H προκήρυξη πρόωρων εκλογών από τον Κ. Καραμανλή για τον Οκτώβρη, μόλις 2 χρόνια μετά τις επίσης πρόωρες εκλογές του 07, αποτελεί μια σαφή ένδειξη του πολιτικού αδιεξόδου του κατεστημένου στη χώρα μας.
Το κεφάλαιο και το κατεστημένο θα ήθελαν ισχυρές αυτοδύναμες κυβερνήσεις, της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ, με διάρκεια και σταθερότητα, που να μπορούν να περνάνε όλες τις αντεργατικές πολιτικές και να εξασφαλίζουν την μακροημέρευση των κερδών των πολυεθνικών, των ντόπιων μεγαλοεπιχειρηματιών, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών. Όμως στη σημερινή εποχή δεν μπορούν να τις έχουν. Δεν μπορούν να έχουν καν σοβαρούς εκπροσώπους των συμφερόντων του κεφαλαίου στην ηγεσία της χώρας – αντίθετα έχουν πολιτικούς ανδρείκελα, ανίκανους και διεφθαρμένους ως το μεδούλι, με βασικό μέλημα να υπηρετήσουν πιστά τις 50 οικογένειες που ελέγχουν την οικονομία για να τα οικονομήσουν. Αυτά είναι συμπτώματα της μεγάλης κρίσης, οικονομικής κοινωνικής και πολιτισμικής, που χαρακτηρίζει τον καπιταλισμό στην εποχή που βρισκόμαστε.
Το καπιταλιστικό σύστημα διεθνώς περνάει τη μεγαλύτερη κρίση του μετά το κραχ του 1929. Στην Ελλάδα ο καπιταλισμός είχε τα χάλια του πριν ακόμα ξεσπάσει η διεθνής ύφεση. Όλα τα στοιχεία μιλούν για αρνητική ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας για φέτος και για το 2010. Όλα τα ελλείμματα χτυπούν κόκκινο. Το δημόσιο χρέος θα ξεπεράσει το 100%. Μετά από 23 χρόνια επίσημης λιτότητας για τους πολλούς και ασύλληπτης κερδοφορίας για τους λίγους, ζητούν για μια ακόμα φορά από την κοινωνία να πληρώσει την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Ζητούν νέα λιτότητα, νέες καταργήσεις κεκτημένων δεκαετιών, νέους φόρους, προκειμένου να ζουν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα.
Το σύστημά τους ολοένα και περισσότερο αποτελεί χειρόφρενο για την ανάπτυξη της κοινωνίας. Μοιραίο επακόλουθο η ένταση της ταξικής πάλης, των αντιστάσεων και η πολιτική αστάθεια που παράγει η όλο και μεγαλύτερη αδυναμία των επίσημων κομμάτων του δικομματισμού και του κεφαλαίου να πείσουν για την ορθότητα της υποστήριξής τους στον καπιταλισμό.
Από κει απορρέει και η αδυναμία σταθερών κυβερνήσεων, ο κλονισμός του δικομματισμού και οι διαρκείς πρόωρες εκλογές.
Ο Καραμανλής ότι και να έκανε ήταν, γι αυτόν, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Προτίμησε να κάνει τώρα τις εκλογές για να αποφύγει τον πιο επώδυνο προϋπολογισμό των τελευταίων χρόνων (ή και δεκαετιών), τα απόνερα του σκανδάλου Ζήμενς και τον ερχομό Χριστοφοράκου και κυρίως το ενδεχόμενο μιας ακόμα μεγαλύτερης ήττας στις εκλογές του Φλεβάρη (μετά την απόφαση του ΠΑΣΟΚ να προκαλέσει πρόωρες εκλογές με αφορμή τις προεδρικές εκλογές).
ΠΑΣΟΚ: Δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά με τη ΝΔ
Η καυτή πατάτα που είχε στα χέρια του ο Καραμανλής περνάει τώρα στα χέρια του Γιωργάκη και του ΠΑΣΟΚ. Η πατάτα αυτή λέγεται συνέχιση και ένταση της επίθεσης στην κοινωνία σε συνθήκες διεθνούς κρίσης. Και αυτό χωρίς καμία περίοδο χάριτος γιατί η κοινωνία έχει γνωρίσει τις κυβερνητικές θητείες του ΠΑΣΟΚ. Βλέπει την αδημονία και βουλιμία των στελεχών του για να συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησε ο Σημίτης το 2004. Ακόμα και όσοι έχουν κάποιες αυταπάτες για το Γ.Παπανδρέου σύντομα θα διαπιστώσουν ότι κάνουν λάθος. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία σχέση με το αριστερό ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 70 και της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη. Είναι πλήρως υποταγμένο στο κεφάλαιο. Είναι αυτό που άνοιξε το δρόμο για τις πολιτικές της ΝΔ, με τις ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ, τις επισφαλείς σχέσεις εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τη διαρκή λιτότητα, την εμπλοκή σε σκάνδαλα (Χρηματιστήριο, Πόρτο Καράς, Ζήμενς κτλ). Και όλα αυτά με το Γ. Παπανδρέου σε περίοπτες κυβερνητικές θέσεις (υπουργός Παιδείας, Εξωτερικών κτλ).
Σε όλα τα βασικά αντιλαϊκά μέτρα της ΝΔ σιγοντάρησε άμεσα ή έμμεσα, με πιο πρόσφατη τη συμφωνία του στο ξεπούλημα της Ολυμπιακής στον Βγενόπουλο.
Στα λόγια μιλάει για πράσινη ανάπτυξη, αναδιανομή του πλούτου, μέχρι και το «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» τόλμησε να ξεστομίσει ο Γιωργάκης παραμονές των ευρωεκλογών του περασμένου Ιούνη, ξεχνώντας προφανώς ότι είναι πρόεδρος μιας σοσιαλιστικής Διεθνούς που έχει αντιπρόεδρο τον πρωτεργάτη της επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα Ε. Μπάρακ και επιφανή στελέχη, τον επίτροπο της ΕΕ Χ. Αλμούνια, τον πρόεδρο του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν και άλλους παρόμοιους σοσια-ληστές.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μια σειρά στελέχη της ΝΔ (π.χ. Μητσοτάκης ) ή του επιχειρηματικού κόσμου (Μίχαλος του ΕΒΕΑ, Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ κ.α) πρότειναν ανοικτά συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.
Και αν αυτή η προοπτική δεν είναι της παρούσης, γίνεται επίμονη προσπάθεια να βρεθεί το αναγκαίο σωσίβιο – σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας- που λέγεται ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ και ανανεωτικοί του ΣΥΝ.
