Σχόλιο από το «Ξεκίνημα»
Στο πιο κρίσιμο σημείο της μέχρι τώρα αντιπαράθεσης έχει φτάσει η κατάσταση στην Καταλονία.
Την Παρασκευή 27/10 η πλειοψηφία της καταλανικής βουλής ψήφισε την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας, επικυρώνοντας έτσι το δημοψήφισμα που έγινε την 1η Οκτώβρη.
Μετά από λίγες ώρες, η Γερουσία του Ισπανικού κράτους απάντησε με την ενεργοποίηση του άρθρου 155, που καταργεί την καταλανική αυτονομία. Πρόκειται στην πραγματικότητα για την επιβολή ενός πραξικοπήματος ενάντια στον καταλανικό λαό, του οποίου η βούληση αγνοείται ολοκληρωτικά και ο οποίος θα κυβερνάται με «κυβερνήτες» διορισμένους από τη Μαδρίτη και με «διατάγματα» από τον Ραχόι.
Τι σημαίνει η εφαρμογή του άρθρου 155
Η ενεργοποίηση του άρθρου 155 του ισπανικού συντάγματος (ενός Συντάγματος που προέκυψε από την μετάβαση από την δικτατορία του Φράνκο στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία) σημαίνει πρακτικά:
- Την αποπομπή του προέδρου της καταλανικής τοπικής κυβέρνησης καθώς και όλων των υπουργών. Τις θέσεις τους θα καλύψουν οι υπουργοί της ισπανικής κυβέρνησης από τη Μαδρίτη. Ο πρόεδρος της Generalitat (καταλανική κυβέρνηση) Πουτζδεμόντ θα διωχθεί για «εξέγερση».
- Την ανάκληση όλων των οικονομικών αρμοδιοτήτων της Καταλονίας, τις οποίες θα διαχειρίζεται πια απ’ ευθείας το υπουργείο οικονομικών του Ισπανικού κράτους. Αυτό το μέτρο έτσι και αλλιώς έρχεται να «δέσει» πάνω στο πάγωμα όλων των οικονομικών πιστώσεων της Καταλονίας που είχε επιβάλλει ο Ραχόι εν όψει του δημοψηφίσματος
- Το τοπικό κοινοβούλιο θα έχει πια εντελώς διακοσμητικό ρόλο. Οι βουλευτές που ψήφισαν υπέρ της ανεξαρτησίας απειλούνται με σύλληψη. Προκηρύχτηκαν νέες εκλογές για τις 21 Δεκέμβρη.
- Ήδη καθαιρέθηκε ο αρχηγός της τοπικής αστυνομίας, και ξηλώνονται όλοι οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι. Η «τάξη» θα τηρείται πλέον από την ομοσπονδιακή αστυνομία.
Τα μέτρα αυτά, σε συνδυασμό με την καταστολή του κινήματος όλο το τελευταίο διάστημα στην Καταλονία, δείχνουν την «δημοκρατικότητα» του Ισπανικού κράτους και της ΕΕ, που στηρίξει τον Ραχόι ξεκάθαρα και εμφατικά. Πριν λίγες μέρες είχαμε και την σύλληψη των Jordi Sánchez και Jordi Cuixart, ηγετών των δύο βασικών οργανώσεων πολιτών που είναι υπέρ της ανεξαρτησίας.
Το Ισπανικό κράτος, κινητοποιώντας ακόμα και τα απομεινάρια του φρανκικού καθεστώτος, έδειξε ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει στους Καταλανούς να αποφασίσουν οι ίδιοι για το μέλλον τους. Το θέμα είναι τι γίνεται από την άλλη πλευρά, την πλευρά των υποστηρικτών της ανεξαρτησίας.
Καταλανική ηγεσία κατώτερη των περιστάσεων
Σε όλη την τελευταία φάση της αντιπαράθεσης γύρω από την αυτοδιάθεση της Καταλονίας, οι ηγετικές φιγούρες (Πουτζδεμόντ και το κόμμα του, καθώς και οι αριστερές δυνάμεις που στήριζαν τη συμμαχία του) στάθηκαν κατώτερες των περιστάσεων.
Το κίνημα ήταν συνεχώς μπροστά από την ηγεσία του και πίεζε με την μαχητικότητα και την μαζικότητα του τα πράγματα να πάνε παραπέρα, ενώ στα ηγετικά κλιμάκια υπήρχε δισταγμός, ως που στο τέλος σερνόταν πίσω από τις εξελίξεις.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε καμία φάση οι επίσημες ηγεσίες που είναι υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας δεν κάλεσαν τις καταλανικές μάζες να κατέβουν σε κινητοποιήσεις και ιδιαίτερα απεργίες. Ούτε και τα επίσημα συνδικάτα έκαναν κάτι τέτοιο. Η πρώτη απεργιακή κινητοποίηση και μαζικές διαδηλώσεις καλέστηκαν στις 28/9 από την Ένωση Σπουδαστών και Μαθητών (οργάνωση που δημιούργησε η «Επαναστατική Αριστερά», αδελφή οργάνωση του «Ξ» στην Ισπανία) και προκάλεσε παράλυση της Παιδείας. Η επόμενη μαζική απεργιακή κινητοποίηση επιβλήθηκε από τα κάτω και δεν καλέστηκε από τις ηγεσίες. Η τελευταία 48ωρη απεργία στις 25 και 26 Οκτώβρη στο χώρο της Παιδείας και πάλι καλέστηκε από την Ένωση Σπουδαστών και Μαθητών.
Η απόφαση του Πουτζδεμόντ και της καταλανικής βουλής, τις προηγούμενες μέρες, υπέρ της κήρυξης της ανεξαρτησίας, θυμίζουν περισσότερο «ηρωϊκή έξοδο» και καθόλου ένα συγκεκριμένο σχέδιο με στόχο την επίτευξη της ανεξαρτησίας! Ο Πουτζδεμόντ φαίνεται να στέλνει ένα σαφές μήνυμα ότι «δεν μπορεί να γίνει τίποτε, αλλά δεν θέλουμε να περάσουμε στην ιστορία σαν μια κυβέρνηση προδοτών».
Γιατί, το πρώτο πράγμα που θα έκανε μια κυβέρνηση που ήθελε αποφασιστικά και ανυποχώρητα να ηγηθεί του λαού της για την ανεξαρτησία, θα ήταν να καλέσει το λαό στους δρόμους.
Αλήθεια, αν οι καταλανικές μάζες κατέβαιναν σε απεργία διαρκείας, και σε κατάληψη δρόμων, σταθμών, κρατικών κτιρίων και οργανισμών, με ποιο τρόπο η κυβέρνηση του ισπανικού κράτους θα τα έπαιρνε πίσω; Με εμφύλιο πόλεμο; Με ωμή στρατιωτική δικτατορία; Καθόλου εύκολο, καθώς κάτι τέτοιο θα ξεσήκωνε όχι μόνο τον υπόλοιπο ισπανικό λαό και ιδιαίτερα τους Βάσκους και τους Γαλικιανούς που επίσης ζητούν την ανεξαρτησία τους, αλλά θα ξεσήκωνε τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης προκαλώντας μία κρίση χωρίς προηγούμενο στην ΕΕ.
Όμως η κυβέρνηση του Πουτζδεμόντ έδειξε πως, όπως όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου στην ιστορία τους, δεν είναι διατεθειμένη να κινητοποιήσει τις μάζες γιατί τις φοβάται. Τις φοβούνται περισσότερο από όσο φοβούνται ή μισούν την κεντρική κυβέρνηση στη Μαδρίτη.
Πρακτικά, ένα σχέδιο για την πραγματική ανεξαρτησία της Καταλονίας θα πρέπει υποχρεωτικά να συνοδεύεται από μέτρα που χτυπούν στη ρίζα της την ίδια την εξουσία του κεφαλαίου.
Ήδη 1200 επιχειρήσεις έχουν μεταφέρει την έδρα τους εκτός Καταλονίας, στην υπόλοιπη Ισπανία! Το έκαναν αυτό στα πλαίσια μιας πολιτικής σαμποταρίσματος της καταλανικής οικονομίας και τρομοκράτησης του καταλανικού λαού για τις συνέπειες της ανεξαρτησίας.
Η μόνη απάντηση που μπορεί να δοθεί όταν οι μεγάλες τράπεζες και επιχειρήσεις αποχωρούν με την πλήρη υποστήριξη του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Καταλονίας, που πρωτοστατεί σ’ αυτή την κίνηση, είναι η εθνικοποίηση των μεγάλων τραπεζών κι επιχειρήσεων. Κι αυτό είναι κάτι που η κυβέρνηση του Πουτζδεμόντ, όντας μια κυβέρνηση του κεφαλαίου (εκπροσωπώντας όχι το σύνολο, αλλά τμήματα της άρχουσας τάξης) δεν μπορεί να το κάνει.
Γι’ αυτό η μόνη κοινωνική δύναμη που μπορεί να ηγηθεί του αγώνα για ανεξαρτησία είναι η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, και οι μόνες πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να πάρουν πρωτοβουλίες σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι οι δυνάμεις της Αριστεράς.
Με βάση αυτό το σκεπτικό, η «Επαναστατική Αριστερά», αδερφή οργάνωση του Ξεκινήματος στην Καταλονία, καλεί όλες τις Αριστερές οργανώσεις, τις κινηματικές συλλογικότητες και τα συνδικάτα της Καταλονίας να σπάσουν την συμμαχία που έχουν με τη ντόπια αστική τάξη και να συγκροτήσουν ένα Μέτωπο της Αριστεράς για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.
Το κίνημα ξανά στους δρόμους
Την Παρασκευή χιλιάδες Καταλανοί βγήκαν ξανά στους δρόμους για να γιορτάσουν την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας. Τους τελευταίους μήνες βλέπουμε το καταλανικό κίνημα να επιμένει δίνοντας καθημερινές μάχες ενάντια στην καταστολή.
Χαρακτηριστική ήταν η πολύ μαζική 48ωρη πανεκπαιδευτική κινητοποίηση που κάλεσε η Ένωση Μαθητών Φοιτητών στις 25 και 26 Οκτώβρη. 40.000 στους δρόμους της Βαρκελώνης, και πολλές χιλιάδες ακόμα στους δρόμους των άλλων μεγάλων καταλανικών πόλεων, έδωσαν το μήνυμα ότι η νεολαία είναι στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα. Οι αίθουσες των σχολείων και των πανεπιστημίων παρέμειναν άδειες, ενώ στην κινητοποίηση έγινε έκκληση για νέα γενική απεργία ώστε να παγώσουν όλα στην Καταλονία!
Αυτές είναι οι δυνάμεις πάνω στις οποίες μπορεί να στηριχθεί το καταλανικό κίνημα, για να αποκρούσει την εφαρμογή του άρθρου 155, για να πετύχει την ελευθερία του από την καταπίεση του ισπανικού κράτους, καθώς και μια κοινωνία απαλλαγμένη από εκμετάλλευση, μια ελεύθερη σοσιαλιστική Καταλονία!
