Ιάκωβος Παναγόπουλος[*]
Για τρίτη χρονιά φέτος βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την εκδίκαση των διώξεων μας από την Πρυτανική αρχή του Ιονίου Πανεπιστημίου και μετά την πέμπτη αναβολή της δίκης.
Τον Σεπτέμβρη του 2014 μια ομάδα πέντε φοιτητών ενημερωθήκαμε από την ασφάλεια Κέρκυρας ότι είμαστε ύποπτοι για κάποια περιστατικά τα οποία έλαβαν χώρα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Αυτά τα περιστατικά αφορούσαν τις καταλήψεις των σχολών κατά τα έτη 2011-2012 και 2012-2013, στα πλαίσια του πανελλαδικού κύματος καταλήψεων ενάντια στον νέο νόμο πλαίσιο ο οποίος άλλαζε ολοκληρωτικά τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου. Επίσης το κατηγορητήριο περιέχει μία διακοπή μαθήματος και εξεταστικής διαδικασίας τα οποία ήταν στο πλαίσιο της υλοποίησης των αποφάσεων του φοιτητικού συλλόγου. Τέλος η δικογραφία περιέχει και την δημιουργία «του στεκιού» των φοιτητών, το οποίο ήταν μια πρωτοβουλία του φοιτητικού συλλόγου του Τ.ΗΧ.ΕΙ. (Τμήμα Ήχου και Εικόνας) μαζί με ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της φοιτητικής κοινότητας του Ι.Π. (Ιόνιου Πανεπιστημίου) για την δημιουργία ενός ανοικτού χώρου ανταλλαγής ιδεών για κάθε φοιτητή σε μία αχρησιμοποίητη αίθουσα του πανεπιστημίου.
Αυτό το χαώδες κατηγορητήριο προέκυψε από τις καταγγελίες δύο καθηγητών του Ι.Π. του κ. Στ. Κάτσιου και του κ. Ι. Σαριδάκη καθώς και της Π.Α.Σ.Π. προς την πρυτανεία του ιδρύματος. Μια δικογραφία η οποία, πρέπει να τονιστεί, είναι γεμάτη από κατασκευασμένα στοιχεία.
Οι συγκεκριμένες διώξεις ήθελαν να δώσουν ένα πολύ στοχευμένο μήνυμα στον φοιτητικό κόσμο. Το μήνυμα ήταν ότι όποιος αντιστέκεται και διεκδικεί τα αυτονόητα θα στοχοποιείται και θα διώκεται ποινικά. Η τότε πρυτανική αρχή μαζί με τους «δικούς» της καθηγητές στοχοποίησε συγκεκριμένα άτομα του φοιτητικού κινήματος ρίχνοντας όλες τις διώξεις πάνω τους.
Την συγκεκριμένη περίοδο μαζί με ένα γενικότερο κλίμα τρομοκρατίας της Δεξιάς κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας δεν μπορούσαμε να βγούμε για ένα καφέ ή να πάμε στο πανεπιστήμιο χωρίς να πέσουμε πάνω σε ένα από τους «τυχαίους ελέγχους» της Ελληνικής Αστυνομίας. Φυσικά όλο αυτό το κλίμα ήθελε να μας σπάσει το ηθικό και να μας λυγίσει έτσι ώστε να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για τον κατακερματισμό της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης.
Τα γεγονότα για τα οποία διωκόμαστε είναι μέσα στα πλαίσια της αντίστασης των φοιτητών στο μεσοπρόθεσμο, στα μνημόνια, στην αλλαγή του νόμου πλαισίου. Τώρα βλέποντας όλα αυτά τα γεγονότα από απόσταση και χωρίς την ένταση της στιγμής μπορούμε να παρατηρήσουμε τις καταστροφικές συνέπειες αυτών νόμων στην καθημερινότητα μας και στον χαρακτήρα της κοινωνίας στην οποία υπαγόμαστε σαν πολίτες.
Ένα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε αυτήν την στιγμή σαν διωκόμενοι φοιτητές είναι ότι οι καθηγητές οι οποίοι κίνησαν τις διώξεις εναντίον μας δεν παρευρίσκονται στα δικαστήρια με αποτέλεσμα να παίρνουμε απανωτές αναβολές. Το κυριότερο θέμα είναι ότι πολλοί από τους διωκόμενους συνδικαλιστές είμαστε κάτοικοι εξωτερικού και είναι εξαιρετικά δαπανηρό για εμάς να ερχόμαστε συνέχεια για ένα δικαστήριο που δεν πραγματοποιείται ποτέ.
Το εξαιρετικά χυδαίο φυσικά είναι ότι κάποιοι από τους καθηγητές που μας διώκουν και δεν έρχονται στην δίκη τους βλέπουμε λίγα λεπτά αργότερα να απολαμβάνουν το καφεδάκι τους στο ηλιόλουστο Λιστόν! Αυτό που δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους είναι πως ένας άνθρωπος ο οποίος έχει την ιδιότητα του ακαδημαϊκού δασκάλου να είναι τόσο σάπιος και αντιδραστικός για να μηνύει τους φοιτητές του οι οποίοι πάλευαν για τα αυτονόητα και την ίδια στιγμή να τους ταλαιπωρεί τόσα χρόνια με τον μην παρευρίσκεται στο δικαστήριο;
Η απόφαση του δικαστηρίου την Δευτέρα 16.01.2017 πρέπει να είναι αθωωτική όχι μόνο για εμάς αλλά για ολόκληρο το φοιτητικό κίνημα. Όταν αρχίσουν οι συνδικαλιστικοί αγώνες να γίνονται παράνομοι είναι ένα δείγμα εκφασισμού, κι αυτό είναι κάτι που το ίδιο το κίνημα δεν πρέπει να επιτρέψει.
Οι φοιτητικοί και εργατικοί αγώνες δεν πρέπει να είναι ποτέ παράνομοι γιατί είναι δίκαιοι και γιατί προασπίζονται τα βασικά στοιχεία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας όσο και αν το υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα και οι «ουρές» του προσπαθούν περίτεχνα να το κρύψουν. Καιρός να στείλουμε αυτές τις πρακτικές εκεί που ανήκουν στον σκουπιδοφάγο της ιστορίας.
