Δάσκαλοι και καθηγητές δίνουν έναν ηρωικό αγώνα. Με απεργίες και διαδηλώσεις εδώ και πάνω από ένα μήνα αγωνίζονται για μια καλύτερη παιδεία. Τα αιτήματά τους είναι πέρα για πέρα δίκαια και μας αφορούν όλους. Ήρθε η ώρα να ενώσουμε τις φωνές μας, να συμμετέχουμε στον αγώνα τους και μαζί με τους φοιτητές, τους γονείς και όλους τους εργαζόμενους να δώσουμε μια απάντηση στην Υπουργό Παιδείας και στην κυβέρνηση.
Οι καθηγητές και οι δάσκαλοι διεκδικούν:
1. Αυξήσεις στους μισθούς των εκπαιδευτικών και μονιμοποίηση των ωρομίσθιων εκπαιδευτικών. Γιατί μόνο όταν οι εκπαιδευτικοί παίρνουν αξιοπρεπείς μισθούς και δεν είναι αναγκασμένοι να κάνουν 2η δουλειά για να τα βγάλουν πέρα, έχουν το χρόνο και τις ψυχικές αντοχές να ασχοληθούν σοβαρά με τους μαθητές τους
2. Αύξηση των δαπανών για την παιδεία.
3. Περισσότερη δημοκρατία στα σχολεία
Επίσης, πολλά από τα αιτήματα των δασκάλων και των καθηγητών είναι και δικά μας αιτήματα. Για παράδειγμα διεκδικούν:
1. Κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων. Να μπορούν να σπουδάζουν όσοι μαθητές θέλουν.
2. Κατάργηση του πλαφόν του 10 στις πανελλήνιες
3. Όχι στις αλλαγές στα ΤΕΕ
4. 25 μαθητές ανά τμήμα, 20 στην κατεύθυνση, 10 στα εργαστήρια
5. Όχι στην εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίηση της παιδείας
6. Κατάργηση του καθηκοντολόγιου
Όχι στην αστυνομική βία
Η απάντηση της κυβέρνησης στα δίκαια αιτήματα των δασκάλων και των καθηγητών ήταν, τις περισσότερες φορές, η ωμή αστυνομική βία. Η αστυνομία αντιμετώπισε τους απεργούς εκπαιδευτικούς με τα ΜΑΤ και επίσης με δακρυγόνα, κλομπ, ακόμα και σιδηρογροθιές. Η χρησιμοποίηση της αστυνομίας και των ΜΑΤ στις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών δείχνουν πόσο αποφασισμένη είναι η κυβέρνηση να εμποδίσει οποιονδήποτε αγώνα. Το ίδιο αποφασισμένοι όμως είμαστε και όλοι εμείς.
Ήρθε η ώρα των μαθητών
Οι φοιτητές, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές έχουν στριμώξει για τα καλά την κυβέρνηση. Για αυτό είναι η ώρα των μαθητών να μπουν στον αγώνα και να τον κάνουν νικηφόρο. Οι μαθητές μπορούν να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στην Υπουργό Παιδείας, που μέχρι τώρα εμφανίζεται ανυποχώρητη, και να διεκδικήσουν μια καλύτερη παιδεία.
Οι μαθητές μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε αυτό το κίνημα. Το 90-91 οι μαθητικές καταλήψεις έριξαν τον τότε Υπ. Παιδείας Κοντογιαννόπουλο, ενώ το 98-99 οι μαθητικές καταλήψεις ανάγκασαν τον Υπ. Παιδείας Γ. Αρσένη να πάρει πίσω πολλά από τα νέα μέτρα που προόριζε για τα σχολεία.
Γι’ αυτό προτείνουμε:
* Καταλήψεις στα σχολεία, ώστε να δημιουργηθεί ένα κίνημα καταλήψεων που θα αναγκάσει τη Μαριέττα να κάνει πίσω.
* Συμμετοχή των σχολείων μας στις μεγάλες διαδηλώσεις που οργανώνουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές
* Να συντονιστούμε μέσα από πραγματικά δημοκρατικά συντονιστικά και όχι συντονιστικά κατ’ όνομα όπως το ΣΑΣΑ της ΚΝΕ. Μόνο εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των σχολείων μπορούν να λένε ότι αποτελούν το Συντονιστικό Σχολείων.
* Να συντονίσουμε τις κινητοποιήσεις μας και τις διαδηλώσεις μας με αυτές των δασκάλων, των καθηγητών και αργότερα των φοιτητών. Μόνο αν όλοι εμείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές, φοιτητές δημιουργήσουμε ένα μέτωπο στην παιδεία που να περιλαμβάνει όλους, θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε τα σχέδια της κυβέρνησης και να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο σχολείο και μια πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία. Αν κινητοποιείται ο καθένας μόνος του, αν κάνουμε χωριστές πορείες κοκ τότε οι πιθανότητες να νικήσουμε είναι πολύ μικρότερες.
* Οι κινητοποιήσεις μας να έχουν σχέδιο, διάρκεια και κλιμάκωση που να καταλήγουν στην ανατροπή των σχεδίων της κυβέρνησης
Για να διεκδικήσουμε μέσα από τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις:
Κατάργηση του πλαφόν του 10
το οποίο είχε ως αποτέλεσμα:
1. πάνω από 60,000 μαθητές, δηλαδή οι μισοί, να μείνουν εκτός ΑΕΙ και ΤΕΙ
2. το κλείσιμο πολλών σχολών και κυρίως πολλών ΤΕΙ
3. να στραφούν οι μαθητές που δεν πέρασαν στα ιδιωτικά κολέγια και τα ΙΕΚ
4. διπλασιασμό των εγγραφών στα φροντιστήρια
Όχι στις αλλαγές στα ΤΕΕ
Γιατί αυτές σημαίνουν:
1. υποβάθμιση των απολυτηρίων ΤΕΕ
2. στροφή των μαθητών στα ιδιωτικά ΙΕΚ (μια και καταργούνται πάνω από τις μισές ειδικότητες)
3. δυσκολίες για τους εργαζόμενους μαθητές να συνεχίσουν το σχολείο (μια και καταργούνται 61 απογευματινά ΤΕΕ)
4. πολλοί λιγότεροι μαθητές της ΤΕΕ θα μπαίνουν στα ΤΕΙ
Περισσότερες δαπάνες για την παιδεία.
Η Ελλάδα είναι σήμερα η τελευταία χώρα στην Ευρώπη στις δαπάνες για την παιδεία. Το αποτέλεσμα το ξέρουμε. Άθλιες σχολικές εγκαταστάσεις, απουσία εργαστηρίων, κακοπληρωμένοι καθηγητές και το χειρότερο από όλα, αναγκαζόμαστε οι ίδιοι να πληρώνουμε για ότι δεν μας παρέχεται στο σχολείο: Ξένες γλώσσες, μουσική, αθλητισμός, ακόμα και τα μαθήματα του σχολείου είμαστε υποχρεωμένοι να τα μαθαίνουμε στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα, πληρώνοντας πολλά λεφτά, και χωρίς να μας μένει τελικά καθόλου ελεύθερος χρόνος.
Μια καλύτερη παιδεία,
Μια παιδεία δηλαδή προσαρμοσμένη σε εμάς και τις ανάγκες μας
1. Απαλλαγμένη από το ρατσισμό και τον εθνικισμό
2. Με δημοκρατία στα σχολεία
3. πραγματικά δωρεάν και δημόσια (χωρίς φροντιστήρια, ιδιωτικά ΙΕΚ, Κολέγια και πανεπιστήμια)
