Ηλέκτρα Κλείτσα
Τα τελευταία χρόνια, οι κυβερνήσεις της τρόικας και των μνημονίων αποδεικνύουν καθημερινά ότι δεν τους αρκεί να ισοπεδώσουν το βιοτικό επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας, αλλά επιδιώκουν με τον ίδιο ζήλο το πλήρες ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και φυσικών πόρων. Έτσι, ανάμεσα στα νέα μέτρα που συζητιούνται αυτό το διάστημα, πέρα από την ισοπέδωση μισθών, συντάξεων και εργασιακών δικαιωμάτων, πέρα από το κλείσιμο νοσοκομείων και την κατάργηση επιδομάτων αναπήρων, βρίσκεται και η μακρόχρονη ενοικίαση ακατοίκητων μικρών νησιών και βραχονησίδων σε διάφορα σημεία της χώρας.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) Α. Ταπραντζή, τα νησιά που θα νοικιαστούν για τα επόμενα 30 – 50 χρόνια, έχουν «καλό έδαφος» και «καλά ανεπτυγμένες υποδομές». Προφανώς η κυβέρνηση φρόντισε να μελετήσει με προσοχή τις υποψήφιες βραχονησίδες, και να δώσει στους επενδυτές φίλους της ότι καλύτερο. Αυτό που της «διέφυγε» βέβαια, είναι ότι μέσα στον κατάλογο υπάρχουν νησιά ενταγμένα στο δίκτυο Natura. Σύμφωνα με την «Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία»:
«Οι 24 από τις 40 νησίδες εντάσσονται στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000, είτε ως Ζώνες Ειδικής Προστασίας για την προστασία των πουλιών, είτε ως Τόποι Κοινοτικής Σημασίας για την προστασία των οικοτόπων. Η αξία των ελληνικών νησίδων έχει αναγνωριστεί διεθνώς, γιατί αποτελούν τις μοναδικές πλέον μη-προσβάσιμες από τον άνθρωπο περιοχές όπου αναπαράγονται και σταθμεύουν προστατευόμενα είδη πουλιών, ενώ αποτελούν καταφύγια και για πολλά σπάνια είδη πανίδας και χλωρίδας … Τα βράχια των ακατοίκητων νησίδων κρύβουν έναν ανεκτίμητο φυσικό θησαυρό και αποτελούν πολύτιμα καταφύγια όχι μόνο για τα θαλασσοπούλια, αλλά και για την άγρια χλωρίδα».
Προφανώς μπροστά στον «εθνικό στόχο» της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους στους τοκογλύφους δανειστές, τα διάφορα είδη χλωρίδας και πανίδας δεν είναι παρά μια μικρή ενοχλητική λεπτομέρεια, ακόμη πιο ασήμαντη από τους άνεργους και τους φτωχούς της εποχής των μνημονίων. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για το σύνολο των προστατευόμενων περιοχών, και του δικτύου natura, το οποίο έχει μπει στο στόχαστρο της «φιλο-επενδυτικής» πολιτικής των κυβερνήσεων του μνημονίου εδώ και πάνω από ένα χρόνο.
Συγκεκριμένα, ο νόμος 4014/2011 του Υπουργείου Περιβάλλοντος σε σχέση με την περιβαλλοντική αδειοδότηση, προβλέπει ότι σε περιοχές του δικτύου natura, μπορούν να «φιλοξενηθούν» κάθε είδους έργα και δραστηριότητες, αρκεί ο φορέας διαχείρισής τους να πραγματοποιήσει «αυτοψία» κατά τη διαδικασία της αδειοδότησης. Με τόσο αυστηρούς περιβαλλοντικούς όρους για την «αξιοποίηση» των προστατευόμενων περιοχών, δεν είναι να απορεί κανείς που «νοικιάζονται» για 50 χρόνια –δηλαδή στην πραγματικότητα πουλιούνται– σε ιδιώτες.
Επιπλέον, από τη στιγμή που υπάρχει η δυνατότητα όχι μόνο της «ενοικίασης», αλλά και της κατασκευής και λειτουργίας κάθε είδους έργων και δραστηριοτήτων, ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές, είναι μάλλον αφελές να πιστεύει κανείς ότι οι νέοι «ένοικοι» των βραχονησίδων θα τις αξιοποιήσουν για να κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ… το πιθανότερο είναι ότι στα πρώην καταφύγια απειλούμενων ειδών χλωρίδας και πανίδας, θα μετατραπούν σε μικρούς ιδιωτικούς παραδείσους, όπου θα ξεφυτρώσουν βίλλες, μπάγκαλοους, ξενοδοχειακές μονάδες, κοκ, για να ζήσουν το μύθο τους οι πλούσιοι πελάτες του ενοικιαστή – επενδυτή.
Το μέλλον του φυσικού πλούτου της χώρας, των δημόσιων εκτάσεων, των δασών, των υγροτόπων, ακόμη και των πιο ευαίσθητων περιβαλλοντικά περιοχών, κινδυνεύει να διαλυθεί από τον οδοστρωτήρα του μνημονίου. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε!
