρά» επί μέρες. Στο τέλος όμως… «αναγκάζεται» να δεχτεί την επιβολή νέων μέτρων, καθώς άλλος τρόπος «να σωθεί η Ελλάδα» δεν υπάρχει.
Φοβούνται
Όλοι οι κυβερνητικοί εταίροι είναι βέβαια πολύ ανήσυχοι… Δεν ανησυχούν για το αν ο κόσμος μπορεί να επιβιώσει με «μισθούς-χαρτζιλίκι», με την πραγματική ανεργία να είναι πάνω από 25% και τους νεο-άστεγους να υπολογίζονται σε 30.000 και να αυξάνονται καθημερινά.
Αυτή την πραγματικότητα ούτε την καταλαβαίνουν οι βουλευτές που αμείβονται με 8.000 ευρώ το μήνα*, ούτε τους ενδιαφέρει!
Η ανησυχία τους αφορά το αν θα καταφέρουν να περάσουν το νέο πακέτο λιτότητας, χωρίς να προκαλέσουν κοινωνική έκρηξη. Αυτό ομολογούσε άλλωστε ο Γ. Καρατζαφέρης στις 5/2 όταν δήλωνε: «Δεν θα συμβάλω στην έκρηξη της επανάστασης από την εξαθλίωση…».
Το πρόβλημα των κυβερνώντων, με άλλα λόγια, δεν είναι η εξαθλίωση, αλλά το αν οι εξαθλιωμένοι θα επαναστατήσουν!
Νέο πακέτο βάρβαρης επίθεσης
Και πώς να μην ανησυχούν για τον «ξεσηκωμό των εξαθλιωμένων» όταν το νέο πακέτο που προτείνει η Τρόικα δεν αφήνει τίποτε όρθιο…
– Μείωση του βασικού μισθού κατά 22% και για τους νέους κάτω των 25 ετών κατά 32% που θα συμπαρασύρει στη μείωση του επιδόματος ανεργίας, των συντάξεων κα!
– Πάγωμα των αυξήσεων και των ωριμάνσεων.
– Νομοθετικές «ρυθμίσεις» (π.χ. κατάργηση ουσιαστικά της μετενέργειας) που οδηγούν στην κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και στην περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας.
– Μείωση των συντάξεων (επικουρικών και κύριων) των βοηθημάτων και του εφάπαξ.
– 150.000 απολύσεις στο Δημόσιο έως το 2015 – εκ των οποίων οι 15.000 πρέπει να γίνουν μέσα στους επόμενους μήνες.
– Ένταξη στο ενιαίο μισθολόγιο όσων κλάδων είχαν εξαιρεθεί (π.χ. εκπαιδευτικοί) ή οριζόντια περικοπή στις αποδοχές τους η οποία θα ξεπεράσει το 20%.
– Κλείσιμο και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών του στενού δημόσιου τομέα και των ΟΤΑ (π.χ. πολεοδομίες, καθαριότητα κ.α.).
– Μείωση των μισθών των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ (πάνω από 20%), απολύσεις και έναρξη των ιδιωτικοποιήσεων.
Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι απαιτήσεις της Τρόικας, η οποία μάλιστα συγκρίνει τους μισθούς και το κόστος ζωής της Ελλάδας με αυτό της Βουλγαρίας και της Αλβανίας για να «πείσει» ότι πρέπει να συνεχίσει η καταστροφή και η διάλυση που επιφέρουν οι πολιτικές της.
Απεργίες διαρκείας και καταλήψεις η μόνη απάντηση
Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί η επίθεση Τρόικας και κυβέρνησης είναι η προκήρυξη ενός μαζικού απεργιακού κύματος διάρκειας που να παραλύσει την οικονομία και τον κρατικό μηχανισμό. Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ θα έπρεπε να είχαν ήδη προχωρήσει στο κάλεσμα και την οργάνωση ενός τέτοιου αγώνα. Δεν είναι όμως διατεθειμένες να το κάνουν. Η στάση αυτή των συνδικαλιστικών ηγεσιών οδηγεί το κίνημα σε αδιέξοδο. Και το αποτέλεσμα είναι η απογοήτευση για σημαντικά τμήματα των λαϊκών στρωμάτων.
Όμως δεν υπάρχει χώρος για απογοήτευση. Είμαστε υποχρεωμένοι να αντισταθούμε. Και για να μπορέσουμε να αντισταθούμε πρέπει να ξεκινήσουμε μια μεθοδική προσπάθεια από τη βάση του κινήματος και της κοινωνίας. Οι πιο μαχητικοί κλάδοι χρειάζεται να βγουν μπροστά, να συντονιστούν μεταξύ τους και να σχεδιάσουν επαναλαμβανόμενες και κυλιόμενες 5ήμερες απεργίες σε συνδυασμό με καταλήψεις εργασιακών χώρων και πλατειών. Στόχος πρέπει να είναι ένα γενικευμένο απεργιακό κίνημα διαρκείας το οποίο να στείλει την Τρόικα και την τρικομματική κυβέρνησή της, στο διάολο!
* εκτός από τη «βουλευτική αποζημίωση» (έτσι ονομάζεται ο μισθός των βουλευτών) που ανέρχεται στα 5.000 ευρώ το μήνα, οι βουλευτές δικαιούνται μια σειρά επιδόματα (π.χ. συμμετοχής σε επιτροπές, γραφείου κ.α.) που φτάνουν κατά μέσο όρο τα 3000 ευρώ το μήνα.
