Εύη Βέττα
Τη Δευτέρα 3 Αυγούστου, στα πλαίσια του 22ου camping του Antinazi Zone – YRE στον Πρίνο της Θάσου, διεξάχθηκε συζήτηση με θέμα «Το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και πως θα το σταματήσουμε». Βασικοί ομιλητές στην συζήτηση ήταν οι Ηλέκτρα Κλείτσα από την Αθήνα και Άλεξ Σάφνερ από την Κέρκυρα.
Η κουβέντα ξεκίνησε με την εισήγηση της Ηλέκτρας Κλείτσα, η οποία εξήγησε τι σημαίνει το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, μια διαδικασία μακρόχρονη, που περιλαμβάνει δημόσιες επιχειρήσεις, ακίνητα και υποδομές, καθώς και μεγάλα τμήματα του φυσικού πλούτου της χώρας που διατίθενται προς πώληση σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές. Η διαδικασία αυτή έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες με το «σπάσιμο» και την τμηματική ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων επιχειρήσεων όπως η ΔΕΗ και ο ΟΤΕ, ενώ σε αντίστοιχη διαδικασία βρίσκονται η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ (η επιχείρηση ύδρευσης της Θεσσαλονίκης). Πέρα από αυτού του είδους τις εταιρειες, βγαίνουν στο σφυρί η δημόσια γη (νησιά, παραλίες κοκ) και πολλές σημαντικές υποδομές όπως ολυμπιακά ακίνητα, λιμάνια και αεροδρόμια.
Το οικονομικό κόστος αυτής της διαδικασίας είναι πολλαπλό. Ενώ αυτές οι σημαντικές υποδομές θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν έτσι ώστε να φέρουν έσοδα στο Δημόσιο, τα οποία θα μπορούσαν να κατευθυνθούν προς τη χρηματοδότηση δημοσίων επενδύσεων και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, θα πωληθούν σε ιδιώτες. Τα έσοδα από την πώληση θα πάνε στην αποπληρωμή του δημόσιου χρέους και για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την ώρα που οι ιδιώτες θα βγάζουν πολλαπλάσια κέρδη.
Η διαδικασία του ξεπουλήματος θα συνεχιστεί πλέον μέσω του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, στο οποίο πρόκειται να περιέλθουν και όσα «φιλέτα» διαχειριζόταν μέχρι σήμερα το ΤΑΙΠΕΔ. Στόχος είναι από αυτό το ξεπούλημα να συγκεντρωθούν 50 δις ευρώ – ένας στόχος πανθομολογούμενα άπιαστος.
Ανάμεσα στα περιουσιακά στοιχεία προς πώληση περιλαμβάνονται το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, το πρώην βασιλικό κτήμα στο Τατόι, 200 παραθαλάσσια στρέμματα στο Ρίο-Αντίριο, το χιονοδρομικό κέντρο στο Καϊμακτσαλάν, τουριστικές εκτάσεις στην Αργολίδα, την Ηλεία, τη Μεσσηνία, παραθαλάσσιες εκτάσεις σε Κυλλήνη, Εύβοια, Σαντορίνη και Κέρκυρα, τα Ξενία όλης της χώρας, όλα τα Ολυμπιακά Ακίνητα, νησιά και βραχονησίδες, ο ΟΣΕ, η ΔΕΗ και ο ΟΤΕ.
Η ομιλήτρια επισήμανε τη λογική πάνω στην οποία βασίζεται αυτό το ξεπούλημα, αναφέροντας ως παράδειγμα τη δίωξη στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ για πρόκληση οικονομικής ζημιάς στο Δημόσιο κατά την πώληση 28 ακινήτων το Μάη του 2014. Η συναλλαγή έγινε ανάμεσα στο ΤΑΙΠΕΔ και τις εταιρείες Eurobank Properties και Εθνική Πανγαία. Από δικαστική έρευνα προέκυψε ότι τα ακίνητα πουλήθηκαν περίπου στο μισό της αντικειμενικής τους αξίας.
Στη συνέχεια τόνισε το μεγάλο κόστος για την κοινωνία η οποία θα έχει περιορισμένη πρόσβαση σε παραλίες και ελεύθερους χώρους, καθώς και το περιβαλλοντικό κόστος, αφού το ξεπούλημα του φυσικού πλούτου συνεπάγεται σε μεγάλο βαθμό και την καταστροφή του.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, το οποίο έχει εκχωρηθεί από το ΤΑΙΠΕΔ στη Lamda Development, συμφερόντων Λάτση – 6.200 στρέμματα του πρώην Αεροδρομίου και 3,5 χιλιόμετρα της παραλίας του Αγ. Κοσμά. Η προσφορά του Λάτση στο διαγωνισμό που προηγήθηκε ήταν η μοναδική και η παραχώρηση έγινε με αντίτιμο που αντιστοιχεί στο 1/3 της αξίας.
Όλα αυτά συντελούν στη σημαντική μείωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων του Λεκανοπεδίου. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, αν το σύνολο των εκτάσεων του Ελληνικού και του Γουδιού μετατρέπονταν σε πάρκα, θα μπορούσαν να μειώσουν τη μέση θερμοκρασία της περιοχής κατά 2 με 3 βαθμούς Κελσίου.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο δεύτερος εισηγητής, Άλεξ Σάφνερ. Ξεκίνησε την ομιλία του αναφερόμενος στις αρνητικές επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων στο κοινωνικό σύνολο.
Για παράδειγμα, ιδιωτικοποιώντας επιχειρήσεις όπως οι ΔΕΚΟ, καταστρατηγούνται τα εργασιακά δικαιώματα, πραγματοποιούνται αυξήσεις στα τιμολόγια, αποκλείεται μέρος της κοινωνίας από την πρόσβαση σε βασικά αγαθά, ενώ υποβαθμίζεται η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, αφού το μοναδικό κριτήριο είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους.
Στη συνέχεια ο ομιλητής αναφέρθηκε σε παραδείγματα ιδιωτικοποίησεων στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Κέρκυρα, όπως αυτές του Ερημίτη, της Κασσιόπης, του Καστέλο και της αρχαιολογικού ενδιαφέροντος περιοχής του Ίσσου. Μίλησε επίσης για τα κίνηματα που αναπτύχθηκαν ενάντια σ’ αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις – συντονιστικά κατοίκων, ανοιχτές συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα ενάντια στο ξεπούλημα αυτών των χώρων.
Ο ομιλητής ξεκαθάρισε πως δεν υπερασπιζόμαστε το Δημόσιο όπως αυτό τώρα λειτουργεί, αλλά ένα άλλο μοντέλο με ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων, των τοπικών κοινωνιών και των επιστημονικών φορέων, που να ασκούν τον ουσιαστικό οικονομικό και διοικητικό έλεγχο μέσω των συνελεύσεων τους. Μίλησε επίσης για την ανάγκη προσλήψεων για να καλυφθούν οι ελλείψεις προσωπικού σε μια σειρά τομείς, καθώς και την αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς.
Μετά τις εισηγητικές ομιλίες ακολούθησε πλούσιος διάλογος με πολλούς από τους παρευρισκόμενους να παίρνουν το λόγο. Στο τέλος την κουβέντα συνόψισαν οι δυο εισηγητές. Τόνισαν την ανάγκη της σύνδεσης των αγώνων των τοπικών κοινωνιών και των περιβαλλοντικών κινημάτων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις με την κεντρική πολιτική σκηνή και τον αγώνα συνολικά ενάντια στα Μνημόνια.
