Της Μαριάνθης Κυπρίδου, συντηρήτριας αρχαιοτήτων και μέλους της ΕΑΚ (Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση στο ΥΠΠΟΑ)
Συνέδριο της Ομοσπονδίας Υπ. Πολιτισμού: Βουτιά στη διαφθορά
Στις 30-31/10 και 1/11/19 διεξήχθη το 13ο τακτικό συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΠΟΕ ΥΠΠΟ στο ΥΠΠΟΑ), η οποία έχει υπό τη σκέπη της 20 πρωτοβάθμια σωματεία και περίπου 7.000 υπαλλήλους. Στο συνέδριο συμμετείχαν περίπου 250 αντιπρόσωποι των σωματείων και 80 παρατηρητές (χωρίς δικαίωμα ψήφου). Θέματα του συνεδρίου ήταν ο διοικητικός και οικονομικός απολογισμός της προηγούμενης 3ετίας, ο προϋπολογισμός της επόμενης, μια ημερίδα με θέμα «Κλιματική Αλλαγή και οι επιπτώσεις της στη διάσωση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς». Την 3η μέρα έγιναν οι ψηφοφορίες για εκλογή των αντιπροσώπων της ΠΟΕ ΥΠΠΟ για το επόμενο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ τον Δεκέμβριο, καθώς και για το Γενικό Συμβούλιο (Γ.Σ.), το οποίο έχει 33 μέλη και από αυτό εκλέγεται 11μελής εκτελεστική επιτροπή.
Τα αποτελέσματα ήταν ενδεικτικά: για το Γ.Σ. της ΠΟΕ ΥΠΠΟ ψήφισαν 255 και έλαβαν:
- ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΟΚ): 150, ποσοστό 58,82% και 21 έδρες
- ΑΡΜΕ (ΣΥΡΙΖΑ): 40, ποσοστό 15,68% και 5 έδρες
- ΔΑΚΕ (ΝΔ): 28, ποσοστό 10,98% και 3 έδρες
- ΕΑΚ (Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση): 22, ποσοστό 8,62% και 3 έδρες
- ΔΑΣ (ΚΚΕ): 11, ποσοστό 4,31% και 1 έδρα
- ΕΔΑΚΕ (διάσπαση της ΔΑΚΕ): 4, ποσοστό 1,56% και 0 έδρες.
Αναλυτικά τα αποτελέσματα εδώ
Όσες/οι παρακολουθήσαμε το συνέδριο, καταλάβαμε ότι η συνδικαλιστική ηγεσία της Ομοσπονδίας (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) δεν ήθελε να διεξάγει ένα συνέδριο όπου θα άνθιζε ο διάλογος μεταξύ των εργαζομένων για τα προβλήματα του Υπουργείου ή όπου θα δίνονταν λύσεις σε σημαντικά προβλήματα. Άλλωστε, αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι δεν υπήρξε θεματική που να αναφέρεται στις δράσεις της Ομοσπονδίας για την ερχόμενη 3ετία. Αντίθετα, ήθελαν το συνέδριο να αποτελέσει ένα ξέπλυμα για την πολιτική που ακολουθούν τόσα χρόνια. Καταρχήν, ενώ οι συνδικαλιστικές άδειες από την εργασία μας δίνονται για τις πρωινές ώρες, οι τοποθετήσεις των συνέδρων προγραμματίστηκαν για την Τετάρτη το απόγευμα (όπου αρκετοί συνάδελφοι έλειπαν λόγω της ώρας και των οικογενειακών τους υποχρεώσεων), και όπου τελικά, όλως τυχαίως, έμεινε ένα 10λεπτο πριν τη λήξη του συνεδρίου, με αποτέλεσμα να μην τοποθετηθεί κανένας σύνεδρος πέρα από τους πολιτικούς φορείς των κομμάτων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά από τον (εν διώξει) συνδικαλιστή Γ. Τσακοπιάκο και την Υπουργό Πολιτισμού Λ. Μενδώνη. Περιττό να αναφερθεί ότι ψηφίσματα των παρατάξεων, όπως για το θέμα των αρχαιοτήτων του μετρό Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, όπου ζητήθηκε να πάρει θέση η Ομοσπονδία υπέρ της παραμονής των αρχαιοτήτων in situ, ούτε καν άφησε η ηγεσία να μπουν σε ψήφιση από το σώμα. Τόση δημοκρατία…
Γ.Τσακοπιάκος: Βρίσκεται υπό δίωξη για 5 κακουργήματα
Για όσους δε γνωρίζουν, ο Γ. Τσακοπιάκος (ΔΗΣΥΠ-ΠΑΣΚΕ) υπήρξε πρώην πρόεδρος της ΠΟΕ ΥΠΠΟ και για 15 χρόνια πρόεδρος του Ταμείου Αλληλοβοηθείας, για το οποίο έχει ξεσπάσει τεράστιο σκάνδαλο για κακοδιαχείριση και πλαστογραφημένα δάνεια (μεταξύ 2012-14) σε συναδέλφους εν αγνοία τους (200.000 ευρώ). Τη διετία αυτή, γ.γ. του Υπουργείου ήταν η σημερινή Υπουργός Πολιτισμού, Λ. Μενδώνη. Το Ταμείο, που ελεγχόταν διαχρονικά από πρασινογάλαζες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ελέγχθηκε για τη 12ετία 2005 – 2016, με τους ελεγκτές να κρίνουν μη νόμιμες και εκτός σκοπού του Ταμείου δαπάνες συνολικού ύψους 45,5 εκατ. ευρώ! Το Ταμείο αυτό έπαιρνε 100% κρατική χρηματοδότηση και είχε αναλάβει να δίνει βοηθήματα και δάνεια σε συναδέλφους που τα είχαν ανάγκη, είχε υπό την εποπτεία του το βρεφονηπιακό σταθμό του ΥΠΠΟΑ στην Πλάκα και τις κατασκηνώσεις των παιδιών των υπαλλήλων. Ο Τσακοπιάκος διώκεται για 5 κακουργήματα (το ανέφερε και ο ίδιος με περηφάνια στην τοποθέτησή του), ενώ και άλλοι 16 υπάλληλοι (πολλοί από αυτούς τότε μέλη του ΔΣ του Ταμείου) βαρύνονται με κατηγορίες όπως η πλαστογραφία, η ηθική αυτουργία σε πλαστογραφία, η απιστία, η νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και η σύσταση εγκληματικής οργάνωσης!!! Η Εισαγγελία κατά της διαφθοράς έχει ασκήσει ποινική δίωξη για τους 17 και η διαδικασία είναι σε εξέλιξη.
Ένας λογικός άνθρωπος θα περίμενε ότι ένα τέτοιων διαστάσεων σκάνδαλο θα προκαλούσε αναταραχή στη συνδικαλιστική ηγεσία της Ομοσπονδίας, δεδομένου του γεγονότος ότι πρωτοκλασάτα στελέχη της εμπλέκονται σε τόσο βαριές κατηγορίες. Όμως όχι. Ο Τσακοπιάκος από το βήμα, όχι μόνο είχε έπαρση και παρουσίαζε τον εαυτό του ως ήρωα (βροντοφώναξε ότι «εμείς δε θα φύγουμε»), αλλά δεν μπήκε καν στον κόπο να ζητήσει μία συγνώμη από τους συναδέλφους του και να υποσχεθεί ότι θα ψάξει να βρει τη λύση στην υπόθεση, μιας και επί προεδρίας του έγιναν όλα τα παραπάνω σκάνδαλα. Το μόνο που είπε ήταν ότι έχει εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη ότι θα κάνει σωστά τη δουλειά της. Πρόταση που επανέλαβε η αμέσως επόμενη ομιλήτρια, η Υπουργός Λ.Μενδώνη και όλοι οι επόμενοι ομιλητές από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ίσως κάτι να ξέρουν, για να είναι τόσο σίγουροι για… τη «δικαιοσύνη» της δικαιοσύνης. Ίσως να ήταν κι ένας έμμεσος εκβιασμός προς τη δικαιοσύνη ότι η «δουλειά» της είναι να τους αθωώσει.
Προσβολές, βρισιές, απειλές και φίμωση στους αριστερούς συνδικαλιστές
Φυσικά ο Τσακοπιάκος επιτέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί η εκκαθάριση του Ταμείου ξεκίνησε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, δεύτερη δύναμη στην Ομοσπονδία είναι η παράταξη που στηρίζεται από το ΣΥΡΙΖΑ (ΑΡΜΕ). Η μεγαλύτερη επίθεση βέβαια έγινε στην Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΑΚ). Ο λόγος; Η ΕΑΚ είναι η παράταξη (συνεργασία αριστερών δυνάμεων όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το Ξεκίνημα, κ.α. και ανένταχτοι αγωνιστές) που όλο αυτό το διάστημα έδινε τη μάχη να αποκαλυφθούν οι παράνομες ενέργειες των προαναφερθέντων συνδικαλιστών και ενημέρωνε ανελλιπώς τους συναδέλφους για τις εξελίξεις.
Στη διάρκεια του συνεδρίου, η Α. Κουτσή, υποψήφια με την ΕΑΚ και πρώην πρόεδρος του Ταμείου Αλληλοβοηθείας (που φυσικά παύθηκε επί κυβέρνησης ΝΔ) τοποθετήθηκε, για να ενημερώσει ότι επί θητείας της ήρθαν στο φως -μετά από έλεγχο από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, που αποσκοπούσε στην εξασφάλιση της διαφάνειας της λειτουργίας του Ταμείου- τα πλαστά δάνεια (σε 142 συναδέλφους μέχρι στιγμής) και η έλλειψη τεράστιων ποσών από το Ταμείο. Χαρακτηριστικά, ανέφερε: «Η ΠΟΕ ΥΠΠΟ, αντί να πράξει το αυτονόητο και να σταθεί δίπλα στους συναδέλφους που υπήρξαν θύματα αυτής της υπόθεσης, υπηρετώντας την πλήρη διερεύνησή της, από την αρχή ήταν στοχοπροσηλωμένη στη συγκάλυψη της υπόθεσης. Δέχτηκα απειλές και μία αγωγή εναντίον μου». Όπως ήταν αναμενόμενο, όσο ήταν στο βήμα η κ. Κουτσή, δεν την άφηναν να μιλήσει, τη διέκοπταν συνεχώς και την προσέβαλαν, για να μην επηρεαστεί από κάτω ο κομματικός τους στρατός και δεν τους ψηφίσει.
Ο Σ.Γκότσης, μέλος της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ και υποψήφιος με την ΕΑΚ, μίλησε για βούρκο στην ηγεσία της Ομοσπονδίας και αναρωτήθηκε πώς γίνεται τα μέλη της ηγεσίας που εξετάζονται για τόσα κακουργήματα, να κατηγορούν όσους αποκάλυψαν το σκάνδαλο, για πολιτικές και συνδικαλιστικές διώξεις, πολιτική σκευωρία και πλεκτάνη. Είναι πλεκτάνη τα αποδεικτικά στοιχεία στα αρχεία του Ταμείου για τα ελλιπή ποσά εκατομμυρίων από το δημόσιο ταμείο; Ή μήπως τελικά πλεκτάνη είναι το να συγκαλύπτονται σκάνδαλα με εκατομμύρια ευρώ που δεν έχει βρεθεί σε ποιων συνδικαλιστών τις τσέπες κατέληξαν;
Εντελώς απαράδεκτο ήταν επίσης το γεγονός ότι ένας από τους συνέδρους της ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΟΚ), ονόματι Χ.Φαντάκης και ο οποίος εκλέχτηκε στο Γ.Σ., επανειλημμένα έκανε χυδαίες χειρονομίες και απευθυνόταν με ακραία σεξιστικό τρόπο στις γυναίκες συνδικαλίστριες και κυρίως στη Δ. Κουτσούμπα και κανείς από το προεδρείο δεν τον σταμάτησε. Παρακολουθούσαν χαμογελώντας, αυτοί που χρειάζονται χειροκροτητές και μπράβους για να εδραιώσουν τη σαπίλα τους.
Ο Τσακοπιάκος έβρισε τα μέλη της ΕΑΚ ως «αριστερά τσόλια και αριστερά τσουλιά»(!), μας είπε ρουφιάνους (σύμφωνα με αυτόν, όταν κάποιος κάνει σωστά τη δουλειά του και αποκαλύπτει χοντρά σκάνδαλα, θεωρείται ρουφιάνος), ταγματασφαλίτες και πολλές άλλες προσβλητικές και ανυπόστατες κατηγορίες. Ο Δ. Δημαρόγκωνας, άλλος συνδικαλιστής στο ψηφοδέλτιο της ΔΗΣΥΠ που βαρύνεται με κατηγορίες, φώναξε «να βγάλουμε τον σκασμό», όταν ακούστηκαν αλήθειες που δεν τους άρεσαν. Τέτοιο είναι το επίπεδο αυτών των συνδικαλιστών που ζητάνε την εμπιστοσύνη και την ψήφο των συναδέλφων τους.
Μενδώνη σε συνεργασία με τους συνδικαλιστές που διώκονται
Η Υπουργός Πολιτισμού μίλησε για επαναφορά στην κανονικότητα, κάτι που το ακούμε πολύ από τότε που βγήκε κυβέρνηση η ΝΔ. Προφανώς, κανονικότητα εννοεί να συνεχιστούν τα σκάνδαλα και η κακοδιαχείριση που ασκούνταν τόσα χρόνια.
Σύμφωνα με την Υπουργό, πρόθεση του Υπουργείου (σε αγαστή συνεργασία με τους εν λόγω συνδικαλιστές βέβαια) είναι να προχωρήσει στη μετατροπή των μεγάλων μουσείων σε ΝΠΔΔ (Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου). Τι σημαίνει αυτό; Κατά την Υπουργό, τα μουσεία θα πρέπει να είναι αυτοδιαχειριζόμενα (τι ωραίο που ακούγεται), που σημαίνει να έχουν το δικό τους ΔΣ, που θα διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση και θα αποφασίζει μόνο του για όσα αφορούν το προσωπικό, τα εργασιακά ζητήματα, τις χορηγίες, κλπ. Αυτό που δε μας είπε η Υπουργός είναι ότι η είσοδος των ιδιωτών στο δημόσιο – με την αναζήτηση χορηγών από τα διορισμένα ΔΣ -που ήδη έχει επιτραπεί με το ίδρυμα Νιάρχου να «δωρίζει» αναβατόριο στην Ακρόπολη- σημαίνει ότι οι ιδιώτες θα εκμεταλλεύονται τα κέρδη από τα πωλητήρια των αντιγράφων και από τα εισιτήρια, όμως το δημόσιο πάλι θα επιβαρύνεται με τους μισθούς και τα λοιπά έξοδα. Άρα, ποιο θα είναι το κέρδος για το δημόσιο; Κανένα. Άλλα πολύ σημαντικά ζητήματα είναι η φύλαξη των αρχαιολογικών χώρων που θέλουν να δοθεί σε ιδιώτες, η καθαριότητα (όπως γίνεται στα νοσοκομεία με εργολάβους) και η καταγραφή και η συντήρηση των αρχαιοτήτων. Φυσικά γι αυτά δεν έγινε κουβέντα.
Ταμείο Αλληλοβοηθείας: «Εκκαθάριση» με διορισμένους από τη Μενδώνη συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ
Σα να μην έφταναν όλα αυτά, τις μέρες διεξαγωγής του συνεδρίου, κατατέθηκε στη Βουλή ένα αθλητικό νομοσχέδιο, όπου σε διάταξη με τίτλο «Θέση του Ταμείου Αλληλοβοήθειας του ΥΠΠΟΑ σε εκκαθάριση», βάζει περιθώριο ενός έτους για την «εκκαθάριση» του Ταμείου (άρθρο 19).
Όταν ένας οργανισμός τίθεται σε εκκαθάριση, σημαίνει ότι χρειάζεται πολύς χρόνος, για να γίνει η διασταύρωση στοιχείων. Σε άλλες περιπτώσεις που έχει ξεκινήσει εκκαθάριση -όπως στον Οργανισμό Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης – Θεσσαλονίκη 1997 που ξεκίνησε το 2005, ολοκληρώθηκε το 2012, ενώ η εκκαθάριση του Οργανισμού Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού (ΟΠΕΠ) ξεκίνησε το 2010 και ακόμα να ολοκληρωθεί, οι οργανισμοί ήταν κλειστοί (καθεστώς λύσης). Το Ταμείο Αλληλοβοηθείας θα εκκαθαριστεί σε ένα χρόνο μόνο, παραμένοντας εν λειτουργία; Και ποιοι θα το κάνουν αυτό; Οι συνδικαλιστές της ΔΗΣΥΠ-ΠΑΣΚΕ που βρίσκονται κατά πλειοψηφία στο ΔΣ (οπότε και ελέγχουν τις αποφάσεις της Ομοσπονδίας), αυτοί δηλαδή που διώκονται για την κακοδιαχείριση εκατομμυρίων ευρώ από το Ταμείο;; Γιατί η Υπουργός τοποθέτησε με δική της επιλογή 2 επιπλέον μέλη στο ΔΣ (Γ.Βαφειάδης και Π.Γρίλλιας, μαζί με τους -εμπλεκόμενους στη δικαιοσύνη- ήδη διορισμένους στην Ομοσπονδία Γιάννη Τζανάκη και Παν. Σταθουλόπουλο), που ανήκουν στην παράταξη της ΠΑΣΚΕ; Από την ανακοίνωση της ΕΑΚ, διαβάζουμε: «Η Λίνα Μενδώνη είναι γνωστό ότι προέρχεται από τον ίδιο πολιτικό χώρο στον οποίο κινούνται οι τέσσερις της πλειοψηφίας (οι δύο διορίστηκαν από την ίδια). Έτσι φτάσαμε στο σημείο με κυβέρνηση ΝΔ αλλά με υπουργό τη Λ. Μενδώνη να «κυβερνά» στο ΥΠΠΟΑ η ΠΑΣΚΕ!
Στο ίδιο σχέδιο νόμου, η Λ. Μενδώνη επαναφέρει την χρηματοδότηση του Ταμείου Αλληλοβοήθειας από τον Υπουργό Πολιτισμού (συγκεκριμένα από την επιχορήγηση του ΤΑΠΑ – Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων), χωρίς «ταβάνι». Γιατί άραγε; Αφού σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο 4598/2019, τόσο ο παιδικός (σταθμός) και το επίδομα παιδικού, όσο και οι κατασκηνώσεις από 1/1/2020 περνάνε στην ευθύνη του ΥΠΠΟΑ, τι χρηματοδότηση χρειάζεται το ΤΑΥΠ-ΥΠΠΟ, πέρα από την αμοιβή του «εκκαθαριστή»; Γιατί τα 30.000 ευρώ το χρόνο που προβλέπει ο Ν. 4580/19 δεν είναι αρκετά; Γιατί η «αξιολόγηση συνεπειών ρύθμισης» του νομοσχεδίου αναφέρει επί λέξει ότι το ΥΠΠΟΑ θα επιβαρυνθεί με το ποσό των 500.000 ευρώ για την επιχορήγηση στο ΤΑΥΠ για «δαπάνες λειτουργίας παιδικού σταθμού & λοιπές δαπάνες», καθώς και για «τακτικές και έκτακτες δαπάνες» του υπό εκκαθάριση Ταμείου»;
Με λύπη μπορούμε να πούμε ότι η πλειοψηφία των σημερινών συνδικαλιστών στις ηγεσίες των σωματείων δεν εξυπηρετεί τον σκοπό που θα έπρεπε. Τα συνδικαλιστικά δικαιώματα που κερδήθηκαν σφραγίστηκαν με μεγάλους αγώνες και αίμα. Ο συνδικαλισμός υπάρχει για να προστατεύει τον/ην εργαζόμενο/η και να δημιουργεί καλύτερες συνθήκες εργασίας, καλύτερο μεροκάματο, εξασφάλιση μιας σταθερής εργασίας κι ενός υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος. Σήμερα βλέπουμε ότι αυτό εκλείπει σίγουρα από τον ιδιωτικό τομέα. Στον δημόσιο τομέα κάποιοι διεφθαρμένοι συνδικαλιστές προσπαθούν να αμαυρώσουν ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα και να φορτώσουν τις δικές τους επιλογές στις πλάτες όλων των συναδέλφων τους. Όλοι αυτοί οι πολιτικοί που λοιδορούν το δημόσιο είναι εκείνοι οι οποίοι το λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και απομυζούν οφέλη για τους ιδιώτες (βλ. Ελληνικό – Λάτσης).
Ήδη πολλά δικαιώματα έχουν καταργηθεί, όπως οι συλλογικές συμβάσεις. Για κάποια άλλα γίνεται προσπάθεια να καταργηθούν ή να περιοριστούν, όπως το δικαίωμα στην απεργία. Ευθύνη έχουν όλοι αυτοί που διαφθάρηκαν από την εξουσία και τα χρήματα που περνούσαν από τα χέρια τους, χωρίς να λογοδοτούν σε κανέναν. Ευθύνη όμως κι έχουμε κι εμείς οι υπόλοιποι, στο να συμμετέχουμε ενεργά, να τους ελέγχουμε, να μην πιστεύουμε σε υποσχέσεις αλλά να βλέπουμε τις πράξεις, να μη φοβόμαστε να μιλήσουμε και να διεκδικήσουμε. Να φτιάξουμε παρατάξεις και σωματεία που θα είναι δημοκρατικά, διαφανή, υπεύθυνα και ενωτικά. Διαφορετικά, σε λίγα χρόνια θα χάσουμε τα δικαιώματα που κέρδισαν οι παλιότεροι εργαζόμενοι και οι εργασιακές συνθήκες θα χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα. Τουλάχιστον στον δημόσιο τομέα μπορούμε πολύ πιο εύκολα να τα κάνουμε όλα αυτά και να μη χαρίζουμε τα δικαιώματά μας σε διεφθαρμένες ηγεσίες που κερδίζουν εις βάρος μας.
