Η νέα κυβέρνηση στην Ιταλία, που αποτελείται από τα Αδέλφια της Ιταλίας της Τζόρτζια Μελόνι, τη Λέγκα του Βορρά του Ματέο Σαλβίνι και τη Φόρτσα Ιτάλια του Σύλβιο Μπερλουσκόνι, ήδη από τον πρώτο μήνα της θητείας της δείχνει τα δόντια της δρομολογώντας τις βασικές της προτεραιότητες: την ατζέντα της λιτότητας, της περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των αντιπροσφυγικών μέτρων.
Αιματηρή λιτότητα
Στις αρχές Νοέμβρη παρουσίασε τον πρώτο της κρατικό προϋπολογισμό, που παρά τα ποσοστά ρεκόρ του πληθωρισμού, βάζει ως στόχο την μείωση του κρατικού ελλείματος από 5,6% του ΑΕΠ φέτος στο 4,5% το 2023 και στο 3,7% το 2024. Ο τρόπος για να πετύχουν αυτό τον στόχο είναι οι αιματηρές περικοπές στην Υγεία, την Παιδεία και το κοινωνικό κράτος – πρόκειται για μια αλυσίδα βάναυσης λιτότητας.
Η κυβέρνηση Μελόνι γνωρίζει προκαταβολικά πως κάθε κρίκος αυτής της αλυσίδας θα πιεστεί από εργατικές ή νεολαιίστικες αντιστάσεις σε κάποια χρονική φάση. Σήμερα υπάρχει ακόμα σάστισμα μετά τις εκλογές, αλλά η διάρκεια του δεν μπορεί να είναι μεγάλη. Έτσι από την μια ενισχύει το αστυνομικό κράτος κι από την άλλη πυροδοτεί τα πιο «χαμηλά» ένστικτα του ακροδεξιού της ακροατηρίου διαμέσου των επιθέσεων στα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών.
Αντι-προσφυγικό μένος
Ήδη από τις πρώτες μέρες της θητείας της έδωσε δείγματα γραφής ιδιαίτερης σκληρότητας, απαγορεύοντας σε διασωστικά πλοία εθελοντικών οργανώσεων να προσεγγίσουν ιταλικά λιμάνια για να αποβιβάσουν διασωθέντες πρόσφυγες από τη Μεσόγειο Θάλασσα.
Εκατοντάδες άτομα, ανάμεσα τους παιδιά, άρρωστοι, ηλικιωμένοι, παράμεναν για βδομάδες πάνω στα διασωστικά πλοία, στριμωγμένοι, πεινασμένοι, αφυδατωμένοι και απελπισμένοι. Και μόνο όταν τέθηκε ζήτημα απειλής της ζωής κάποιων ανάμεσα τους, οι ιταλικές αρχές επέτρεψαν τον ελλιμενισμό και την αποβίβαση των παιδιών και των αρρώστων. Ενώ απαίτησαν τα διασωστικά πλοία να οδηγούν τους διασωθέντες πρόσφυγες στις χώρες των οποίων τις σημαίες φέρουν τα ίδια!
Ο αρμόδιος υπουργός εσωτερικών, Ματέο Πιαντεντόσι, που προέρχεται από τη Λέγκα του Βορρά, ανακοίνωσε ήδη τη δημιουργία της Εθνικής Επιτροπής για τη Δημόσια Τάξη και Ασφάλεια, με στελέχη του υπουργείου του, του Λιμενικού, του Στρατού και των Μυστικών Υπήρεσιών. Μια από τις δουλειές της θα είναι ο αποκλεισμός της εισόδου προσφύγων σε όλα τα ιταλικά λιμάνια.
Αλλά ο πιο σημαντικός στόχος του Μ. Πιαντεντόσι, όπως ο ίδιος δήλωσε, είναι να δημιουργηθούν κέντρα προσφύγων στην άλλη μεριά της Μεσογείου, δηλαδή στη Λιβύη και στη Βόρεια Αφρική, που θα κρατούν φυλακισμένους τους πρόφυγες μέχρι να καταγραφούν και να δοθεί, αν δοθεί, σε ένα πολύ μικρό κλάσμα τους, η άδεια εισόδου στην Ευρώπη.
Ευρώπη φρούριο
Η Μελόνι και ο Πιαντεντόσι, θέλουν αυτή να είναι η δική τους συνεισφορά στην Ευρώπη-φρούριο. Μια πιο ακραιφνής και κυνική σειρά μέτρων. Πρόκειται απλά για την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Η ΕΕ και η Frontex είχαν ήδη ανοίξει τον δρόμο με τη μη διάσωση προσφύγων στη Μεσόγειο και με τη χρηματοδότηση/συμμετοχή στα παράνομα push backs και στις εγκληματικές πολιτικές σε όλη τη γραμμή των συνόρων.
Με αυτές τις πολιτικές κατάφεραν από το 2014 και μετά να έχουν φτάσει οι πνιγμένοι πρόσφυγες στη Μεσόγειο τον αριθμό των 25.000! Η βασική διαφορά είναι ότι η Μελόνι θέλει όλα αυτά να γίνονται στο φως της ημέρας, όχι κρυφά!
Κράτος καταστολής
Με παρόμοιο θράσος και κυνισμό ενισχύεται και το κράτος της καταστολής. Με πρόσχημα ένα rave Halloween πάρτυ 3.500 νεολαίων σε μια αχρησιμοποίητη αποθήκη στη Μοντένα που διαλύθηκε από την αστυνομία μετά την καταγγελία του ιδιοκτήτη της αποθήκης, προτάθηκε ένας νέος νόμος στην κατασταλτική φαρέτρα του κράτους.
Ο νόμος περιγράφει ως αδίκημα την οργάνωση ή συμμετοχή σε συνάθροιση πάνω των πενήντα ατόμων που καταλαμβάνει δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο και οι ποινές που προβλέπονται είναι τρία ως έξι χρόνια φυλάκιση και πρόστιμο 10.000 ευρώ αν η συνάθροιση αποτελεί «απειλή» για την δημόσια τάξη, ασφάλεια και υγεία.
Στην πραγματικότητα βέβαια ένας τέτοιος νόμος θα μπορούσε να εφαρμοστεί κατά το δοκούν σε κάθε κατάληψη σχολείου, πανεπιστημίου, εργασιακού χώρου ή δημόσιου κτιρίου, από αγωνιζόμενα κομμάτια της νεολαίας ή των εργαζομένων.
Το κενό της Αριστεράς
Οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα κινήματα θα χρειαστεί να αντισταθούν δείχνοντας τα δικά τους δόντια στην κυβέρνηση Μελόνι. Και θα μπορέσουν να το κάνουν καλύτερα αν παράλληλα χτίσουν την δική τους ανεξάρτητη, αριστερή, αντιφασιστική, διεθνιστική και σοσιαλιστική οργάνωση – γιατί η πραγματικότητα είναι πως η κάποτε κραταιά ιταλική Αριστερά δεν υπάρχει πια, πολύ περισσότερο δεν υπάρχει η ριζοσπαστική αντικαπιταλιστική της εκδοχή.
